เราคบกับแฟนมา7ปี แฟนเป็นคนน่ารักมาก ขนาดที่ว่าถ้าบอกว่าเค้าจะนอกใจเรา มันคงไม่มีทาง จนกระทั้งเราคบกันได้4ปี แฟนเรานอกกายเราไปกับผญ.ที่ทำงาน คนเดียวแต่4-5ครั้ง จนเราจับได้ เป็นเด็กเสริฟร้านเหล้าค่ะ มันเป็นเรื่องที่ทำให้เราใจสลาย แต่เรื่องนั้นก็จบไปนานแล้ว และเค้าก็กลับมาเป็นคนเดิม ที่เหมือนจะดีกว่าเดิมด้วย
จนเราคบกันมาถึงทุกวันนี้ตอนนี้ความสัมพันธ์มันไม่เหมือนเดิม เราไม่ค่อยอยากตอบหรือคุยแชทอะไรมาก เพราะตอนนี้เราอยู่ในช่วงทำงาน เพิ่งเริ่มงานได้5เดือน แล้วเรารู้สึกเหนื่อยกับงานมาก เราอยากกลับมานอนดูหนังฟังเพลงแล้วนอนพัก มากกว่าตอบแชทแฟน พูดง่ายๆคือเราสนใจแต่ตัวเอง และเห็นแก่ตัวนั่นแหละ ทำให้มองข้ามและละเลยแฟนไป ทำให้บางครั้งเราใส่อารมณ์กับแฟน ทำให้เราทะเลาะกัน ซึ่งแฟนของเราไม่ได้ผิดอะไรเลย เว้นแต่แฟนมีนิสัยส่วนตัวเปลี่ยนไป คือการตื่นไปทำงานสายบ่อยมาก ขาดงานบ่อยมาก โดยมีเหตุผลว่าไม่ได้ยินเสียนาฬิกาปลุก มันทำให้เรามองเค้าแย่ลง ตอนนี้เราอายุ25กันแล้ว มันไม่น่าจะใช่วัยที่มาตื่นสายหรือขาดงานแบบไร้เหตุผลแล้วมั้ย เค้าไม่มีอะไรพัฒนา บางอย่างก็ถอยหลัง
ทำให้เรามีความคิดว่าหรือเราอยากจะเลิก เพราะถ้าเราหงุดหงิดและลงกับแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆคงจะแย่มาก แต่พอจะเลิกจริงเราก็ร้องไห้เสียใจ และกลัวด้วย มันมีหลายความคิดมาก ทั้งเสียใจ เสียดายเวลา เสียความสัมพันธ์ความทรงจำที่มีร่วมกัน กลัวว่าจะคิดผิด กลัวเพราะจะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเราสับสนมากว่าความเศร้าเสียใจและร้องให้นี้คือเพราะเรายังรักเค้าถูกมั้ย หรือเราแค่เสียดายเวลา
เรากำลังสับสน อยากฟังความเห็นคนนอก อยากได้เหตุผลของทุกคน และอยากได้กำลังใจค่ะ
(ขอโทษด้วยหากเราพิมพ์ไม่รู้เรื่องการเว้นวรรคแบ่งย่อหน้าหรือบรรทัดยากมากค่ะ เพราะพิมในมือถือ)
จะเลิกกับแฟน แต่ก็เสียใจและเสียดายเวลาที่ผ่านมา ขอความเห็นและกำลังใจค่ะ
จนเราคบกันมาถึงทุกวันนี้ตอนนี้ความสัมพันธ์มันไม่เหมือนเดิม เราไม่ค่อยอยากตอบหรือคุยแชทอะไรมาก เพราะตอนนี้เราอยู่ในช่วงทำงาน เพิ่งเริ่มงานได้5เดือน แล้วเรารู้สึกเหนื่อยกับงานมาก เราอยากกลับมานอนดูหนังฟังเพลงแล้วนอนพัก มากกว่าตอบแชทแฟน พูดง่ายๆคือเราสนใจแต่ตัวเอง และเห็นแก่ตัวนั่นแหละ ทำให้มองข้ามและละเลยแฟนไป ทำให้บางครั้งเราใส่อารมณ์กับแฟน ทำให้เราทะเลาะกัน ซึ่งแฟนของเราไม่ได้ผิดอะไรเลย เว้นแต่แฟนมีนิสัยส่วนตัวเปลี่ยนไป คือการตื่นไปทำงานสายบ่อยมาก ขาดงานบ่อยมาก โดยมีเหตุผลว่าไม่ได้ยินเสียนาฬิกาปลุก มันทำให้เรามองเค้าแย่ลง ตอนนี้เราอายุ25กันแล้ว มันไม่น่าจะใช่วัยที่มาตื่นสายหรือขาดงานแบบไร้เหตุผลแล้วมั้ย เค้าไม่มีอะไรพัฒนา บางอย่างก็ถอยหลัง
ทำให้เรามีความคิดว่าหรือเราอยากจะเลิก เพราะถ้าเราหงุดหงิดและลงกับแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆคงจะแย่มาก แต่พอจะเลิกจริงเราก็ร้องไห้เสียใจ และกลัวด้วย มันมีหลายความคิดมาก ทั้งเสียใจ เสียดายเวลา เสียความสัมพันธ์ความทรงจำที่มีร่วมกัน กลัวว่าจะคิดผิด กลัวเพราะจะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเราสับสนมากว่าความเศร้าเสียใจและร้องให้นี้คือเพราะเรายังรักเค้าถูกมั้ย หรือเราแค่เสียดายเวลา
เรากำลังสับสน อยากฟังความเห็นคนนอก อยากได้เหตุผลของทุกคน และอยากได้กำลังใจค่ะ
(ขอโทษด้วยหากเราพิมพ์ไม่รู้เรื่องการเว้นวรรคแบ่งย่อหน้าหรือบรรทัดยากมากค่ะ เพราะพิมในมือถือ)