ขอเกริ่นก่อนเลยน่ะคับว่า ปัจจุบันผมอายุเลขสอง ทำงานแล้ว ผมรู้สึกว่าผมพัฒนารูปร่างหน้าตามาไกลพอสมควร กว่าจะถึงวันนี้ สมัยยังเด็กผมเป็นคนฟันไม่สวย(ก็ฟันเหยินนั้นแหละ) แถมยังผอมแห้งกระโดกกระเดก การจะชอบใครหรือการจีบใครสักคน ก็ไม่เคยได้การตอบรับกลับมาเลย เขาคงมองที่หน้าตาผมละมั้ง การปฏิเสธที่ผมรู้สึกว่าเจ็บที่สุดคงเป็นเหตุการณ์ที่มีรุ่นน้องมัธยมขอมาจีบ พอผมเปิดใจลองศึกษาดูใจดู เขาปฏิเสธผมกลับมาว่าเขานึกว่าชอบผม แต่ตอนนี้ไม่ได้ชอบแล้ว ผมเจ็บจุกๆก็เลยเป็นปมในใจ จีบใครก็ไม่เคยติดเลยสมัยนั้น โดยปฏิเสธตลอด ทำให้ผมไม่มีเเฟนจนจบมัธยมปลาย พอผมเข้ามหาลัยความฝันของผมคือการได้จัดฟัน ปัจจุบันผมได้จัดฟันแล้ว(ผมจัดมาได้3ปีกว่า) ผมพยายามพัฒนาตัวเองหลายๆอย่าง และก็ผมเริ่มมีแฟนครั้งแรกตอนเข้ามหาลัย ปัจจุบันคบและเลิกมาก็หลายคน จนผมข้ามผ่านคำว่า"รูปร่างหน้าตาที่เป็นอุปสรรคในการคบใครสักคน" จนมาเจอปัจจัยอื่นๆที่เป็นปัญหาแทนเช่น ผญ.มองเราที่ฐานะไม่ได้มองที่นิสัยใจคอบ้างแหละ แล้วก็เรื่องต่างๆนาๆอีกมากมาย
วันนี้ในสิ่งที่ผมอยากบอกก็คือ ถ้าเพื่อนคนไหนเจอคนที่เขารักคุณในแบบที่คุณเป็น รักคุณที่นิสัยใจคอ ไม่ใช่หน้าตาหรือฐานะ คุณเก็บรักษาเค้าไว้เถอะ คุณโชคดีมากแล้ว และปัจจุบันผมรู้สึกว่าผมเจอคนนั้นแล้ว และผมก็อยากเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆเจอคนที่ดีด้วยเช่นกัน
และเพื่อนๆคนไหน มีประสบการณ์อะไรที่เกี่ยวกับเรื่องนี้มาแชร์ให้ผมฟังหน่อยนะคับ อยากฟังเรื่องราวต่างๆจากเพื่อนๆที่เคยเป็นแบบนี้มาเหมือนกัน
มันคงจะโชคดีมากๆ ถ้าคุณเจอคนที่เขารักคุณที่จิตใจ ไม่ใช่หน้าตาหรือฐานะ
วันนี้ในสิ่งที่ผมอยากบอกก็คือ ถ้าเพื่อนคนไหนเจอคนที่เขารักคุณในแบบที่คุณเป็น รักคุณที่นิสัยใจคอ ไม่ใช่หน้าตาหรือฐานะ คุณเก็บรักษาเค้าไว้เถอะ คุณโชคดีมากแล้ว และปัจจุบันผมรู้สึกว่าผมเจอคนนั้นแล้ว และผมก็อยากเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆเจอคนที่ดีด้วยเช่นกัน
และเพื่อนๆคนไหน มีประสบการณ์อะไรที่เกี่ยวกับเรื่องนี้มาแชร์ให้ผมฟังหน่อยนะคับ อยากฟังเรื่องราวต่างๆจากเพื่อนๆที่เคยเป็นแบบนี้มาเหมือนกัน