โรคซึมเศร้า

ขอพื้นที่ให้ผมได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจผมหน่อยเถอะนะครับ เพราะผมก็ไม่รู้จะเอาเรื่องพวกนี้ไปเล่าให้ใครฟังแล้วถึงจะเล่าก็คงไม่มีเข้าใจอยู่ดี

เข้าเรื่องเลยนะครับ คือพักหลังผมเป็นอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเป็นอยู่นี้เรียกว่าโรคซึมเศร้ารึป่าว คือแบบพักนี้ผมเป็นคนที่คิดมากถึงมากที่สุดเวลามีเรื่องอะไรเข้ามาในหัวผมก็เก็บเอาไปคิดแล้ว ส่วนตัวผมเป็นคนที่เงียบๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออกชอบเก็บใว้ในใจมากกว่า
ตอนอยู่วิลัยก็ไม่ค่อยจะมีเพื่อนที่อยากจะเป็นเพื่อนกับผมจริงๆหรอก บางอารมณ์ก็คิดว่าตัวเองเกิดมาทำไม ทำไมถึงต้องเกิดบางทีก็อยากไปอยู่ที่ไหนสักที่ ที่ที่มันไม่มีใครนอกจากผมคนเดียว ละก็เดี๋ยวนี้ผมชอบดูหนังเศร้าหนังความรักหนังครอบครัว แล้วเวลาดูผมมักจะร้องไห้ถึงหนักมาก ซึ่งเมื่อก่อนผมไม่เคยเป็น ผมคงอินกับหนังมากเกินไป ละหนังบางเรื่องมันดันตรงกับภาพในจินตนาการผม ผมเลยอินหนักเข้าไปอีก คือตอนนี้ภาพในจินตนาการของผมมันดูเหมือนอาจจะปัญญาอ่อน สิ่งที่ผมคิดมาตลอดคือ ความรัก หรือ ครอบครัว หรือ เพื่อน หรืออะไรกันแน่มันอยู่ในหัวผมตลอด ผมไม่รู้ว่าตัวผมต้องการอะไรแต่ในชีวิตจริงๆตอนนี้คือมันโครตจะโดดเดี่ยวว่างเปล่ารู้สึกว่าผมไ่ม่อยากจะทำอะไรอยากจะหลับและไปอยู่โลกจินตนาการที่ผมคิดขึ้นมาเองซะมากกว่า 

ทั้งนี้ทั้งนั้น ที่ผมได้เล่ามามันอาจจะเป็นเรื่องบ้าๆของคนๆนึง แต่ที่พิมพ์มานี้แค่อยากจะละบายให้คนอื่นหรือคนที่เข้าใจได้รับรู้บ้างว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ และมันทำให้ผมได้รู้สึกสบายใจเวลาเล่าเรื่องที่มันอัดอั้นอยู่ในใจให้คนได้รับฟังบ้าง ขอบคุณครับ😔😊