เบื่อพี่กับแม่ที่คอยจับผิดและบังคับตลอดเวลา

ตั้งแต่เล็กจนโตเราโดนบังคับแทบทุกเรื่อง ตั้งแต่เรื่องเรียน เวลาว่าง ไม่ให้อ่านการ์ตูน ไม่ให้ทำสิ่งที่ชอบ เพราะบอกว่าไร้สาระ
เวลาเราป่วยไม่สบาย ก็ยังบังคับให้เราไปเรียนพิเศษที่ต้องอยู่ในห้องแอร์เย็น ๆ หลายชั่วโมง เพราะกลัวไม่คุ้มค่าเรียน
โตมาแบบโดนบังคับตลอด แต่เราก็คอยแหกคอกอยู่บ่อย ๆ เช่นกัน เพราะทนไม่ไหวที่ไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างเต็มที่
 
วันนี้ก็เอาอีกแล้ว เราทำงานปวดหัว เป็นไมเกรม จะพักจะนอน เลยไม่ได้ไปขี่จักรยานตอนเย็น
พี่ก็คอยจับผิดบอกเราไม่ไปปั่นจักรยานเพราะจะทำงาน แต่ก็ไม่เห็นทำเลย ซึ่งคือตอนนั้นเราจะพัก
 
แม่กลับมาก็เอาอีกคน บังคับให้ไปออกกำลังกายตอนเช้า เราเคยบอกแล้วว่าตอนเช้าเราไม่ไหว
ออกกำลังกายแล้วจะเป็นลม หน้ามืด เวียนหัว เพราะท้องว่าง แม่บอกให้หาอะไรกินก่อน
ซึ่งกว่ามันจะย่อยก็ต้องใช้เวลา แล้วถ้ากินแล้วไปออกกำลังกายเลยก็จุกอีก
 
ที่สำคัญคือเรากินยาแก้โรคซึมเศร้ากับไมเกรน มันจะทำให้ง่วงนอน แต่ดันฝันทุกคืน เหมือนไม่เคยหลับสนิทสักคืน
ตอนเช้าก็คือตื่นสาย 7-8 โมงได้ แล้วต้องทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุด มีนอนกลางวันได้ แต่ถ้าลูกค้ามาก็ต้องออกเหมือนเดิม
 
ซึ่งเราไม่ได้พอใจกับชีวิตแบบนี้อยู่แล้ว นอกจากจะบังคับให้มาอยู่ด้วยกัน (ทะเลาะกัน)
แล้วยังมาบังคับชีวิตเราอีก ห้ามซื้อหนังสือ ห้ามสั่งของ ให้ออกกำลังกายตอนเช้า
 
คือกูอยากจะบร้า ห่.าเหวไรหนักหนา จะประสาทแดรกตาย อยากหาที่ระบาย+หาคนเข้าใจ แต่ไม่มีก็ไม่เป็นไร
แค่อยากใช้ชีวิตอยู่แบบสบาย ๆ ไม่ต้องเครียด แต่นี่อะไรทุกวันต้องคอยระวังว่าจะทำอะไรให้ไม่พอใจอีก
 
พอเราไม่ช่วยก็บ่น พอเราช่วยแต่ไม่ได้ดั่งใจก็ด่า โค-รตน่ารำคาญ กรูเบื่อ