สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กที่ครอบครัวปิดกั้นมากๆ อายุเราตอนนี้คือ17ปีเเล้ว เเต่ครอบครัวเรากดดันมากเลยเรื่องการใช้ชีวิตเวลาอยู่บ้านไม่เเตกต่างจากทาสเลยค่ะเช้าต้องทำกับข้าวทำงานบ้านละค่อยไปรร.ได้เเต่ถ้าเสาร์อาทิตย์เราจะได้ทำงานทุกอย่างเช่นไปไร่โดนใช้ไม่เเตกต่างจากทาสนั่งเฉยๆก็ผิดถ้าเห็นนั่งเฉยๆก็จะเรียกไปให้ทำงานตลอด การเรียนเราท็อปของห้องตลอดค่ะเเต่เรากดดันเราเหนื่อยไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆใช้ชีวิตไม่คุ้มสมกับวัยเรียน ค้างคืนยิ่งไปใหญ่ไม่เคยเลยค่ะ เวลาเพื่อนชวนไปเที่ยวไหนเราก็คอยเเต่ยิ้มส่งละบอกว่าไม่เป็นไรตลอดมันเจ็บใจมากๆเลยนะชีวิตตัวเองโดนกำหนดเเบบนี้ อ่ออีกเรื่องเรากำพร้าเเม่ค่ะ พ่อกับเเม่เเยกทางกันเเต่เด็กทำให้เราอยู่กับเเม่เลี้ยงกับพ่อซึ้งเขารักลูกชายเขามากๆเลยละ ทำกับข้าวให้กินเเล้วยังต้องยกต้องเก็บให้ ทำงานบ้านล้างจานทุกวัน เงินค่าขนมไม่เคยได้เลยค่ะถ้าเราขอก็โดนด่าบอกว่าสิ้นเปลืองเเต่พอลูกของเขากับได้ทีาเราอยากได้ทุกอย่างนอนเล่นไปวันๆส่วนเราก็ทาสเงินไปรร.เรายังได้ไป30บาทเเต่น้องชายที่อยู่ป.5ได้ไป60 เรากับน้องชายอยู่คนละรร.ซึ่งวันเเม่ทีไรเราไม่มีใครให้ไหว้หรอกเราต้องดูเขาไหว้เเม่กันทุกปีมันน้ำตาคลอเหมือนกันนะ อยากถามว่าครอบครัวเรากดดันรึเปล่าค่ะหรือเราคิดไปเอง