คบกันมา8ปีเลิกเพราะสังคมที่ทำงาน

แฟนเราเค้าเป็นคนค่อนข้างติดเพื่อน ขอบสังสรรค์ นั่งกินเบียร์เที่ยว กลางคืนบ้าง แต่เราจะนอนรอแฟนรอคุยอยู่บ้านตลอด เรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ เลยต่าวคนต่างอยู่บ้าน แต่แฟนหายมาสักพัก ก็ดูแลเราดีขึ้น พอเริ่มทำงานมีสังคมเค้าเริ่มกลับดึกทุกวัน ทุกวันจนเราโทรหา มีปิดเสียง บางครั้งเราร้องไห้บอกขอกลับมาหากันได้ไหมไม่ได้คุยกันเลย เค้าบอก ปฏิเสธเพื่อนไม่ได้ เค้านัดกันไว้แล้ว เลี้ยงเรื่องอะไรไม่รู้ เราร้องไห้หลายครั้งมากกับการที่เค้าไม่สนใจเราไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย เราเข้าใจว่าผู้ชายต้องมีสังคม แต่มันเกินไปไหม เค้ากลับดึกบางทีกลับบ้านตี4 เมามาตลอด สุดท้ายเราเลยคุยกับเค้าตรงๆว่ายังต้องการเราไหม เค้าบอกว่า เค้าอยากมีเราเค้ารักเรา แต่เค้าไม่อยากมีพันธะผูกมัด อยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่า เค้าอายุยังน้อย เราเลยบอกว่า งั้นแบ่งเวลาให้เราบ้างได้ไหมบางวันขอได้ไหม เค้าตอบกับเราว่า ไม่รู้คำเดียว เราได้แต่ร้องไห้ เราเลยบอกงั้นเราเลิกกันไหม เค้าก็ตอบกับเราไม่ชัดเจน เราเลยปล่อยแต่ด้วยเซนส์ผู้หญิงแรงจริงๆ เราจับได้ว่านางคุยกับผู้หญิงที่ทำงานออฟฟิศเดียวกัน มีพากันไปเที่ยวด้วยเวลานางไปกินเบียร์กับพี่ที่ทำงาน ผู้หญิงคนนี้ก็ไปด้วยตลอด เราเจ็บมาก เราตัดสินใจเลิกกับเค้าจริงๆเด็ดขาด เราปล่อยเค้า  สักพักมาขอเราคืนดี บอกขอโทษ เพื่ออะไร 😭 ทำใจยังไงให้ชิน บางทีเดินไปไหนก็มีแต่หน้าเค้าลอยมา เพราะใช้ครึ่งชีวิตอยู่ด้วยกันมีกันมาตลอด แต่นางมาทำแบบนี้เจ็บมาก ทุกวันนี้นางก็ทักมาขอคืนดีอยู่เรื่อยๆ (ปล.พึ่งเลอกกันได้5วัน) แต่เราไม่โอเครแบ้ว เราเจ็บ