เราทำงานเป็นพนักงานขาย เป็นผู้หญิง ติดพูดครับ เพราะรู้สึกว่า มันดูเป็นกลางดี ไม่หวานไม่ขม แต่รู้สึกว่าที่ทำงานไม่ค่อยเห็นด้วย ชอบถามว่า เป็นทอมเหรอ ชอบผู้หญิงเหรอ เป็นเลสเหรอ
(เพราะเราไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัว แต่ไว้ผมยาว แต่ก็แต่งหน้าทุกวัน แค่ไม่ได้แต่งเข้ม แต่งโทนธรรมชาติ(บางมาก)และไม่ชอบเติมหน้าระหว่างวัน เพราะเป็นคนหน้ามัน พอจะเติมแป้งทีหน้าก็ซีดไม่มีสี เลยชอบแค่ซับหน้าระหว่างวันพอ แต่ด้วยที่เป็นพนักงานขาย เราก็ทำให้ดูดีตลอด ไม่ได้ปล่อยให้โทรม แค่ไม่ได้ออกมาแบบหน้าเป๊ะปังอะไรขนาดนั้น)
เราเป็นผู้หญิง 100% ไม่มีแฟน ชอบชมคนนั้นสวย คนนี้สวย เพราะส่วนใหญ่คนที่ทำงานที่เราคุยด้วยเป็นผู้หญิง เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นคนชอบพูดชมคนนั้นคนนี้ เห็นสวย เห็นน่ารักก็พูดออกไป เลยไม่ค่อยคุยเล่นแบบนี้กับผู้ชายเพราะรู้สึกว่าบางทีพูดเล่นไปอาจดูไม่เหมาะ(แล้วเป็นพนักงานขายด้วยเลยรู้สึกว่าการชมมันสร้างพลังด้านบวกได้ดี หรือคิดไปเองคนเดียว) จนทำให้คนที่ทำงานคิดไปแบบนั้น เราก็พอเข้าใจนะว่าเป็นเพราะพฤติกรรมของเรา แต่พอโดนถามบ่อยขึ้น เริ่มรู้สึกว่าบางประโยคเริ่มมีการบูลลี่เรื่องเพศรึเปล่า เหมือนเราทำไมไม่ทำตัวเป็นผู้หญิงบ้างแหละ พูดคะ พูดค่ะสิ ทำไมไม่พูดคะ ทำไมไม่พูดค่ะ เริ่มโดนบ่อยๆจนรู้สึกว่า หรือมีแค่เรา ที่เห็นการกระทำอะไรแบบนี้ เป็นการให้ค่ารสนิยมทางเพศภาพหรือเปล่า คนเราต้องทำอะไรตรงกับเพศสภาพที่เราเป็นเท่านั้นเหรอ เราเป็นหญิงแท้ชอบชายแท้แต่พูดครับไม่ได้เหรอ ดูไม่เหมาะสมขนาดนั้นเลยเหรอ ต้องแต่ตัวสวยๆให้สมเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายเหรอ เป็นผู้หญิงชอบผู้ชาย ใส่เสื้อผ้าทำงานออกแนวบอยๆไม่ได้เหรอ มันสะดวกกว่าตั้งเยอะ แถมคล่องแคล่วดีด้วย ในบางครั้งรู้สึกว่าเหมือนไม่ใช่ที่ของเราเลย หรือเราความคิดเรื่องเพศมันโอเพ่นเกินไปเหรอ แล้วมีความคิดแบบนี้มันไม่ได้เหรอ มันทำให้งานที่เราทำอยู่เราดูไม่เหมาะกับงานนี้เหรอ เราก็ว่าเราทำงานได้ดีนะ ยอดก็ดี แต่ไม่สามารถกลบเรื่องนี้ได้เลย งานก็อยากทำ แต่บริษัทไม่โอเคที่เราเป็นแบบนี้ เราคิดว่าเราก็เป็นคนที่ฝีมือการขายก็อยู่ในระดับดี เป้าตั้งมาเราก็ทำได้ แต่จะให้ลาออก เพราะเหตุผลแบบนี้ก็คงใช่เรื่อง(หรือเปล่า) งานใช่ว่าจะหาง่ายได้มาก็ลำบาก ได้มาก็ตั้งใจทำงาน มีผลงานมีความชอบ ได้มาด้วยฝีมือ แต่..เรื่องประมาณนี้ บางทีก็รู้สึกอึดอัด จะไม่อึดอัดขนาดนี้ ถ้าไม่โดนทุกวัน พยายามไม่สนใจ แต่บางทีก็ไม่ไหว จะรับมือยังไงดี
เป็นผู้หญิง ติดพูดคับ
(เพราะเราไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัว แต่ไว้ผมยาว แต่ก็แต่งหน้าทุกวัน แค่ไม่ได้แต่งเข้ม แต่งโทนธรรมชาติ(บางมาก)และไม่ชอบเติมหน้าระหว่างวัน เพราะเป็นคนหน้ามัน พอจะเติมแป้งทีหน้าก็ซีดไม่มีสี เลยชอบแค่ซับหน้าระหว่างวันพอ แต่ด้วยที่เป็นพนักงานขาย เราก็ทำให้ดูดีตลอด ไม่ได้ปล่อยให้โทรม แค่ไม่ได้ออกมาแบบหน้าเป๊ะปังอะไรขนาดนั้น)
เราเป็นผู้หญิง 100% ไม่มีแฟน ชอบชมคนนั้นสวย คนนี้สวย เพราะส่วนใหญ่คนที่ทำงานที่เราคุยด้วยเป็นผู้หญิง เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นคนชอบพูดชมคนนั้นคนนี้ เห็นสวย เห็นน่ารักก็พูดออกไป เลยไม่ค่อยคุยเล่นแบบนี้กับผู้ชายเพราะรู้สึกว่าบางทีพูดเล่นไปอาจดูไม่เหมาะ(แล้วเป็นพนักงานขายด้วยเลยรู้สึกว่าการชมมันสร้างพลังด้านบวกได้ดี หรือคิดไปเองคนเดียว) จนทำให้คนที่ทำงานคิดไปแบบนั้น เราก็พอเข้าใจนะว่าเป็นเพราะพฤติกรรมของเรา แต่พอโดนถามบ่อยขึ้น เริ่มรู้สึกว่าบางประโยคเริ่มมีการบูลลี่เรื่องเพศรึเปล่า เหมือนเราทำไมไม่ทำตัวเป็นผู้หญิงบ้างแหละ พูดคะ พูดค่ะสิ ทำไมไม่พูดคะ ทำไมไม่พูดค่ะ เริ่มโดนบ่อยๆจนรู้สึกว่า หรือมีแค่เรา ที่เห็นการกระทำอะไรแบบนี้ เป็นการให้ค่ารสนิยมทางเพศภาพหรือเปล่า คนเราต้องทำอะไรตรงกับเพศสภาพที่เราเป็นเท่านั้นเหรอ เราเป็นหญิงแท้ชอบชายแท้แต่พูดครับไม่ได้เหรอ ดูไม่เหมาะสมขนาดนั้นเลยเหรอ ต้องแต่ตัวสวยๆให้สมเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายเหรอ เป็นผู้หญิงชอบผู้ชาย ใส่เสื้อผ้าทำงานออกแนวบอยๆไม่ได้เหรอ มันสะดวกกว่าตั้งเยอะ แถมคล่องแคล่วดีด้วย ในบางครั้งรู้สึกว่าเหมือนไม่ใช่ที่ของเราเลย หรือเราความคิดเรื่องเพศมันโอเพ่นเกินไปเหรอ แล้วมีความคิดแบบนี้มันไม่ได้เหรอ มันทำให้งานที่เราทำอยู่เราดูไม่เหมาะกับงานนี้เหรอ เราก็ว่าเราทำงานได้ดีนะ ยอดก็ดี แต่ไม่สามารถกลบเรื่องนี้ได้เลย งานก็อยากทำ แต่บริษัทไม่โอเคที่เราเป็นแบบนี้ เราคิดว่าเราก็เป็นคนที่ฝีมือการขายก็อยู่ในระดับดี เป้าตั้งมาเราก็ทำได้ แต่จะให้ลาออก เพราะเหตุผลแบบนี้ก็คงใช่เรื่อง(หรือเปล่า) งานใช่ว่าจะหาง่ายได้มาก็ลำบาก ได้มาก็ตั้งใจทำงาน มีผลงานมีความชอบ ได้มาด้วยฝีมือ แต่..เรื่องประมาณนี้ บางทีก็รู้สึกอึดอัด จะไม่อึดอัดขนาดนี้ ถ้าไม่โดนทุกวัน พยายามไม่สนใจ แต่บางทีก็ไม่ไหว จะรับมือยังไงดี