โดนคุกคามทางสายตา

0 ย่อมหวังเพียงหวานซึ้ง .. ใจหนึ่งนั้น ต้องรำพันกรองร้อย .. แล้วคอยท่า คอยโอบกล่อมดวงขวัญด้วยพรรณนา เคลือบคุณค่าหวานประคองถึงห้องหทัย 0 เพื่อบอกว่าอาวรณ์เคยซ่อนเร้น นั้น-บีบคั้นบีบเค้น .. เกินเร้นไหว

0 พร้อมเมฆหม่นครอบขัง .. อยู่ยังหน้า คือครั่นครื้นมหิทธาแห่งฟ้าฝน เส้นไฟเลื้อยวกต่ำ .. ก่อนคำรน- กึกก้องทั้งภูวดล .. ให้ยล-ยิน 0 พร้อมหยาดฝน-ลมร่ายรำบายโบก ทอนทุกข์โศกข่มร้อน .. ให้ผ่อนสิ้น เพื่อเม็ดฝ