เครียดกับชีวิตมาหลายปีแล้วค่ะ

เราอาศัยอยู่ต่างจังหวัดค่ะชีวิตของเรากำลังจะจบม.3ค่ะเราเลือกเส้นทางว่าจะเรียนต่อสายสามัญแน่นอนค่ะแต่ว่าเราไม่ได้เครียดเรื่องเกรดหรือเรื่องโรงเรียนหรอกนะคะแต่ทางเดินของเราถูกกำหนดให้เลือกได้2ทางค่ะทางแรกเรามีสิทเลือกที่จะอยู่ที่ต่างหวัดกับยายค่ะยายเราอายุ54ปีแต่เรื่องเรียนเราจะต้องดิ้นรนส่งตัวเองเรียนซึ่งเวลาเราอยู่ที่นี่เรามีความสุขมากๆเลยค่ะทางที่สองคือไปเรียนต่อที่กทม.ค่ะเพราะแม่เราอยู่ที่นั่นแต่เราไม่มีความสุขมากๆเลยค่ะเราต้องร้องไห้เกือบทุกวันต้องคอยทนปัญหาที่นั่นแต่คนที่นั่นบอกว่าจะส่งเราเรียนค่ะไม่ใข่ว่าเราไม่รักแม่นะคะเรารักมากๆเลยหล่ะค่ะเพียงแต่ว่าตั้งแต่เกิดจนโตเราอยู่กับยายมาตลอดค่ะได้เจอแม่แค่ช่วงปิดเทอมเราเลยเครียดมากๆๆๆอีกใจก็ห่วงยาย