สวัสดีครับ เราเป็นนักเรียนคนหนึ่งที่ไม่เก่งอะไรมากหรอกครับแต่เราชอบคำนวณน่ะ สมมติให้เพื่อนคนนั้นเป็นAดีกว่าครับ ส่วนตัวไม่ค่อยสนิทกับA เท่าไรเท่าไรครับ ส่วนตัวผมไม่ชอบการส่งคำตอบให้เพื่อนข้างๆอยู่แล้ว แต่การสอบทุกครั้งเราก็สงสารอ่ะเราเลยช่วยหลายคนเลยรวมถึงAด้วยครับ 
  วันนั้นเป็นวันสอบปลายภาควิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งเรายอมรับเลยว่ายากโคตรๆขนาดคนได้คะแนนทอปๆอย่างผมยังทำไม่ทันเลยครับ ผมเสียเวลาไปกับข้อเขียนซึ่งผมรับว่าผมพลาดมาก ตอนนั้นเหลือเวลาอีกประมาณ15นาที แล้วข้อสอบแบบชอยท์ให้เลือกผมยังลงมือได้เพียงประมาณ10%อยู่เลยครับ ตอนนั้นพึ่งทำข้อเขียนเสร็จและหัวรนมากตอนนั้นในหัวคิดว่า "กูจะทำยังไงให้ทันดีว่ะ"  จากนั้นเงยหน้าและได้เห็นแววตาAที่เพื่อนมันรอคำตอบจากผม (คือการส่งคำตอบให้นะครับถ้าครูคุมสอบไม่โหดมากจะส่งให้บ้างแต่ถ้าครูโหดผมจะไม่กล้าเสี่ยงเลยครับ) ผมก็ไม่ได้สนใจผมเลยลงมือทำข้อชอยส์ จนเวลาจะหมดผมเหลืออีก5ข้อผมเลยต้องเดาไป เวลาผมคงไม่เหลือพอเขียนคำตอบให้Aหรอกน่ะครับ#มันเป็นวิชาที่ทำให้เครียดแบบสุด  
พอสอบเสร็จผมเลยหันไปหาA  A ลุกขึ้นออกจากห้องสอบอย่างไว พอถึงตอนเที่ยงที่โรงอาหารเรากำลังซื้อขนมอยู่ครับและAเดินมาที่ร้านพอดี ผมรู้สึกว่าการกระทำของAดูจะไม่พอใจผมสุดๆ แต่ผมก็ได้คิดว่าผมได้ตัดเพื่อนแบบนี้ไปแล้วคนหนึ่ง

ปล.ผมอยู่ห้องเรียนพิเศษของโรงเรียนน่ะครับเด็กที่เข้าได้คงต้องเก่งในระดับหนึ่งแล้วเหละ แต่การที่จะลอกคำตอบจากเพื่อนโต๊ะข้างๆผมไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไร
หรืออาจจะเป็นผมเองที่คิดว่าโดนเพื่อนเกลียด555