ฉันได้ไปอยู่โรงเรียนประจำตอนแรกฉันอยู่ไม่ได้แต่พอฉันหันกลับมาดูครอบครัวมันทำให้ฉันอยากอยู่พร้อมครอบครัวเราก็จน ฉันไม่มีความสุขเลยฉันตอนฉันขึ้นม 2 พ่อของฉันได้เสียชีวิตฉันก็สิ้นหวังหมดทุกอย่างเหลือเพียงแม่คนเดียวฉันเคยไปแข่งเอแม็ทตอนม.3 ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันชอบมันหรือเปล่าแต่ฉันก็เคยแม่ไปแข่งวิชาการรายด้านโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบหรือเปล่าฉันมีเพื่อนที่อยู่ที่บ้านแต่ฉันก็ไม่เคยทักเขาไปเลยฉันทำตัวเหมือนคนโดดเดี่ยวฉันก็มีเพื่อนอยู่โรงเรียนแต่ก็เหมือนไม่มีใครจริงใจเพื่อนอาจจะจริงใจแต่ฉันก็รู้สึกตัวคนเดียวอยู่ดีฉันตอนม 4 ฉันเรียนเทอม 1 ไม่ได้เลยเพื่อนก็ไม่ค่อยตั้งใจเรียนนะแล้วฉันก็รู้ตัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ก็คงสอบไปที่ไหนไม่ได้แล้วตอนนี้ฉันก็เข้าไปอยู่เป็นสมาชิกคอมพิวเตอร์แต่ฉันก็ไม่ได้เก่งเรื่องนี้เลยฉันเหมือนคนดูถูกตัวเองฉันคิดว่าคนที่จะเข้าใจตัวฉันก็คือแม่ของฉันแต่แม่ของฉันไม่เคยเข้าใจฉันเลยเเละฉันก็ไม่เคยเข้าใจตัวเองเลยต้องไปอยู่ในที่ที่ไม่อยากอยู่ติดใจของฉันไม่เคยอยู่กับเนื้อกับตัวสิ่งที่ฉันได้บรรยายไปนี้ก็ไม่รู้ว่าทุกคนจะเข้าใจไหมแต่ก็ไม่รู้ว่าจะดำเนินชีวิตยังไง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เป็นอยู่มันดีไหมไม่รู้ว่าความสุขเป็นยังไงชีวิตเป็นยังไงต้องอยู่เพื่ออะไร ที่ได้บรรยายมานี้ก็เเค่อยากรู้ว่าถ้าคุณเป็นฉันจะทำยังไง