เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเราไปเข้าค่าย() 3 วัน 2 คืน
เรามีการจับกลุ่มทำกิจกรรม เเล้วเราก็ได้เจอ คนๆหนึ่ง น่ารักมาก เราก็รู้สึกชอบเขามากๆ เลย เจอปุ๊ปชอบเลย (เเต่เราเป็นคนที่ ไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่รู้จัก {โดยเฉพาะผู้หญิง-->ตอนเด็กเราไม่เคยคุยกับผู้หญิงสักเท่าไหร่ เราคุย เเต่ เพศเดียวกันมากกว่า } ดังนั้นเราก็เลยเเค่ทำงานช่วยเหลือกันในกลุ่ม เเต่เราไม่ได้เเบบ พูดอะไรกับเขาเลยนะ เราไม่กล้าอะเเต่เราก็แอบๆ มองเขาอยู่นะ ) เวลามีงานที่ได้รับมอบหมายมา เราก็ชอบคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างเเล้ว (เเต่เราก้ไม่ใช่คนเก่งขนาดนั้น เวลาจึงค่อยๆผ่านไป เราก็ยิ่งคิดว่าเราต้อง พยายามเเล้ว
(ถึงขั้นว่า ตอนกลับบ้านมาเราจะเอาคำถามที่เขาถามในตอนนั้นมา นั่งจดจ่อ เเล้วลองทำไหม่ ว่า ทำไมเราทำไม่ได้ จนเราทำได้เเล้ว) เราอยากบอกว่า ตลอดการเข้าค่าย()
อะ เราเอาเเต่คิดถึงหน้าเขาอยู่ตลอดเวลา
เเบบว่าถ้าเราไปทำอย่างอื่นเพื่อทำให้ลืมหน้าเขา เเต่ เราก็ยิ่งรู้สึกว่ายิ่งคิดถึงหน้าเขายิ่งขึ้นไปอีก ตอนนี้รู้สึกหวิวใจมากเลย(ตอนนี้เรากลับมาบ้านเเล้ว) อย่างน้อยเราอยากเห็นหน้าเธอทุกวันๆเลย
*มันเหมือนเเบบว่าเรามีกำลังใจในการใช้
ชิวิตมากขึ้นด้วย คือโลกไม่น่าเบื่อเเล้ว เวลาเจอหน้าเขา(เเบบแอบมองนะ)เราไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ} เราควรทำยังไงดีงับ
เเละก็ตอนนี้ เราก็รู้สึกว่าเราต้องเก่งขึ้นด้วย
ไม่รู้ทำไมกัน
เราเป็นคนพูดไม่เก่งด้วยเเบบว่า
เราพูดเบา มาก เพื่อนมันบอกมา
เเละเราก็มักจะฟังคนพูดบางครั้งเราก็ไม่รู้เรื่องเลยนะ เเบบ ถ้าสมมุติว่า
ครูให้เราไปถ่ายเอกสารอันนี้ อันนี้ เเละก็อันนี้ เราจะจำ เเล้วพูดวนๆ กันไปในหัว วนไปวนมา เอ๋า ลืมมมมม เเล้ววว
เราควรทำไงดีอะ เพาาะว่าในหัวเรามีเเต่เขาเเล้ว
คิดไม่ออกเเล้วว
ชอบผู้หญิงคนนึงตี่งเเต่เห็น เเล้วทุกๆเวลาเราก็จะนึกถึงหน้าเขาตลอดเลยยยยยย เราควรหาไรทำดี หรือ ทำยังไงดี
เรามีการจับกลุ่มทำกิจกรรม เเล้วเราก็ได้เจอ คนๆหนึ่ง น่ารักมาก เราก็รู้สึกชอบเขามากๆ เลย เจอปุ๊ปชอบเลย (เเต่เราเป็นคนที่ ไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่รู้จัก {โดยเฉพาะผู้หญิง-->ตอนเด็กเราไม่เคยคุยกับผู้หญิงสักเท่าไหร่ เราคุย เเต่ เพศเดียวกันมากกว่า } ดังนั้นเราก็เลยเเค่ทำงานช่วยเหลือกันในกลุ่ม เเต่เราไม่ได้เเบบ พูดอะไรกับเขาเลยนะ เราไม่กล้าอะเเต่เราก็แอบๆ มองเขาอยู่นะ ) เวลามีงานที่ได้รับมอบหมายมา เราก็ชอบคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างเเล้ว (เเต่เราก้ไม่ใช่คนเก่งขนาดนั้น เวลาจึงค่อยๆผ่านไป เราก็ยิ่งคิดว่าเราต้อง พยายามเเล้ว
(ถึงขั้นว่า ตอนกลับบ้านมาเราจะเอาคำถามที่เขาถามในตอนนั้นมา นั่งจดจ่อ เเล้วลองทำไหม่ ว่า ทำไมเราทำไม่ได้ จนเราทำได้เเล้ว) เราอยากบอกว่า ตลอดการเข้าค่าย()
อะ เราเอาเเต่คิดถึงหน้าเขาอยู่ตลอดเวลา
เเบบว่าถ้าเราไปทำอย่างอื่นเพื่อทำให้ลืมหน้าเขา เเต่ เราก็ยิ่งรู้สึกว่ายิ่งคิดถึงหน้าเขายิ่งขึ้นไปอีก ตอนนี้รู้สึกหวิวใจมากเลย(ตอนนี้เรากลับมาบ้านเเล้ว) อย่างน้อยเราอยากเห็นหน้าเธอทุกวันๆเลย
*มันเหมือนเเบบว่าเรามีกำลังใจในการใช้
ชิวิตมากขึ้นด้วย คือโลกไม่น่าเบื่อเเล้ว เวลาเจอหน้าเขา(เเบบแอบมองนะ)เราไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ} เราควรทำยังไงดีงับ
เเละก็ตอนนี้ เราก็รู้สึกว่าเราต้องเก่งขึ้นด้วย
ไม่รู้ทำไมกัน
เราเป็นคนพูดไม่เก่งด้วยเเบบว่า
เราพูดเบา มาก เพื่อนมันบอกมา
เเละเราก็มักจะฟังคนพูดบางครั้งเราก็ไม่รู้เรื่องเลยนะ เเบบ ถ้าสมมุติว่า
ครูให้เราไปถ่ายเอกสารอันนี้ อันนี้ เเละก็อันนี้ เราจะจำ เเล้วพูดวนๆ กันไปในหัว วนไปวนมา เอ๋า ลืมมมมม เเล้ววว
เราควรทำไงดีอะ เพาาะว่าในหัวเรามีเเต่เขาเเล้ว
คิดไม่ออกเเล้วว