ทำไงดีพ่อให้เมียน้อยดูแลธุรกิจทุกอย่าง แต่ก็ไม่ยอมเลิกกับแม่

เรื่องมีอยู่ว่าพ่อเราทำธุรกิจส่วนตัว ส่วนแม่เรารับราชการตำแหน่งสูง เรื่องมันเกิดขึ้นว่าสมัยเราเด็กๆแม่เราก็สอบได้ตำแหน่งต้องไปเอาตำแหน่งตามจังหวัดต่างๆ ทำให้ไม่ได้อยู่ที่บ้านค่ะ แล้วพ่อเราก็ทำอาชีพรับเหมาก่อสร้างมีเสมียน(เมียน้อยพ่อเราเอง) สมัยก่อนตอนนั้นที่บ้านยังไม่มีอะไรพ่อก็เริ่มสร้างตัวรับเสมียนเข้ามาค่ะเราพ่อแม่พี่และเสมียนอยู่บ้านเดียวกันนางก็มีแฟนแล้วแม่เราก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วแฟนนางก็รถคว่ำเสียชีวิตค่ะ แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นตอนแม่ย้ายไปอยู่จังหวัดอื่นช่วงนั้นเราอยู่ ป3 เราก็เริ่มรู้แล้วค่ะว่าพ่อกับเสมียนไม่ได้เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง ตอนนั้นแม่ยังไม่รู้นะคะ แต่เสมียนก็เลี้ยงเราเหมือนลูกเลยค่ะอาบน้ำให้สอนการบ้าน แต่งตัวให้  เราก็ไม่กล้าบอกแม่ วันนึงแม่รู้เรื่องค่ะทะเลาะกันหนักมาก แม่ขอพ่อเลิกแต่พ่อไม่ยอมเลิกค่ะบอกว่าให้อยู่เพื่อลูกไปก่อน จนตอนนี้เราอายุ 27 ปีแล้วค่ะ ธุรกิจพ่อก็โตขึ้นมามีกิจการเสริมค่ะ เปิดร้านอาหารร้านแรกค่ะ แต่ใช้เป็นชื่อเสมียนซึ่งตอนนั้นเรากับพี่เราเด็กอยู่ไม่สามารถทำธุรกรรมอะไรได้แล้วแม่ก็เป็นข้าราชการกำลังมีตำแหน่งแม่ก็ไม่อยากเสี่ยงเลยเอาชื่อเสมียนมาเป็นเจ้าของร้านอาหาร ตอนนั้นร้านอาหารขายดีคนเยอะมาก วันนีงพ่อเราอยากเปิดร้านอีกที่นึง พี่เราก็โตแล้ว เลยเอาชื่อพี่มาทำธุรกรรมค่ะพี่เป็นเจ้าของร้านอาหารแต่เหมือนเป็นหัวโขนให้พ่อเฉยๆ ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรเลย เพราะว่ารายรับรายจ่ายทุกธุรกิจของพ่อเสมียนเป็นคนคุมแล้วก็เป็นคนจับเงินทั้งหมดเลยค่ะ แล้วร้านอาหารใหม่นี้เสมียนนางก็มาคุมค่ะ เอาญาติพี่น้อง พ่อ แม่ มาทำงานที่ร้านอาหาร ร้านใหม่ก็ขายดี       แม่เราทนทุกอย่างเลยค่ะ พ่อเวลาไปออกงานก็เอาเสมียนไปด้วย ไปต่างประเทศที่มีบริษัทขายปูนเค้าพาไปก็ไม่ยอมเอาแม่เราไปเอาเสมียนไปด้วย ไปทำงานอะไรก็เอาเสมียนออกหน้าออกตา แม่ทนมาตลอดตั้งแต่เรายังเด็ก พ่อดูถูกแม่ว่าถ้าไม่มีพ่อก็ไม่มีอะไรจนถึงทุกวันนี้ แม่เราก็น้อยใจอยากเลิกนัดไปอย่าพ่อเราก็ไม่ยอม. เราเครียดมากที่เป็นแบบนี้ไม่รู้จะทำยังไง เราและแม่เคยบอกพ่อให้เอามันออกไปจากชีวิตได้ไหม พ่อเราทำไม่ได้ค่ะ บอกเราและแม่ว่าถ้าไม่มีมันเราก็อยู่ไม่ได้ ไม่มีคนทำงานให้... จนมาวันนึงพ่อมาพูดกดดันในครอบครัวค่ะ ว่าที่ร้านมันมีปัญหา(ร้านอาหารที่ทำแบบเราจะโดนปัญหานี้เหมือนกันทุกร้านนะคะ)ร้านอาหารมันเสี่ยง ไม่อยากให้ลูกขึ้นศาล อยากให้ปัดไปเป็นของคนอื่นซึ่งเราก็เข้าใจว่าคือเสมียนค่ะ ซึ่งพี่ก็ตอบไปว่าก็โดนเหมือนกันทุกร้าน แล้วพอไม่สำเร็จพ่อเราก็มาพูดกับแม่เราว่าที่ร้านโดนภาษีหนักอยากให้ยกเป็นของเสมียนเพราะว่ามันเอาไปลดหย่อนในส่วนของพ่อของแม่มันได้  แม่เราก็เงียบ แล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลย ทุกวันนี้เราบอกพี่ว่าอย่าโอนห้ามโอนเด็ดขาด .......คืออยากถามความคิดเห็นของทุกคนหน่อย ว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราอยากให้มันออกไปจากชีวิต เราไม่มีความสุขเลย ทุกวันนี้เราไม่อยากคุยกับพ่อเลยค่ะมองหน้าพ่อก็เห็นหน้ามันซ้อน แม่เราก็ช้ำใจมาก เป็นเมียแต่งแต่โดนทำตัวเหมือนเมียเก็บตำแหน่งที่แม่มีก็สูงแต่พ่อก็ไม่ให้เกียรติ แม่เลย พี่ก็ไม่เคยได้อะไรเลย มีแต่หนี้สินที่พ่อก่อมา  ส่วนเราและพี่คนภายนอกดูว่าดีจังที่บ้านมีธุรกิจ แต่เบื้องลึกลงไปคือ ไปช่วยทำงานแต่ไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลยเกี่ยวกับธุรกิจที่พ่อมีค่ะเหมือนเป็นแค่ลูกจ้างได้รับเงินเดือนเท่าเด็กคนอื่นๆ พอหยุดเสมียนก็โทรไปรายงานพ่อ พ่อก็มาด่า เรากับพี่ทำดีก็มีแต่โดนด่าค่ะ ออกความคิดเห็นอะไรไปก็ไม่ดี จะใช้จ่ายจะทำอะไรก็ให้ไปถามเสมียน...จนทุกวันนี้เราและพี่ ไม่ได้เข้าไปยุ่งธุรกิจของพ่อเลย พีค้าขายเอง ส่วนเราทำงานประจำ  ใครมีทางออกดีๆ ช่วยเราหน่อยนะ เราเครียดมากจิงๆ เครียดทุกวัน
แต่พ่อเลี้ยงเราดีมาตั้งแต่เด็กให้เงินใช้ไม่เคยขาดมือนะ พอตั้งแต่ทำงานเราก็ไม่เคยได้เลย แต่ก็คิดว่าเงินที่ได้มาหายไปไหน ทำไมบ้านเราถึงไม่สุขสบายสักที เอาง่ายๆ คือมีแต่เปลือก
ปล. พ่อเราทำงานใช้นิ้วกับปากทำ รายละเอียดอะไรแกไม่รู้เรื่องจะให้เสมียนเป็นแขนเป็นขาเป็นมือเป็นเท้าให้หมด