เราโรคจิตหรือป่าว

ขอชวนเพื่อนๆทุกคนมาอ่านบทกวีจีนแปลไทยที่แต่งโดยผมกันฟรีๆครับ เป็นบทกวีไร้ฉัทลักษณ์ที่ผมคัดสรรมาบอกเล่าเกี่ยวกับชีวิตในฐานะผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่เคยเจ็บปวดกับโรคนี้ จนสามารถเติบโตก้าวผ่านความทรมานไปได้ท

คนเราต้องมีช่วงสุขและทุกข์ ช่วงที่ทุกข์ เป็นช่วงของความทรมานใจ เป็นช่วงที่อายุเท่าไร มันเกิดอะไรขึ้น ถ้าเล่าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่คุณแก้ไข และผ่านมาอย่างไร สำหรับเรา เป็นช่วงคุณยายป่วย จู่ๆ วันหนึ่งก

เรายังอยู่ในช่วงมัธยมค่ะ เรามีอาการมา1-2ปีแล้ว เราจะชอบเห็นคนอื่นทุกทรมาน คนอื่นเจ็บปวดเวลามีเลือดแต่เรามีความสุข เวลาใครมาทำให้เราเกลียดเราเกลียดเข้าเส้นมาก อยากจะฆ่าให้ตายด้วยการทรมานมันช้าๆ(แต่ได้แ

คือเราเป็นคนที่ชอบร้องไห้มาก ชอบทรมานตัวเองเวลาอยู่คนเดียวคืออยากร้องไห้ตลอดแต่ถ้าอยู่กับคนอื่นเราจะเข้มแข็งมากถึงจะเจอเรื่องที่อยากร้องไห้แค่ไหนเราก็ไม่เคยร้องอดทนไว้ตลอด พอกลับมาถึงบ้านก็ต้องเจอเรื่

สำหรับเราก็คือ การรู้สึกดีที่เห็นผู้อื่นเจ็บปวดและทรมาน แต่ละเอนไปทางทรมานมากกว่า และตัวเราเองก็ชอบทรมานตัวเองบางครั้งด้วยเหมือนกัน แต่เราไม่เคยไปทำร้ายใครเขานะ เรายังมีความเป็นมนุษย์อยู่ เพื่อนๆละมีค

ถ้าเราโดนทำร้ายจนทรมานหนักมาก เช่นโดนกลุ่มโจรโรคจิตทำร้ายกรีดแทง หลายแผลฉกรร ตัดอวัยวะ จนเราเจ็บปวดมากเกินทนไหวแล้วหรือป่วยหนักจนเจ็บปวดทรมานมากเราตัดสินใจฆตตเพื่อให้หายเจ็บปวดไปซักที ตอนนั้นจะยังบาปไ

อันนี้เป็นบันทึกอาการทางจิตของเราเองค่ะ :พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเคยเจออะไรมาบ้าง เคยเจ็บปวกมามากแค่ไหน ต้องอดทนมามากขนาดไหน ไหนจะเรื่องควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ อาการร้องไห้ทุกครั้งที่พูดถึงอดีตที่ไ

ฝันว่า มีแมวแปลกที่อื่นมาร้องอยุ่หลังบ้าน แมวตัวเราตัว ก็กระตือรือร้นที่จะไปดู แต่อีกตัว อยู่ในเตาอั้งโล่ ไฟเรื่อยค่อยๆติดตัวมัน เราก็เอาน้ำสาด สาดเท่าไรไฟก็ไม่ดับแมว ก็ไม่ยอมลุกหนีในฝันตกใจด้วยกลัวด้

อะไรที่จะลดทอนความโศกเศร้าเจ็บปวด การจากไปของคนรักได้