พ่อติดยา

เริ่มจากที่บ้านฉันจนเพราะพ่อติดยามาตั้งแต่ฉันจำความได้ แม่ทิ้งไปตั้งแต่ฉันและน้องอายุได้ 4-5 ขวบ และมาเลิกได้ตอนฉันอายุ 20 ปี จนเวลาผ่านไปเกือบ 20 ปี พ่อถึงก็เป็นอัมพฤกษ์ ฉันพาไปรักษา จนเดินได้แต่ไม่ปกติ แต่ก็ดีขึ้น จน 1 ปี ผ่านไป พ่อโดนรถมอไซค์ชน ซี่โครงหัก เข้าเฝือก (เดิมทีตอนพ่อเลิกยาแกจะเป็นคนเห็นอกเห็นใจลุก รักความสะอาด ไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย เพราะตอนเขาติดยาเขาขอเงินบ่อยมากพอไม่มีให้ก็ไล่ตี บังคับให้ไปหามาให้ ให้ไปยืมชาวบ้านไปทั่ว ) พอเลิกได้ฉันก็ดีใจ ฉันส่งเงินให้ใช้ ฉันมาทำงาน กทม ส่งตัวเองเรียนจจบป.ตรี สร้างบ้านให้พ่อ ไม่ค่อยมีเงินหรอกนะ ยอมเป็นหนี้สินเพื่อให้เขาสุขสบาย อยากได้อะไรก็หามาให้ ตัวเองยอมลำบากไม่พูดไม่บ่นให้ฟัง ขอแค่เขาทำตัวดีๆเงินเหล่านั้นฉันยินดี แต่โชคชะตาเล่นตลกกับฉันอีกครั้งตั้งแต่พ่อโดนรถชน พ่อก็กลับเป็นคนพูดไม่รู้เรื่อง ฉี่เรี่ยราดเต็มบ้านเหม็นไปหมด แพมเพิสก็ไม่ค่อยใส่ เป็นทั้งเบาหวานและความดัน ยาก็ไม่ค่อยกิน ไม่ดูแลตัวเองเลย เราท้อใจมากที่สุขภาพเขาแย่ลงขนาดนี้ และพักหลังๆการใช้เงินของพ่อฉันใช้เยอะมาก ฉันให้ใช้เดือนละ 4000-5000 ไม่รวมค่าข้าวสารและอื่นๆที่ฉันซื้อให้ เขาใช้เงินแค่ 15 วันเงินก็หมดและโกหกตลอดว่าไม่มีจ่ายค่าไฟ ฉันก็โอนให้เพิ่มครั้งละ 1000 ทุกครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 7/11/63 ฉันกลับบ้านค้นค่าไฟไม่จ่ายมา 5 เดือนค้าง 2.3 พันบาท และฉันไปเจออุปกรณ์เสพยาฉันท้อใจ ร้องไห้หนักมา ถามพ่อเขาก็ปฏิเสธ ฉันบอกกับเขาว่าถ้าติดยาฉันไม่เอาแล้วนะปล่อยทิ้งเลย ฉันเครียดมากๆ สุขภาพแกก็แย่ เดินเหินก็ไม่ดี ฉี่ก้อั้นไม่ได้ สมองก็เบลอแล้ว ทำไมยังไม่ติดยาตอนอายุ 67 อีก กว่าชีวิตฉันจะผ่านเรื่องเลวร้ายนั้นมาได้ตั้ง 20 ปี แล้วฉันต้องกลับมาเจอมันอีกตอนเขาอายุเท่านี้อีกหรอ