เป็นคนหนึ่ง ที่ไม่ค่อยมีใครเข้า
หาหรือมาชอบเลย เเต่อาจมีบ้าง เเต่ไม่ถึงขั้นลึกซึ้ง อาจเป็นเพราะไม่ค่อยเข้าหาใคร ไม่ค่อยเฟรนลี่ ชอบเงียบๆไม่พูดมากเเหละ ถึงไม่ค่อยมีใครมาคุยด้วย เเต่ก็เน้อะ เเต่ที่จริงไม่ใช่คนเงียบเเบบไม่สุ่งสิงอะไรหรอก กับเพื่อนก็เฮฮาปกติ เเต่มีผู้ชายเข้าหา เราจะเป็นเงียบทันที เหมือนรู้สึกกลัว กลัวเวลาผู้ชายเข้าใกล้ เเต่ไม่เชิงกลัวผู้ชายหรอกนะ เพราะเราก็เเอบชอบผู้ชายเป็น เเต่ก็กลัวเวลาผู้ชายเข้าหา พอผู้ชายชวนคุยก็คุยไม่เก่ง อาจเป็นเพราะในชีวิตนี้ไม่เคยมีเเฟนก็ได้ เลยไม่ชินเเละไม่ค่อยมีประสบการณ์มากพอเเหละที่จะสปารคกับผู้ชายได้ เเต่พอได้เเอบชอบใคร ก็นกทุกที เพราะผู้ชายที่ชอบเค้าไม่สนใจ จนโสดมา โสดมาตั้งเเต่เกิด จนตอนนี้ 21 ก็ยังไม่มี เหมือนเราเองจะปิดกั้นคนอื่นเเละรับคนเฉพาะที่เราสนใจเท่านั้น เพื่อนก็บอกหลายครั้งให้เปิดใจกับคนอื่น ไม่ใช่เฉพาะคนที่ชอบ เเต่ก็ยังยืนยันที่จะสมหวังกับคนที่ชอบอยู่ดี เเต่ผลออกมาคือ นก เพราะคนที่เราชอบเค้าก็เหมือนจะสานสัมพันธ์กับเรา เเต่พอเอาเข้าจริงๆเเล้ว ไม่อยาก ไม่ต้องการ กลัว ต่างๆนานา เเต่พอไม่มีใครก็โหยหาอีก หลายครั้งต้องมานั่งดราม่าเหมือนคนอกหักทุกคืนว่าไม่มีใครเอา เเล้วอิจฉาเพื่อนเวลามีเเต่ผู้ชายมาชอบเพื่อนเเล้วทำไมผู้ชายไม่ชอบเราบ้างไรประมาณนี้
มันซับซ้อนดีเน้อะชีวิตเรา หาจิตเเพทย์เถอะ เหมือนจิตก็ไม่ปาน55555555
ขอวิธีฮีลใจตัวเองที่ในชีวิตนี้หากไม่มีใครมาชอบเลย