ขอบ่นกับชีวิตชนชั้นกลางกระจอกๆของผมหน่อยครับ

อยากระบายครับไม่มีที่ลง รู้สึกล้มเหลวในชีวิตมากๆครับ ตอนนี้เริ่มทำงานมาได้เข้าเดือนที่ 5 แล้ว เป็นงานในโรงพยาบาลครับ เดือนนี้รวมค่าเวร ค่าโอทีและค่าอดนอนต่างๆได้ 25k เองครับ บางคนอาจจะบอกว่าเยอะแล้วเพิ่งเรียนจบนี่แต่ผมไม่เชื่อครับ ผมเชื่อว่ามีเด็กจบใหม่ได้มากกว่านี้เยอะมากๆครับ ผมจบม.ชมพูแถวสามย่าน เพื่อนๆผมคณะดังๆที่แย่งกันเข้า เช่น วิศวะ นิเทศ ผมเชื่อว่ารายได้มากกว่าผมเยอะครับ ด้วยความเป็นงานโรงพยาบาลทำให้บางครั้งต้องร่วมงาน(เป็นทาส)กับหมอด้วยครับ ก็คือจะมีหมอมายืนดูเวลาผมทำงานด้วย และก็ด้วยความสูงส่งของความเป็นหมออ่ะเนอะอยากได้อะไรก็ต้องได้ สั่งได้ทุกอย่าง ใครๆก็ต้องกลัวต้องเกรงใจยิ่งเป็นอาจารย์หมอนะครับหื้มมมมมมมมม แทบจะก้มกราบแล้วครับไหนว่าร.5 เลิกทาสแล้วไง ถ้าใครทำงานรพ.จะรู้ว่าหมอทั้งหลายนี่เป็นชนชั้นลำดับบนสุดจริงๆครับไม่ว่าคุณจะสายงานอะไรในรพ. เก่งมากๆมาแค่ไหนก็โดนกดหัวผมกล้าพูดเลยนะ กลายเป็นว่าตอนนี้ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนจ๋าเลย ชนชั้นกลางสุดๆที่คอยรับใช้ชนชั้นสูง ผมโกรธตัวเองมากๆจริงๆนะ ผมน่าจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้ตอนอยู่มัธยม เพื่อนผมบางคนขนาดไม่ตั้งใจเรียนตอนนี้มันเปิดร้านอาหารเล็กๆแล้วครับ บางคนเล่นหุ้นจนขับ benz ไปแล้วครับ ผมยังไม่ไปไหนเลย ไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลยครับ
 
ขอบคุณทุกคนมากๆนะครับที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ไม่ต้องตอบก็ได้นะครับ แค่นี้ผมก็รู้สึกตัวเองกระจอกๆมากๆล่ะครับ