สวัสดีครับ ผมกำลังมีปัญหาปวดหัวใจที่อาจระบายให้ใครฟังได้ แต่อยากจะได้แนวทาง คำแนะนำในมุมมองคนอื่นว่า จะจัดการสถานการณ์แบบนี้อย่างไรดีครับ
ผมมีแฟนคบกันมาได้สามปีแล้ว แต่จะเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เพราะทำงานคนละที่ และยังไม่ได้แต่งงาน ความรักที่ผ่านมาก็ดีมาตลอด อาจจะไม่หวือหวา แต่ก็ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง เคยวางแผนเรื่องอนาคตแต่งงานและชีวิตด้วยกันอยู่บ้าง
ขณะเดียวกัน ช่วงที่ผมคบกับแฟนไม่นาน ก็มีเพื่อนหญิงที่ทำงานเข้ามาทำงานที่เดียวกัน งานคือต้องช่วยกันทำช่วยกันคิดมาโดยตลอด เวลาผ่านไปก็ไม่ได้มีอะไร เราต่างก็รู้ว่า ผมมีแฟน เราก็สนิทกันในเชิงเพื่อนร่วมงานแต่จะสนิทกว่าคนอื่นหน่อยเพราะรู้สึกมีอะไรคล้ายกัน คุยกันถูกคอ เม้ามอยหัวหน้า ตามภาษาเพื่อนร่วมงาน
เวลาผ่านไป ผมก็เจอกันกับแฟนเป็นปกติ ขณะเดียวกัน ปัญหาต่างๆที่ทำงาน ปัญหานู้นนี้ที่เกิดขึ้นที่ทำงานและทั่วๆไป ผมก็ได้เพื่อนหญิงคนนี้คุยแก้ปัญหาร่วมกันมาเรื่อยๆ เราต่างก็ช่วยเหลือกันในฐานะเพื่อนที่ดี แต่ด้วยเพราะเหตุนี้ มันกลับทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ ความผูกพันเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว เพื่อนคนนี้อยู่กับผมเกือบทุกเวลาที่ทุกข์และสุข กับแฟนผมก็เล่าทุกข์ เล่าสุขอยู่ตลอดอาจจะไม่ทุกเรื่องเพราะมันไม่ได้ฟีลลิ่งแบบเพื่อนหญิงที่เค้ารู้เห็นอยู่ในเหตุการณ์ มีประสบการณ์ร่วมกันแบบเต็มๆ
ตอนนี้หัวใจผมสับสนไปหมด ผมเกิดความรู้สึกดีๆ รู้สึกผูกพันกับสิ่งดีๆ ที่มีมาด้วยกันกับเพื่อนหญิงคนนี่ ขณะที่กับแฟนก็ยังรักอยู่ ผมควรจะจัดการมันอย่างไรดีครับ? ผมมีเชื่อว่า เพื่อนหญิงก็คงมีใจให้ผมแต่ก็ไม่สามารถแสดงมันออกมาได้ ผมก็มีใจให้เค้าแต่ก็ไม่สามารถแสดงมันออกมาได้
ผมจะจัดการความรู้สึกอย่างไรดีครับ ควรข่มใจ หรือควรตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่ง? ตอนนี้ผมเป็นคนเลวแล้วหรือยังงครับกับการไม่สามารถควบคุมความรู่สึกตัวเองได้ ขอคำชี้แนะด้วยนะคระบ
ผมควรจัดการกับความสัมพันธ์นี้อย่างไรดี?
ผมมีแฟนคบกันมาได้สามปีแล้ว แต่จะเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เพราะทำงานคนละที่ และยังไม่ได้แต่งงาน ความรักที่ผ่านมาก็ดีมาตลอด อาจจะไม่หวือหวา แต่ก็ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง เคยวางแผนเรื่องอนาคตแต่งงานและชีวิตด้วยกันอยู่บ้าง
ขณะเดียวกัน ช่วงที่ผมคบกับแฟนไม่นาน ก็มีเพื่อนหญิงที่ทำงานเข้ามาทำงานที่เดียวกัน งานคือต้องช่วยกันทำช่วยกันคิดมาโดยตลอด เวลาผ่านไปก็ไม่ได้มีอะไร เราต่างก็รู้ว่า ผมมีแฟน เราก็สนิทกันในเชิงเพื่อนร่วมงานแต่จะสนิทกว่าคนอื่นหน่อยเพราะรู้สึกมีอะไรคล้ายกัน คุยกันถูกคอ เม้ามอยหัวหน้า ตามภาษาเพื่อนร่วมงาน
เวลาผ่านไป ผมก็เจอกันกับแฟนเป็นปกติ ขณะเดียวกัน ปัญหาต่างๆที่ทำงาน ปัญหานู้นนี้ที่เกิดขึ้นที่ทำงานและทั่วๆไป ผมก็ได้เพื่อนหญิงคนนี้คุยแก้ปัญหาร่วมกันมาเรื่อยๆ เราต่างก็ช่วยเหลือกันในฐานะเพื่อนที่ดี แต่ด้วยเพราะเหตุนี้ มันกลับทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ ความผูกพันเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว เพื่อนคนนี้อยู่กับผมเกือบทุกเวลาที่ทุกข์และสุข กับแฟนผมก็เล่าทุกข์ เล่าสุขอยู่ตลอดอาจจะไม่ทุกเรื่องเพราะมันไม่ได้ฟีลลิ่งแบบเพื่อนหญิงที่เค้ารู้เห็นอยู่ในเหตุการณ์ มีประสบการณ์ร่วมกันแบบเต็มๆ
ตอนนี้หัวใจผมสับสนไปหมด ผมเกิดความรู้สึกดีๆ รู้สึกผูกพันกับสิ่งดีๆ ที่มีมาด้วยกันกับเพื่อนหญิงคนนี่ ขณะที่กับแฟนก็ยังรักอยู่ ผมควรจะจัดการมันอย่างไรดีครับ? ผมมีเชื่อว่า เพื่อนหญิงก็คงมีใจให้ผมแต่ก็ไม่สามารถแสดงมันออกมาได้ ผมก็มีใจให้เค้าแต่ก็ไม่สามารถแสดงมันออกมาได้
ผมจะจัดการความรู้สึกอย่างไรดีครับ ควรข่มใจ หรือควรตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่ง? ตอนนี้ผมเป็นคนเลวแล้วหรือยังงครับกับการไม่สามารถควบคุมความรู่สึกตัวเองได้ ขอคำชี้แนะด้วยนะคระบ