สวัสดีครับ ผมมีเรื่องราวส่วนตัวที่จะมาแชร์ให้เพื่อนๆพี่ๆได้รู้ ว่ามีใครเป็นเหมือนผมบ้าง
คือว่าทุกวันนี้ผมมีความรู้สึกไม่อยากจะลุกขึ้นมาใช้ชีวิตในแต่ละวัน รู้สึกเบื่อกับสิ่งรอบข้าง
ไม่อยากจะเดิน ไม่อยากจะทำอะไร ไม่อยากออกไปไหน ทำอะไรก็รู้สึกว่าไม่มีความสุข
เคยคิดเล่นๆในหัวว่า ถ้าผมตายไปมันอาจจะดีกว่ามั้ย..?
จะบอกว่าลักษณะนิสัยผมเป็นคนขี้เบื่อมาก ผมทำงานมาทั้งหมด 5-6 ที่ ผมทำได้ไม่เกิน 1-2 เดือน
เพราะรู้ว่า ต้องตื่นไปทำอะไรแบบเดิมอีกแล้วหรอ ต้องออกไปเจออะไรแบบนี้อีกแล้วหรอ มันดูน่าเบื่อมาก
มันทำให้ผมตัดสินใจออกเพื่อเปลี่ยนไปลองทำอย่างอื่น เจอคนใหม่ๆ แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย และ
จบแบบเดิมทุกครั้งคือ ลาออก..
ผมรู้สึกว่าการใช้ชีวิตมันลำบาก (ไม่ได้พูดถึงฐานะความเป็นอยู่นะครับ) มันมีอุปสรรค
มันมีปัญหา มันมีภาระมากมาย ผมไม่มีความรู้สึกอยากจะต่อสู้กับสิ่งเหล่านี้เลย
คนรอบข้างผมมักมีจุดหมายของชีวิตตัวเอง ซึ่งผมเคยคิดว่า เป้าหมายของเราคืออะไร
แต่พอถึงจุดนั้นแล้ว เรากับไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษว่าเราทำได้แล้ว หรือดีใจกับมันเลย
คนเรามีชีวิตไปเพื่ออะไร นี้คือคำถาม ที่ผมไม่สามารถตอบมันได้เลย
ผมมีแม่มีญาติพี่น้อง แต่คนที่ผมมักจะคิดถึงตลอดเวลาคือแม่ ว่าอยากจะดูแลเค้าให้ดี
ทำให้แม่มีความสุข (แต่ผมกลับไม่ได้เลยสักครั้ง) กลายเป็นว่าเราเพิ่มภาระให้เค้าเหนื่อย
ทำให้เค้าเสียใจ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดาว์นกับความรู้สึกตัวเองลงไปอีก
ทำไม ทำไม ทำไม มันคือคำถามของทุกคำถามหรือคำตอบในตัวผมตอนนี้
ผมรู้สึกเหนื่อยทั้งๆที่นั่งอยู่เฉยๆ รู้สึกไม่มีชีวิตชีวาเลย เห้ออออ อยากหลับแบบไม่ต้องตื่นมาอีก...
สิ่งที่ผมอยากเล่ามีเท่านี้ ผมอาจจะเล่างงๆ สับสน แต่มันคือสิ่งที่ผมรู้สึก และคิดวนอยู่ในหัว
ความคิดความรู้มันตีกันไปหมด
ผมอยากแชร์ความรู้สึกความคิดของผมให้เพื่อนๆได้อ่าน ผมถามตัวเองมาตลอดว่าใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร?
แล้วเพื่อนๆพี่ละ ใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร? #แชร์ความคิดเห็นกันได้นะครับ
รู้สึกไม่อยากใช้ชีวิต
คือว่าทุกวันนี้ผมมีความรู้สึกไม่อยากจะลุกขึ้นมาใช้ชีวิตในแต่ละวัน รู้สึกเบื่อกับสิ่งรอบข้าง
ไม่อยากจะเดิน ไม่อยากจะทำอะไร ไม่อยากออกไปไหน ทำอะไรก็รู้สึกว่าไม่มีความสุข
เคยคิดเล่นๆในหัวว่า ถ้าผมตายไปมันอาจจะดีกว่ามั้ย..?
จะบอกว่าลักษณะนิสัยผมเป็นคนขี้เบื่อมาก ผมทำงานมาทั้งหมด 5-6 ที่ ผมทำได้ไม่เกิน 1-2 เดือน
เพราะรู้ว่า ต้องตื่นไปทำอะไรแบบเดิมอีกแล้วหรอ ต้องออกไปเจออะไรแบบนี้อีกแล้วหรอ มันดูน่าเบื่อมาก
มันทำให้ผมตัดสินใจออกเพื่อเปลี่ยนไปลองทำอย่างอื่น เจอคนใหม่ๆ แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย และ
จบแบบเดิมทุกครั้งคือ ลาออก..
ผมรู้สึกว่าการใช้ชีวิตมันลำบาก (ไม่ได้พูดถึงฐานะความเป็นอยู่นะครับ) มันมีอุปสรรค
มันมีปัญหา มันมีภาระมากมาย ผมไม่มีความรู้สึกอยากจะต่อสู้กับสิ่งเหล่านี้เลย
คนรอบข้างผมมักมีจุดหมายของชีวิตตัวเอง ซึ่งผมเคยคิดว่า เป้าหมายของเราคืออะไร
แต่พอถึงจุดนั้นแล้ว เรากับไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษว่าเราทำได้แล้ว หรือดีใจกับมันเลย
คนเรามีชีวิตไปเพื่ออะไร นี้คือคำถาม ที่ผมไม่สามารถตอบมันได้เลย
ผมมีแม่มีญาติพี่น้อง แต่คนที่ผมมักจะคิดถึงตลอดเวลาคือแม่ ว่าอยากจะดูแลเค้าให้ดี
ทำให้แม่มีความสุข (แต่ผมกลับไม่ได้เลยสักครั้ง) กลายเป็นว่าเราเพิ่มภาระให้เค้าเหนื่อย
ทำให้เค้าเสียใจ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดาว์นกับความรู้สึกตัวเองลงไปอีก
ทำไม ทำไม ทำไม มันคือคำถามของทุกคำถามหรือคำตอบในตัวผมตอนนี้
ผมรู้สึกเหนื่อยทั้งๆที่นั่งอยู่เฉยๆ รู้สึกไม่มีชีวิตชีวาเลย เห้ออออ อยากหลับแบบไม่ต้องตื่นมาอีก...
สิ่งที่ผมอยากเล่ามีเท่านี้ ผมอาจจะเล่างงๆ สับสน แต่มันคือสิ่งที่ผมรู้สึก และคิดวนอยู่ในหัว
ความคิดความรู้มันตีกันไปหมด
ผมอยากแชร์ความรู้สึกความคิดของผมให้เพื่อนๆได้อ่าน ผมถามตัวเองมาตลอดว่าใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร?
แล้วเพื่อนๆพี่ละ ใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร? #แชร์ความคิดเห็นกันได้นะครับ