เรามีเพื่อนในกลุ่ม6คนที่สนิทกันมาตอนม.ปลายคือเรากับเพื่อนอีกคนเป็นเด็กเข้าใหม่ตอนม.4 ส่วนอีก4คนเคยเรียนอยู่นี่กันอยู่แล้วเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วแต่แยกกันนะแบบคนละคู่แต่มารวมกลุ่มกัน คือเวลาที่อยู่ด้วยกันมันน่ารักมากสำหรับเราอะแต่เราเป็นคนค่อนข้างดื้อประมาณว่า ชอบไปสายโดดเรียนไรงี้แต่เราก็ตามงานตลอดไม่เคยติดร.ติด0อะไร เป็นคนที่ค่อนข้างจะไม่สนใจคนอื่นๆ สนใจแต่แบบคนในกลุ่มตัวเองอย่างงี้ เราเป็นคนค่อนข้างใจร้อนระดับนึงแต่กับเพื่อนเราไม่เคยโมโหใส่หรืออะไรแบบนี้ เวลาคนในกลุ่มมีอะไรกันเราจะคอยเป็นคนแบบให้ดีกันตลอดเพราะในกลุ่มไม่ค่อยมีใครกล้าพูดอะไรกัน คือแต่เรามีเพื่อนคนนึงในกลุ่มคือเพื่อนเราก็เป็นคนเหมือนอารมณ์แปรปรวนง่ายคนในกลุ่มจะคอยโดนบ่อยๆแต่สำหรับเราเราไม่เคยคิดว่าจะทิ้งมันนะได้แต่คิดว่ามันก็เป็นของมันแบบนี่ไม่อะไรหรอกเพื่อนไงเลยไม่ซีเรียสอะไร แต่คนอื่นมันคิดแต่เราไม่รู้ว่าคิดกันยังไงเพราะไม่มีใครพูดอะไร แล้วช่วงเทอมแรกก็มีเพื่อนเข้ามา 1คนในกลุ่ม เราก็ให้อยู่ในกลุ่มไม่อะไรกันนะคือเราไม่อคติกับใครเพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจกับทุกคน เราเเค่คิดว่าหลังๆเพื่อนเราคนที่มันอารมณ์แปรปรวนง่ายมันดีขึ้นเหมือนมีคนไปพูดอะไรแต่เราไม่ได้ถามแค่สังเกตเหมือนพยายามปรับตัวเองให้ดีขึ้น แต่จู่ๆหลังจากปิดเทอม1ที่ผ่านมาเนี่ย เราก็ปั่นเพื่อนในกลุ่มปกติแบบไม่มีคนมาตอบเลยเราเล่นแหละปกติเลยแต่ครั้งนี้กลับเงียบทุกคน แล้วอยู่ดีๆเพื่อนคนนึงมาพูดว่า พวกกู4คนขอออกกลุ่มคิดว่าถ้าออกไปคงจะสบายใจกว่านี้เพื่อนก็พูดมาเยอะนะแต่เราสะดุดคำว่า ขอให้ไปรร.แบบสบายใจบ้าง ทนเป็นเพื่อนพวกมานานแล้ว เราเลยรู้สึกว่าปัญหาคืออะไรอยู่ด้วยกันมาตลอดพูดกันทุกเรื่องจู่ๆมาพูดแบบนี้พอเราถามเพื่อนอีกคนมาบอกว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเพื่อนคนที่ชอบอารมณ์แปรปรวนมันทนมานานแล้ว มันเหนื่อย แต่เรากลับคิดว่าทำไมเพื่อนถึงไม่ปรึกษากันก่อนเอาจริงๆถ้าพูดกันตรงๆมันก็คงจะปรับตัวแต่ไม่มีใครพูดอะไรเลย จู่ๆมาพูดแบบนี้ ในกลุ่มมี7คนบอกว่า4คนคุยกันแล้ว เราเลยรู้สึกแบบอ้าวแล้วพวกกูหละไม่ปรึกษากันเลยหรอคือบอกคุยกันมานานแล้วคือต้องมีอีกกลุ่มไว้คุยกันอยู่แล้วใช่ไหมอะ อีกอย่างเรากับเพื่อนอีกคนที่ไม่รู้เรื่องกับเจ้าตัวที่อารมณ์แปรปรวนเนี่ยไม่รู้ไรเลยเหมือนพวกเราจะค่อนข้างจะไปไหนด้วยกันบ่อยเพราะบ้านใกล้กัน แต่เราอะไม่ได้รู้สึกสนิทกับใครมากกว่าใครเลยนะ แต่เพื่อนมาพูดแบบนี้ทำให้เรา3คนอะทำตัวไม่ถูกคือแบบบอกเราว่าคุยหันได้ปกติแค่ขอออกจากกลุ่มแล้วพูดไปทางเดียวว่าเพราะเพื่อนเราคนนั้นแหละ เรารู้สึกไม่โอเคมากๆมันเหมือนเป็นการBullyเพื่อนทางอ้อมเราเข้าใจทุกคนนะว่าอยากให้บทเรียนหรืออะไรแบบนี้กับเพื่อนแต่การที่จะทิ้งให้มันอยู่คนเดียวเราทำไม่ได้เราคิดว่ามันแก้ไขได้เราเลยเลือกที่จะอยู่กับมันคือเราเลือกถูกแล้วใช่ไหมคือเราคิดว่าการที่เพื่อนเป็นแบบนี้คือเราอะไม่เคยมาพูดเรื่องนี้กันซึ่งบางเรื่องอะเราทำเองเราไม่รู้ตัวหรอกเราก็เห็นในแบบที่เราเห็นตัวเองไม่รู้ว่าเผลอทำไรไม่ดีบ้างทำไรดีบ้าง เเค่รู้สึกว่าคนที่อยู่ข้างๆเราอะเพื่อนอะควรเตือนกันมากกว่ามั้ยไม่งั้นจะมีคนรอบข้างไว้เพื่ออะไร สิ่งที่เราเห็นในตัวเรากับคนอื่นเห็นมันต่างกัน เราเลยตัดสินใจที่จะยอมตัด4คนพวกนั้นไปเพราะเราไม่อยากให้เพื่อนต้องอยู่คนเดียวมันเป็นช่วงที่.6เทอมสุดท้ายเลย เราเสียใจมากๆกับเรื่องนี้ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับกลุ่มเราเอง แต่แค่อยากจะถามคนอื่นๆที่ผ่านมาอ่าน ถ้าเจอแบบนี้ควรทำแบบไหนถึงจะถูกถึงไม่ดูเป็นการลำเอียงต่อใครเพราะเพื่อนกันทั้งนั้น เพราะห้องเดียวกันเราทำตัวไม่ถูกแล้วเราสงสารทุกคนไปหมด🥺
ถ้าเจอเพื่อนทำแบบนี้ควรทำยังไง?