จขกท. เป็นเพศชาย อายุครบ 23 ปีบริบูรณ์แล้ว มีปัญหาทางสุขภาพจิต มีอาการสมาธิสั้น/ปวดหัวเรื้อรัง และถูกวินิจฉัย Bipolar Disorder (เคยมี OCD รุนแรงในช่วงวัยเด็กถึงช่วงวัยรุ่น)
- ฐานะครอบครัวปานกลาง แต่ค่อนข้างมีหนี้สินค่าใช้จ่ายรายเดือนค่อนข้างเยอะ ทำให้จขกท.ค่อนข้างจำกัดตัวเองในการบริหารการเงิน
ปัญหาเรื้อรัง/ความเครียดเยอะ
- ไม่มีประสบการณ์การทำงานรับจ้าง/บริการ ที่บ้านไม่สนับสนุนให้ทำงานนอกบ้าน เนื่องจากมีปัญหาการเข้าสังคมและการควบคุมอารมณ์
- สมาธิสั้นมากถึงมากที่สุด ไวต่อสิ่งกระตุ้นบางอย่าง หงุดหงิดง่าย แต่เวลาเดินเร็วเป็นพิเศษเพราะไม่มีสมาธิในการโฟกัสกับอะไรที่เฉพาะอย่าง
รออะไรนานๆไม่ได้
- เรียนนิติศาสตร์ไม่จบสักที ใจมันไม่เอา พื้นฐานหลายๆอย่างไม่ดีด้วย อยากเรียนทางด้านที่ใจชอบมากกว่า
- แม่อยากให้เรียนนิติศาสตร์ให้จบสักที ไม่ได้กดดันเรื่องจบมาหางานทำเท่าไหร่
- จขกท.สอบไม่ผ่านมาหลายตัวแล้ว เพราะอ่านหนังสือไม่เคยทัน สมาธิไม่มีเลย
- จขกท. ไม่ซีเรียสเรื่องเรียนจบเลย แต่ที่บ้านค่อนข้างซีเรียส เพราะค่านิยม"อายุเท่านี้เรียนไม่จบ = ชีวิตที่ล้มเหลว"
- จขกท. พิมพ์ต่อเนื่องไม่ได้นะครับ เลยต้องแตกเป็นซับไตเติ้ลเอา สมาธิสั้นมากครับ TT
- จขกท. อยากมีรายได้เพื่อในการใช้เตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยในคณะที่ต้องการครับ
- อยากมีสุขภาพสมองและร่างกายดีขึ้นเพื่อที่จะไม่ได้ถูกกักขังอยู่ในการคิดวิเคราะห์ที่ไร้ประสิทธิภาพแบบนี้
- ทำไมคนเราต้องมองว่ารีบๆเรียนให้จบๆแปลว่าดีกว่า ชอบคิดว่า"เรียนอะไรมาก็ได้ ขอให้เรียนจบมาแล้วทำงานเท่ากับประสบความสำเร็จก็พอ"
- จขกท.สมาธิสั้น พอถึงกลางคืนแล้วนอนไม่หลับแล้วจะตื่นเต้นกังวลตลอดเลย บวกกับกินยาเยอะเลยต้องการการนอนเยอะ ทำให้ตื่นมาอีกวันแล้วรู้สึกพักผ่อนไม่เพียงพอ คิดอะไรไม่ออก สมองตื้อๆตันๆ พอนอนน้อยมึนหัวแล้วก็หงุดหงิดครับ วันนั้นทั้งวันก็จะเหมือนเสียไปเลย
- อยากบังคับให้ตัวเองหลับได้ อิจฉาคนที่หัวถึงหมอนแล้วหลับได้เลยจัง
- ไม่ใช่คนหลับยากอะไร แต่สภาพแวดล้อมที่บ้านและโซนที่นอนก็มีส่วนทำให้หลับยากมากขึ้น
- เวลาของผมเดินเร็ว อายุมากขึ้นอย่างรวดเร็วขนาดนี้ รับการเปลี่ยนแปลงของร่างกายอย่างไร ผมยังไม่อยากหัวล้าน ยังไม่อยากมีไฟน์ไลน์/ดีพไลน์ TT
- ปัญหาทั้งหมดที่ว่ามานี้ผมพูดกับที่บ้านไม่ได้เลย อึดอัดมากครับ คิดแก้คนเดียวก็เหมือนพายเรือวนอยู่ในอ่างแคบๆ
- ที่บ้านผมเลี้ยงสุนัข(เลี้ยงในบ้าน)เยอะมากเลยครับ อันนี้มีผลต่ออารมณ์ที่หงุดหงิดง่ายของผมพอสมควรเลย จะหนีไปไหนก็ไม่ได้ TT
- บ้านที่อยู่สภาพแทบไม่เป็นบ้าน รุงรัง สูญเสียระเบียบ หัวอก Perfectionist อย่างผมมันเจ็บ แต่ทำอะไรไม่ได้มันทรมานผมอยู่ทุกวันเลยครับ
- พอไม่อยากคาดหวังแล้ว บางทีลองคิดที่จะทิ้งและปล่อยวางทุกอย่างและหายไปดู แต่ก็ไม่กล้าพอเลยครับ ไม่อยากเห็นแก่ตัว และก็กลัวสูญเสียตัวตนของผมที่มีอยู่ตอนนี้ด้วย ผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะผมยังรักตัวเองนะครับ
- ถ้าผมยังมองเห็นศักยภาพที่ยังซ่อนอยู่แต่ถูกกลบฝังไว้ในความเจ็บป่วยและบาดแผลของผม ผมกำลังคิดแบบหลอกตัวเองหรือเปล่าครับ
อายุ 23 แล้วจะดูแลร่างกายที่กำลังจะเสื่อมถอยได้อย่างไร(ยังไม่ได้เตรียมพร้อมสู่การเปลี่ยนแปลง)
- ฐานะครอบครัวปานกลาง แต่ค่อนข้างมีหนี้สินค่าใช้จ่ายรายเดือนค่อนข้างเยอะ ทำให้จขกท.ค่อนข้างจำกัดตัวเองในการบริหารการเงิน
ปัญหาเรื้อรัง/ความเครียดเยอะ
- ไม่มีประสบการณ์การทำงานรับจ้าง/บริการ ที่บ้านไม่สนับสนุนให้ทำงานนอกบ้าน เนื่องจากมีปัญหาการเข้าสังคมและการควบคุมอารมณ์
- สมาธิสั้นมากถึงมากที่สุด ไวต่อสิ่งกระตุ้นบางอย่าง หงุดหงิดง่าย แต่เวลาเดินเร็วเป็นพิเศษเพราะไม่มีสมาธิในการโฟกัสกับอะไรที่เฉพาะอย่าง
รออะไรนานๆไม่ได้
- เรียนนิติศาสตร์ไม่จบสักที ใจมันไม่เอา พื้นฐานหลายๆอย่างไม่ดีด้วย อยากเรียนทางด้านที่ใจชอบมากกว่า
- แม่อยากให้เรียนนิติศาสตร์ให้จบสักที ไม่ได้กดดันเรื่องจบมาหางานทำเท่าไหร่
- จขกท.สอบไม่ผ่านมาหลายตัวแล้ว เพราะอ่านหนังสือไม่เคยทัน สมาธิไม่มีเลย
- จขกท. ไม่ซีเรียสเรื่องเรียนจบเลย แต่ที่บ้านค่อนข้างซีเรียส เพราะค่านิยม"อายุเท่านี้เรียนไม่จบ = ชีวิตที่ล้มเหลว"
- จขกท. พิมพ์ต่อเนื่องไม่ได้นะครับ เลยต้องแตกเป็นซับไตเติ้ลเอา สมาธิสั้นมากครับ TT
- จขกท. อยากมีรายได้เพื่อในการใช้เตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยในคณะที่ต้องการครับ
- อยากมีสุขภาพสมองและร่างกายดีขึ้นเพื่อที่จะไม่ได้ถูกกักขังอยู่ในการคิดวิเคราะห์ที่ไร้ประสิทธิภาพแบบนี้
- ทำไมคนเราต้องมองว่ารีบๆเรียนให้จบๆแปลว่าดีกว่า ชอบคิดว่า"เรียนอะไรมาก็ได้ ขอให้เรียนจบมาแล้วทำงานเท่ากับประสบความสำเร็จก็พอ"
- จขกท.สมาธิสั้น พอถึงกลางคืนแล้วนอนไม่หลับแล้วจะตื่นเต้นกังวลตลอดเลย บวกกับกินยาเยอะเลยต้องการการนอนเยอะ ทำให้ตื่นมาอีกวันแล้วรู้สึกพักผ่อนไม่เพียงพอ คิดอะไรไม่ออก สมองตื้อๆตันๆ พอนอนน้อยมึนหัวแล้วก็หงุดหงิดครับ วันนั้นทั้งวันก็จะเหมือนเสียไปเลย
- อยากบังคับให้ตัวเองหลับได้ อิจฉาคนที่หัวถึงหมอนแล้วหลับได้เลยจัง
- ไม่ใช่คนหลับยากอะไร แต่สภาพแวดล้อมที่บ้านและโซนที่นอนก็มีส่วนทำให้หลับยากมากขึ้น
- เวลาของผมเดินเร็ว อายุมากขึ้นอย่างรวดเร็วขนาดนี้ รับการเปลี่ยนแปลงของร่างกายอย่างไร ผมยังไม่อยากหัวล้าน ยังไม่อยากมีไฟน์ไลน์/ดีพไลน์ TT
- ปัญหาทั้งหมดที่ว่ามานี้ผมพูดกับที่บ้านไม่ได้เลย อึดอัดมากครับ คิดแก้คนเดียวก็เหมือนพายเรือวนอยู่ในอ่างแคบๆ
- ที่บ้านผมเลี้ยงสุนัข(เลี้ยงในบ้าน)เยอะมากเลยครับ อันนี้มีผลต่ออารมณ์ที่หงุดหงิดง่ายของผมพอสมควรเลย จะหนีไปไหนก็ไม่ได้ TT
- บ้านที่อยู่สภาพแทบไม่เป็นบ้าน รุงรัง สูญเสียระเบียบ หัวอก Perfectionist อย่างผมมันเจ็บ แต่ทำอะไรไม่ได้มันทรมานผมอยู่ทุกวันเลยครับ
- พอไม่อยากคาดหวังแล้ว บางทีลองคิดที่จะทิ้งและปล่อยวางทุกอย่างและหายไปดู แต่ก็ไม่กล้าพอเลยครับ ไม่อยากเห็นแก่ตัว และก็กลัวสูญเสียตัวตนของผมที่มีอยู่ตอนนี้ด้วย ผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะผมยังรักตัวเองนะครับ
- ถ้าผมยังมองเห็นศักยภาพที่ยังซ่อนอยู่แต่ถูกกลบฝังไว้ในความเจ็บป่วยและบาดแผลของผม ผมกำลังคิดแบบหลอกตัวเองหรือเปล่าครับ