ชีวิตคนทำงานที่บ้าน

มีใครเคยเจอแบบผมมั่งมั้ยครับ คือผมเป็ฯคนที่ช่วงนี้ทำงานอยู่บ้าน ไม่ได้ไปทำงานข้างนอก ซึ่งพ่อแม่ก็ดูจะยินดีกับสิ่งที่ผมทำ แต่ทีนี้ผมเริ่มรู้สึกว่ามันย้อนแย้ง ตรงที่ว่า พอพ่อกลับมาบ้าน ก็จะชอบบ่นผมว่าผมไม่ทำงานบ้าน ทั้งที่ผมก็ทำอยู่เรื่อยๆถ้าเห็นว่ามีอะไรน่าทำ แต่พ่อก็มักจะบ่นว่า "เราอยู่บ้าน เราก็ช่วยงานบ้านทำงานบ้านไป คนอื่นเค้าออกไปทำงานกัน เราอยู่บ้านก็ทำงานบ้านดูแลบ้านไป" ฮะ!!!!!!? คือไรวะ!!!!? คิดในใจ คือพ่อพูดเหมือนว่าพอผมอยู่บ้านนี่คือผมก็ต้องทำแต่งานบ้านรัวๆทั้งวี่ทั้งวัน พูดเหมือนมีตรรกะความคิดแบบว่า ถ้าอยู่บ้านก็ต้องทำงานบ้านไปรัวๆ ทั้งที่ผมก็มีงานการของผมที่ต้องทำ แต่ไปๆมาๆเค้าก็เหมือนไม่เห็นว่าสิ่งที่ผมทำมันจะสำคัญอะไรแฮะ พ่อก็จะกลับมาบ่นแต่ว่าให้ผมทำงานบ้านๆๆๆๆ คืออะไร -_- นี่คือเราอยู่บ้านคือเราต้องทำงานบ้ารัวๆทั้งวี่ทั้งวันไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นนอกจากทำงานบ้านเลยงั้นหรอ -_- ตรรกะแบบนี้คืออะไร แต่ผมก็คิดๆทำใจไปว่า คงเป็นความคิดของผู้ใหญ่ยุคเก่าๆแหละนะ แล้วก็จะพูดย้ำอยู่เดิมๆ ว่า "ทำงานบ้านบ้าง อยู่บ้านก็ทำเห็นอะไรทำได้ก็ทำไป คนอื่นเค้าออกไปทำงานข้างนอกกันมาเขอปัญหาเจออะไรหนักกว่านี้กันทั้งนั้น เราอยู่บ้านดูแลบ้านแค่นี้ก็ทำให้ได้" คือไรอะ!!!? พูดแบบนี้ทำไมอะ!!? ต้องการอะไรอะ!!!? แต่ผมได้ยินพ่อมาพูดแบบนี้บ่อยๆแล้วผมโคตรรู้สึกแย่เลยหวะ เหมือนกะจะตอกย้ำอะ ว่าผมไม่มีความสามารถมากพอที่จะออกไปทำงานนอกบ้านได้ รู้สึกเสียใจรู้สึกแย่มากๆเลยอะครับที่พ่อพูดย้ำๆใส่ผมแบบนี้ แต่ผมก็ได้แต่อดทนและเงียบได้ ก็ผมมันไม่มีความสามารถมากพอที่จะไปทำงานตามที่ทำงานข้างนอกได้จริงๆ ............ ผมไม่ได้พิการหรือเป็นอะไรหรอก แต่ผมเหมือนขาดความสามารถในการทำงานร่วมงานกับคอื่นหนะครับ ผมก็เลยลองที่จะหางานอะไรทำที่บ้านแทน