สวัสดีครับ ผมขอเรียนปรึกษาชาว Pantip หน่อยคับ เนื่องจากเรื่องนี้ผมไม่สามารถบอกใครได้เลย
ผมขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อ แชร์ (นามสมมุติ) อายุ 29 พนักงานบริษัทแสนธรรมดา ผมรู้ตัวว่าเป็นเกย์ ผมเคยมีแฟนที่เป็นแบบผมมา 3 คนแล้ว ปจุบัน โสดมาแล้ว 6 ปี เพราะยังไม่เคยมีความรู้สึกกับใครแบบจิงๆ และผมไม่เคยชอบคนที่เป็นผู้ชาย (แท้ๆ ) มาก่อนเลย เพราะรู้สึกเฉยๆ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 1 ปีก่อน ผมเข้ามาบรรจุงานที่ใหม่ วันนั้นงานแรกที่ประชุมครั้งแรกของผม ผมได้เจอกับพี่เขา (พี่ปาล์ม นามสมมุติ และเป็นผู้ชายแท้ เพราะเตตัสใน Facebook บอกว่าชอบผู้หญิง) อายุ 36 โสด เราอยู่คนละแผนกกัน แต่พี่เขาก็พยายามช่วยเราทุกอย่าง จนงานผมสำเร็จ ตอนนั้นก็เพียงแค่รู้สึกขอบคุณและมีความรู้สึกแบบพี่ชายเท่านั้น หลังจากนั้น ผมกับพี่เขาก็บังเอิญเจอกัน บ่อยครั้ง ทั้งๆที่ความจริง เราอยู่บริษัทเดียวกันการเจอกันก็เป็นเรื่องปกติ แต่มันเหมือนมีอะไรๆ ในการทักทายทุกครั้ง ทั้งการพูด การกระทำ พี่เขามักจะชอบมา สกินชิพบ่อยๆ และจะพูดคุยกันในเรื่องที่พี่เขาไม่มีใคร คงเป็นเรื่องปกติของการพูคุย เวลาพี่เขาไปเที่ยว ก็จะมีของฝากมาให้ นานเข้าผมกับพี่ปาล์ม ก็เจอกันบ่อยขึ้นตามที่ประชุม หรือะไรหลายๆอย่างมักจะเเจอกันด้วยเรื่องงานตลอด จนวันหนึ่งผมเกิดมีความรู้สึกแปลกๆ พยายามทบทวนตัวเองอยู่หลายครั้ง จนได้คำตอบว่าผมแอบหวั่นไหว หลังจากวันนั้นที่ผมรู้ตัวแน่ชัด ก็ได้พยายามห่างพี่เขาไปทีละนิดๆ หลบหน้าบ้าง มองไม่เห็นบ้าง แต่ผมก็รู้ว่าพี่เขาเองก็คงงง ว่าเป็นอะไร จนช่วงหนึงที่เราต่างหายกันไป ผ่านไปหลายเดือน เพราะผมคิดว่า การที่เราไม่เจอกันคงทำให้ผมตัดความรู้สึกแปลกๆออกไปได้บ้าง ผมพอจะลืมเลือนพี่ปาล์มไปได้บ้าง จนไม่กี่อาทิตย์มานี้ ก็บังเอิญเจอพี่เขาอีก เขาก็เข้ามาทักแบบปกติ เราพูดคุยกันแบบที่เคยคุย ผมที่คิดว่าตัดความรู้สึกได้แล้ว แต่มันไม่ใช่เลย มันกลับยิ่งทำให้ผม รู้สึกดีมากขึ้นไปอีก ดีจนแบบเป็นความสุขที่ได้แค่เจอกัน คุยกัน อิ่มเอิมใจ ไม่ได้คาดหวังอะไรไปมากกว่านี้ เหมือนในความสัมพันธมันมีอะไรบางอย่างที่เหมือนดึงดูด ผมไม่กล้าเล่าหรือเคยพูดเรื่องนี้กับใครเลย เพราะคิดว่า ตัวผมเองคงคิดไปเองคนเดียว อย่าหลงตัวเองให้มาก เขาแค่อาจทำแบบนี้กับคนทั่วไป มันเป็นเรื่องปกติของเขา จนวันนี้ความรู้สึกของผมทั้งหมด ความอัดอั้นที่เก็บอยู่ข้างในมากมาย ผมไม่สามารถหนี หรือฝืนความรู้สึกได้อีกต่อไปแล้ว ความลับที่ผมมี ผมควรจะทำอย่างไรต่อไป ผมคิดแล้ว คิดอีก คิดทบทวนอยู่หลายครั้ง หลายวัน ตอนนี้ผมขอยอมรับตามตรง ในในจผมมีแต่พี่ปาล์มไปหมดแล้ว ถ้าผมบอกชอบพี่เขาไป ผมทำใจได้สักพักแล้วว่าคำตอบของเรื่องนี้อาจไม่สมหวัง ถ้าพี่เขาไม่ได้คิดอะไรกับผม ผมก็ไม่อยากให้เขาต้องมาได้ยิน รับฟัง ให้เป็นความรู้สึกที่อึดอัดต่อพี่เขา ผมห่วงความรู้สึกของพี่ปาล์มมาก ที่ต้องมีเกย์มาสารภาพเรื่องบ้าบอ อะไรไม่รู้ แต่ผมอยากเป็นพี่น้องกับพี่ปาล์มต่อไป หรือ ถ้าไม่บอกเลย ให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้ เรื่องที่เล่าอาจเป็นแค่ส่วนหนึ่งในการที่ผมเกิดความรู้สึกมามายขนาดนี้ ผมไม่สามารถเล่าหมดได้ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี ผมจึงเรียนขอคำแนะนำด้วยคับ
ขอคำแนะนำ เรื่องความรักของผมที่ไม่สามารถบอกออกไปได้
ผมขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อ แชร์ (นามสมมุติ) อายุ 29 พนักงานบริษัทแสนธรรมดา ผมรู้ตัวว่าเป็นเกย์ ผมเคยมีแฟนที่เป็นแบบผมมา 3 คนแล้ว ปจุบัน โสดมาแล้ว 6 ปี เพราะยังไม่เคยมีความรู้สึกกับใครแบบจิงๆ และผมไม่เคยชอบคนที่เป็นผู้ชาย (แท้ๆ ) มาก่อนเลย เพราะรู้สึกเฉยๆ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 1 ปีก่อน ผมเข้ามาบรรจุงานที่ใหม่ วันนั้นงานแรกที่ประชุมครั้งแรกของผม ผมได้เจอกับพี่เขา (พี่ปาล์ม นามสมมุติ และเป็นผู้ชายแท้ เพราะเตตัสใน Facebook บอกว่าชอบผู้หญิง) อายุ 36 โสด เราอยู่คนละแผนกกัน แต่พี่เขาก็พยายามช่วยเราทุกอย่าง จนงานผมสำเร็จ ตอนนั้นก็เพียงแค่รู้สึกขอบคุณและมีความรู้สึกแบบพี่ชายเท่านั้น หลังจากนั้น ผมกับพี่เขาก็บังเอิญเจอกัน บ่อยครั้ง ทั้งๆที่ความจริง เราอยู่บริษัทเดียวกันการเจอกันก็เป็นเรื่องปกติ แต่มันเหมือนมีอะไรๆ ในการทักทายทุกครั้ง ทั้งการพูด การกระทำ พี่เขามักจะชอบมา สกินชิพบ่อยๆ และจะพูดคุยกันในเรื่องที่พี่เขาไม่มีใคร คงเป็นเรื่องปกติของการพูคุย เวลาพี่เขาไปเที่ยว ก็จะมีของฝากมาให้ นานเข้าผมกับพี่ปาล์ม ก็เจอกันบ่อยขึ้นตามที่ประชุม หรือะไรหลายๆอย่างมักจะเเจอกันด้วยเรื่องงานตลอด จนวันหนึ่งผมเกิดมีความรู้สึกแปลกๆ พยายามทบทวนตัวเองอยู่หลายครั้ง จนได้คำตอบว่าผมแอบหวั่นไหว หลังจากวันนั้นที่ผมรู้ตัวแน่ชัด ก็ได้พยายามห่างพี่เขาไปทีละนิดๆ หลบหน้าบ้าง มองไม่เห็นบ้าง แต่ผมก็รู้ว่าพี่เขาเองก็คงงง ว่าเป็นอะไร จนช่วงหนึงที่เราต่างหายกันไป ผ่านไปหลายเดือน เพราะผมคิดว่า การที่เราไม่เจอกันคงทำให้ผมตัดความรู้สึกแปลกๆออกไปได้บ้าง ผมพอจะลืมเลือนพี่ปาล์มไปได้บ้าง จนไม่กี่อาทิตย์มานี้ ก็บังเอิญเจอพี่เขาอีก เขาก็เข้ามาทักแบบปกติ เราพูดคุยกันแบบที่เคยคุย ผมที่คิดว่าตัดความรู้สึกได้แล้ว แต่มันไม่ใช่เลย มันกลับยิ่งทำให้ผม รู้สึกดีมากขึ้นไปอีก ดีจนแบบเป็นความสุขที่ได้แค่เจอกัน คุยกัน อิ่มเอิมใจ ไม่ได้คาดหวังอะไรไปมากกว่านี้ เหมือนในความสัมพันธมันมีอะไรบางอย่างที่เหมือนดึงดูด ผมไม่กล้าเล่าหรือเคยพูดเรื่องนี้กับใครเลย เพราะคิดว่า ตัวผมเองคงคิดไปเองคนเดียว อย่าหลงตัวเองให้มาก เขาแค่อาจทำแบบนี้กับคนทั่วไป มันเป็นเรื่องปกติของเขา จนวันนี้ความรู้สึกของผมทั้งหมด ความอัดอั้นที่เก็บอยู่ข้างในมากมาย ผมไม่สามารถหนี หรือฝืนความรู้สึกได้อีกต่อไปแล้ว ความลับที่ผมมี ผมควรจะทำอย่างไรต่อไป ผมคิดแล้ว คิดอีก คิดทบทวนอยู่หลายครั้ง หลายวัน ตอนนี้ผมขอยอมรับตามตรง ในในจผมมีแต่พี่ปาล์มไปหมดแล้ว ถ้าผมบอกชอบพี่เขาไป ผมทำใจได้สักพักแล้วว่าคำตอบของเรื่องนี้อาจไม่สมหวัง ถ้าพี่เขาไม่ได้คิดอะไรกับผม ผมก็ไม่อยากให้เขาต้องมาได้ยิน รับฟัง ให้เป็นความรู้สึกที่อึดอัดต่อพี่เขา ผมห่วงความรู้สึกของพี่ปาล์มมาก ที่ต้องมีเกย์มาสารภาพเรื่องบ้าบอ อะไรไม่รู้ แต่ผมอยากเป็นพี่น้องกับพี่ปาล์มต่อไป หรือ ถ้าไม่บอกเลย ให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้ เรื่องที่เล่าอาจเป็นแค่ส่วนหนึ่งในการที่ผมเกิดความรู้สึกมามายขนาดนี้ ผมไม่สามารถเล่าหมดได้ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี ผมจึงเรียนขอคำแนะนำด้วยคับ