สวัสดีค่ะ ไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไงดี5555 วันนี้เราอยากมาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ พี่ๆหน่อยค่ะ
เราเป็นเด็กตจว. อยู่กับแม่ ยาย(ขอเรียกว่ายาย ก เพราะยายมีพี่น้องหลายคน)  พี่สาว และน้องชาย 
เมื่อก่อนบ้านเราค่อนข้างมีเงินเลยแหละ ช่วงป.5-6 เรารู้ว่าแม่เป็นหนี้นอกระบบ กู้คนในหมู่บ้าน เจ้าหนี้หลายคนเลยแหละ พอถึงเวลาต้องจ่าย แม่ไม่มีจ่าย ก็จะให้เราไปรับหน้ากับเจ้าหนี้เสมอ เราโดนด่าแทนแม่มาตั้งแต่ตอนนั้น 
จนเราขึ้นมัธยม แม่เป็นหนี้รายวัน หมวกกันน็อค หนี้นอกระบบมากมาย ยายเราก็เครียด เราก็เครียด บางวันไม่มีเงินไปโรงเรียน
เราต้องโทรขอป้าเรา ที่เป็นพี่สาวแท้ๆของแม่ ทุกอาทิตย์
.
**ป้าเราแต่งงานอยู่กับแฟนที่กทม. เขาไม่มีลูก เลยส่งเรากับพี่เราเรียน แต่พี่เราเรียนไม่จบ เราเลยเหมือนเป็นความหวังหมู่บ้าน555**
.
ตอนนั้นเราไปเบิกเงินที่ธนาคารแทบทุกวัน จนพี่พนักงานจำเราได้เลย อายก็อาย แต่ทำไงได้ แม่เรายังคับให้โกหก ขอเงินป้าค่าเรียนมั่ง ค่าอปก.อะไรบ้าง
ไม่ทำก็จะโดนด่า โดนว่า แม่ไม่พูดด้วย ตัดแม่ตัดลูกกันวันเว้นวัน เราไม่ชอบเลยกับการโกหกแบบนี้ บางทีก็แอบบอกป้าว่าให้บอกว่าไม่ให้เลย5555
 
ทางครอบครัวป้าเคยใช้หนี้ให้แม่เรา2-3ครั้งนะ ครั้งละเป็นแสน แต่แม่ก็ก่อหนี้อีกไม่รู้จบ ญาติที่กทม.อีกครอบครัวก็เคยช่วยใช้ให้อีก2-3ครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม
 
จนเราขึ้นมหาลัย เราเลือกเรียนวิศวะที่ม.รัฐบาลแห่งนึง ตอนแรกป้าไม่ให้เราเรียนเพราะกลัวจบมาไม่มีงานทำ เขาบอกว่าก็กู้กยศ.เรียนเองนะ //จริงๆแอบกู้ตั้งแต่ม.ปลาย แต่เขาไม่รู้ แม่บังคับให้กู้ สุดท้ายเราก็ได้เรียนที่นี่โดยกู้กยศ.ต่อ และครอบครัวป้าช่วยส่งเราเรียน เราคิดว่าหลุดพ้นจากการต้องโกหกป้า เพื่อขอเงินให้แม่แล้ว ตอนนั้นมันโคตรสวรรค์ ไม่ต้องโดนบังคับ อย่างมากก็โทรกดดันวันละ20-30สาย ปิดเครื่องก็จบ เดือนไหนพอมีก็จะโอนให้แม่บ้าง เพราะยังสงสารน้องชาย ที่อยู่กับแม่ เราไม่อยากให้น้องเป็นเหมือนเรา ที่ต้องบากหน้าไปยืมคนนู้นคนนี้ 
.
แต่น้องสาวของยายเรา จะโทรส่งข่าวบ่อยๆ ว่าเอาอีกแล้วนะแม่อะ เราคุยกับแม่บ้างอาทิตย์ละ1-2ครั้ง
 
ตอนนี้เราเรียนจบ กลับมาอยู่บ้านตจว.กับแม่ ยาย น้องชาย พี่สาว เป็นลูกจ้างอยู่ สัญญาแค่ 1 ปี เงินเดือนก็ออกช้าชะมัดเลย555
จนตอนนี้วันที่ 6ก็ยังไม่ออก เรากลับมาอยู่นี่ เราต้องซื้อมอไซค์เป็นของตัวเอง เพราะที่บ้านไม่เหลือแล้ว แม่ขายหมดแล้ว ขายทุกอย่าง สมบัติทุกอย่างของยาย แม้กระทั่งรถพ่วงข้างที่เอาไว้ทำมาหากิน เรามีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง ก็เลยลงทุนซื้อมือสองให้เขาใหม่ เอาไว้ทำมาหากิน
 
แต่ทุกวันนี้ เรายังได้ยินประโยคเดิมๆ มี500ไหม ขอหน่อย 200ขอหน่อย เดี๋ยวคืน เดี๋ยวให้ แล้วก็ไม่เคยได้คืน เคยไม่มีถึงขั้นว่าน้องไข้ขึ้นหนัก แต่ไม่มีตังค์ไปหาหมอ น้อยใจตัวเองเลย ออกจากบ้านก็ได้ยินเสมอ เป็นไงละ หมวกกันน็อคมากันเต็มอีกแล้ว ไอพวกเงินกู้มาอีกแล้ว เมื่อเช้าแม่มาขอยืมเงินแต่เช้าเลยนะ 50บาทก็เอา ละพอเราไม่มีให้ ก็ตื้อ ก็ด่าเหมือนหมูเหมือนหมา ตัดแม่ตัดลูกกันเป็นว่าเล่น 
 
เมื่อเดือนก่อนแม่โทรไปโกหกครอบครัวป้า ว่าโดนหมวกกันน้อคจับตัวเรียกค่าไถ่ ให้โอนเงินมาบช.เราหมื่นกว่าบาท ป้าโทรมาด่าเรายับ และทุกครั้งที่แม่โทรไปขอเขา เขาจะชอบแซะเราตลอด ดูซิแม่สุดที่รักของเธอขอเงินอีกแล้ว อะไรแบบนี้ แต่ครั้งนี้เขาด่าหนักมาก เราโคตรเสียใจเลย ป้ามีบุญคุณกับเรานะ ส่งเราเรียนจนจบ แต่ไม่เคยฟังเราเลย ไม่ถามเราสักคำ โทรมาด่าๆก็วาง เราเลยเลือกที่จะไม่ติดต่อกับเขาอีก แล้ววันไหนที่เราพร้อม เราจะทยอยส่งเงินเดือนให้เขาบ้าง
 
เราไม่รู้จะทำยังไงให้แม่เราคิดได้ เราไม่รู้ว่าแม่เป็นหนี้อะไร เราเคยถามดีๆเขาก็ตอบเราไม่ได้ พยายามนั่งคุยกันดีๆ เขาก็ชอบตอบปัดแบบว่า จ้าๆ ประชดเรา
ทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เขาพูดแล้วไม่จำไง ด่าอะไรมาเดี๋ยวก็ลืม แต่เราคนฟัง เราจำไม่เคยลืมเลย
ใครพอจะมีวิธีไหนแนะนำมั่งไหมคะ เรารู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากสู้แล้ว โคตรเหนื่อยเลย เงินยังไม่ออกก็มาขอทุกวัน เหนื่อยจนท้อใจ😹 
เหนื่อยจนแบบว่าอยากหลับไป ไม่อยากตื่นมารับรู้อะไรอีกเลย
 
ปล.งงหรือสงสัยตรงไหนถามได้นะคะ คือเรื่องราวมันเยอะมากจนบรรยายไม่ถูกเลย
 
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ