ถ้าพูดถึงเรื่องชีวิต ผมว่ามันก็มีหลายเรื่องหลายมุมมอง
ผมจะมาเล่าจากประสบการณ์ที่ผมเจอมาตั้งแต่เกิด
ผมเกิดมาเป็นลูกชายคนสุดท้อง
จะถูกสอนต่างกันจากพี่สาว
ซึ่งผมอยากได้อะไรต้องหาเองต่างจากพี่สาวที่อยากได้อะไรก็ได้ แต่ใช่ว่าจะได้ทุกอย่างเสมอไป
ผมเกิดมามีโรคประจำตัวคือธารัสซีเมีย
ผมมีความฝัน โตขึ้นอยากมีบ้านรถที่ดิน อนาคตที่ดี
ผมทำงานตั้งแต่เด็ก ป.4 กลับบ้านดึกทุกวัน บอกพ่อแม่ว่าไปเล่นกับเพื่อน จะโดนดุโดนด่าหน่อย
แต่ที่จริงผมทำงาน ค่าแรงขั้นต่ำงานอะไรก็ได้ล้างถ้วยเสริฟบลา ๆ ผมทำหมด 100-200 ผมก็เอา เก็บแบบนี้เรื่อย ๆ การเรียนผมก็พอใช้ได้ เงินที่ได้เก็บไว้ในถังน้ำสีขาวใหญ่ ๆ ซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าหวงมากถึงขั้นล็อคไว้ เก็บนี้ครบพันแลก แทบไม่ได้ใช้เงินในส่วนที่หาได้เลย ผมเป็นคนที่จริงใจซื่อสัตย์กับความรักมาก ผมอาจไม่ใช่คนดีเต็ม 100 แต่ผมก็เต็มที่กับทุกความสัมพันธ์ แต่มันก็ยังเด็กผมเจอมาหมด คบหน้าตานิสัยฐานะเงินทองหลอกใช้โกหกเจ้าชู้คบหวังผลประโยชน์ก็อย่างว่าวัยเด็กมันรัก ๆ เลิก ๆ ผมเคยโดนแกล้งโดนบูลลี่ โดนฉีกงานที่ทำจะส่งทิ้งเพราะเพื่อนนิสัยไม่ดีที่ชอบแกล้ง โดนทำร้ายร่างกายร้องไห้บ่อย ๆ จนผมไปเรียนมปลาย แต่ตอนนั้นผมเกเรมากเพราะห้องเรียนมีแค่ 10 คน มักจะไม่เข้าเรียนเพราะโณงเรียนไม่ค่อยสอนปล่อยอิสระมาก และผมก็เกิดอุบัติเหตุจนทำให้ผมขาหักนอนรพ 7 เดือน ดามเหล็ก ผมจำเป็นต้องดราอปไปเรียน ปวช ไม่ได้ทำงานหาเงินเลย แฟนก็ทิ้ง เพราะไปไหนไม่ได้ และก็เกิดปัญหาครอบครัวหลังจากที่ผมเรียนปวชได้1เทอม คือพ่อแม่ติดหนี้พนัน จำนองบ้านยายไว้ 600000 ด้วยความที่ผมสงสารยายที่เลี้ยงผมมาตอนพ่อแม่ผมทำงานหาเงินเลี้ยงผม ผมได้รวบรวมเงินในตู้ออกมานับ ทั้งหมด 438000+ ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออก บ้านเราละรถเราละที่ดินเราละที่เล็งไว้ สมัยก่อนมันถูกมากเลยนะ ไม่กี่แสน พี่สาวแม่ผมร้องไห้ส่วนผมจุกในใจ ฝันดับ ไถ่บ้านช่วยท่านจนหมด แล้วก็บอกทุกอย่าง จนแม่บอกว่าไม่ต้องทำแล้วค่าแรงมั่นต่ำ เหนื่อยเฉย ๆ เลยให้ตั้งใจเรียนจบไปค่อยหางานทำเงินเดือนสูง ๆ ผมก็ตั้งใจจนได้เป็นหัวหน้าห้องประธานชมรมเกียรตินิยม จนจบ แฟนคนปัจจุบันคือ ผมเปิดประตูไปเจอเขามีอะไรกับคนอื่น ผมบล็อกทุกอย่างเขามาง้อขอคืนดี 1 เดือนเต็มแม่ผมบอกให้อภัยดีที่สุดแต่ให้แค่ครั้งเดียว ผมเลยให้จนคบได้เป็นปี ๆ จากนั้น ผมจบปวส มาเรียนต่อที่มหาลัย เขาก็เลิกกับผม ผมเริ่มเข้าสังคมมหาลัยเจอเพื่อนต่างที่ต่างสถาบันต่างบ้านเกิด จากผมเที่ยวไม่บ่อยก็เริ่มบ่อย ไปร้านเหล้าเห็นคนนั้นดีลสาวทีมีสาวบลา ๆ อยากลองมั้งจัง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่เคยทำมาก่อน ผมคุยกับคน ๆ หนึ่ง ซึ้งเขาไม่เคยมีแฟน ผมจีบเขาไม่นานแล้วเราก็คบกัน อะไร ๆ มันดีไปหมดแบบคนนี้คือคนที่ดีที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเจอ ได้อยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนทำอะไรด้วยกันรักกันมาก แต่เป็นตัวผมเองที่มันเจอเรื่องราวอะไรมากมายทำให้ความคิดตัวตนผมเปลี่ยนผมไม่โทษใครนอกจากตัวผมเอง ผมไปนอกใจเขา เขาจับได้เลิกกับผมผมเข้าใจความรู้สึกเขานะว่าผมคือรักแรกเขามันควรจะดีสิ เขาเสียใจมากผมง้อ 4 เดือน ก็อยู่ด้วยกันนะแต่มันไม่เหมือนเดิม ถามว่าดีไหมมันก็มีขึ้นมีลงแต่มันจะแย่ไปเรื่อย ๆ จากที่เขาใจอ่อนก็จะใจแข็งจากที่จะไม่เลิกก็จะเลิกตัดขาดให้ได้เพราะเรื่อง ๆ เดียวที่ผมทำพลาดในชีวิต สุดท้ายเราเลิกกัน ไม่มีทางกลับมาหากันเพราะอะไรหลาย ๆ อย่าง ผมขอไม่พูดผมรู้สึกเสียใจ ผมเคยเป็นซึมเศร้า มันแย่มากนะ เคยคิดฆ่าตัวตายเพราะเรื่องราวอะไรหลายอย่างที่เจอมา โดนแกล้งโดนรังเกลียดโดนบูลลี่ผมเจอเรื่องแย่ ๆ มาเยอะ ผมซึมนานเลยกว่าจะหายผมร้องไห้ทุกวันการเรียนย่ำแย่ นอนไม่หลับกินไม่ได้ พึ่งยานอนหลับบ่อย ๆ ไปเรียนก็สมองไม่รับรู้อะไรเลย นานมากจนผมหายทุกอย่างเริ่มดีเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้นตอนนี้เรียนจบแล้วว่างงาน เงินเก็บไม่มี งานรองรับรอไม่มี ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยอะไร มีหนี้มีสินพอกินพอใช้ โสดสองปี ไม่กล้าคบใครรักใครเพราะความคิดที่เปลี่ยนตามประสบการที่เจอ กลัวดูแลไม่ได้ กลัวเสียใจ กลัวคบไปไม่ใช่กลัวดีไม่พอ บลา ๆ แต่ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาผมจริงใจชัดเจนเสมอทำเหมือนแฟนเลย แต่เขาบอกพี่น้องตลกดี
จำไว้ข้อแรก ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรเหมือนเดิม
มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด และไม่มีอะไรที่แน่นอนนั้นคือความเป็นจริง
ชีวิต มีขึ้นมีลงบ้างมันธรรมดา อยู่ที่ตัวเรากำลังเจอกำลังเผชิญกับเรื่องราวอะไรในชีวิตที่เข้ามา
ในทุก ๆ วันและไม่เหมือนกันสักวัน อาจจะมีบางเรื่องที่คล้ายกัน แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนเรื่องก่อนที่เคยผ่าน
มันมีหมดทั้งช่วงสุขทุกข์ ดีไม่ดี แย่ไม่แย่ ไม่มีอะไรมั่นคงและสมบูรณ์แบบเลยบนโลกนี้
บางคนเกิดมามีทุกอย่าง บางคนเกิดมาต้องดิ้นรน บางคนพอใจกับสิ่งที่มี
บางทีมีเงินก็อาจไม่ได้ใช้ อาจเจอเรื่องราวไม่คาดฝัน เช่นป่วย ของใช้หมด ของพัง เหตุการณ์ไม่คาดคิด บลา ๆ
บางทีชีวิตก็ไม่ได้มีความสุขตลอดมันก็มีทุกข์บ้างกังวลไม่เข้าใจบ้างท้อแท้บางทีก็ดีมีแรงสู้เข้าใจแก้ปัญหาได้สบาย ๆ
เศรฐกิจบ้านเราก็แย่ลงทุกวันงานประจำเงินเดือน 15000 ไม่พอใช้หรอกอะไรก็แพงขึ้น ไหนจะค่าโทรศัพท์ค่าไฟค่าที่พัก ค่าของใช้ค่ากิน ค่าเดินทาง แล้วเงินเก็บที่ไม่รู้ว่าจะได้เก็บไหมเพราะต้องเผื่อไว้เป็นเงินเผื่อ เผื่ออันนั้นพังอันนี้ต้องซ่อม อันนี้หมดอันนี้นี้หาย เผื่อป่วย เผื่อมีธุระต้องไปต้องลางานไม่ได้เงินวันลาอีก เผื่อทำบุญช่วยญาติบริจาคจัดกิจกรรมบลา ๆ มันไม่แน่นอนเลยสักอย่าง
ความรักแบบเข้าใจไหมมันไม่ใช่ใครก็ได้ที่เราจะชอบ แบบนานมากกว่าจะเจอคนที่เราชอบละเราอยากคุยอยากรู้จักอยากสนิทจนคบจนดูแลกัน พอถึงเวลาถ้าได้รักแล้วจะดีไม่ดีเราก็ยอมรับและเข้าใจตัวตนเขาได้อะ ชอบที่เค้าเป็นเขา ยังไงคนรักกันก็ต้องอยากปรับเปลี่ยนตัวเองให้ดีเพื่อคนที่เรารักอยู่เสมอแหละ แต่มันจะราบรื่นหวานกันตลอดเสมอต้นเสมอปลายไม่มีเรื่องทะเลาะไม่เข้าใจกันเลยมันเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกอย่างบนโลกล้วนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอไม่มีอะไรเหมือนเดิม ถ้าแกเข้าใจความรักมาก ๆ แกจะเข้าใจดีเลยละ เพราะมันไม่มีอะไรแน่นอนสมมุติวันนี้แกคบใครคนหนึ่งแกอยากหยุดที่เขาจะรักเขาคนเดียวตลอดไม่คิดทิ้งรึทำเขาเสียใจเลย พอเวลาผ่านไปแกเผชิญกับอนาคตที่แกไม่รู้ว่าต้องเจออุปสรรคอะไรปัญหาอะไรเข้ามาทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป จากที่แกคิดแกอาจเปลี่ยนความคิดเออเบื่อเขาไม่เข้าใจกันไม่เหมือนเดิม ซึ่งมันเป็นแค่ช่วงหนึ่งในชีวิตที่วนเข้ามา เหมือนอารมคนเราแหละ มีดีบ้างไม่ดีบ้างวน ๆ กันไป ถ้าเข้าใจความรักทั้งสองฝ่าย มันก็โอเครยังไงก็หาทางทำให้มันดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ขนาดพ่อแม่เราคบกันจนมีเรามีภาระมากมายมีปัญหาเข้ามาตลอดซึ่งมันมีแน่เข้ามาในชีวิตแต่ก็ไม่เสมอไปช่วงดีสุขมันก็มี ขนาดครูผมที่แต่งงานกับสามีจนมีลูกด้วยกันมาตั้ง 10 ปี ยังหย่าร้างกันเลยเพราะอะไรหลายอย่าง ทุกวันนี้แค่รักมันไม่พอจริง ๆ ขนาดพ่อแม่เองก็มีเรื่องไม่ดข้าใจกันแต่ก็ยังรักยังหาทางรักษาความสัมพันธ์เพียงเพราะรักกันเข้าใจกันอยู่ในลึก ๆ และเรื่องราวมากมายที่ร่วมกันมา
คำนี้ก็จริงอยู่ถ้ามันคงก็ใช่ แต่ถ้าลองสมมุติเราไม่เคยรู้จักกันเลยรึเจอกันเลย มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ คนที่ใช่อาจจะมีเยอะแยะก็ได้ในโลกนี้แต่แค่ไม่รู้ว่าเขาคือใครจะได้เจอเขาคนนั้นไหม มันอยู่ที่สภาพแวดล้อมสังคมและคนรอบตัวที่เจอ
ผมก็ต้องการใครสักคนเหมือนกันที่มาดึงผมขึ้นไปสร้างความสัมพันธ์อนาคตที่ดีด้วยกันกับเขาคนนั้น กว่าจะรักกันชอบกันมันไม่ง่ายเลยนะ
ใครสักคนที่ไม่ใช่ใครก็ได้
ผมจะมาเล่าจากประสบการณ์ที่ผมเจอมาตั้งแต่เกิด
ผมเกิดมาเป็นลูกชายคนสุดท้อง
จะถูกสอนต่างกันจากพี่สาว
ซึ่งผมอยากได้อะไรต้องหาเองต่างจากพี่สาวที่อยากได้อะไรก็ได้ แต่ใช่ว่าจะได้ทุกอย่างเสมอไป
ผมเกิดมามีโรคประจำตัวคือธารัสซีเมีย
ผมมีความฝัน โตขึ้นอยากมีบ้านรถที่ดิน อนาคตที่ดี
ผมทำงานตั้งแต่เด็ก ป.4 กลับบ้านดึกทุกวัน บอกพ่อแม่ว่าไปเล่นกับเพื่อน จะโดนดุโดนด่าหน่อย
แต่ที่จริงผมทำงาน ค่าแรงขั้นต่ำงานอะไรก็ได้ล้างถ้วยเสริฟบลา ๆ ผมทำหมด 100-200 ผมก็เอา เก็บแบบนี้เรื่อย ๆ การเรียนผมก็พอใช้ได้ เงินที่ได้เก็บไว้ในถังน้ำสีขาวใหญ่ ๆ ซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าหวงมากถึงขั้นล็อคไว้ เก็บนี้ครบพันแลก แทบไม่ได้ใช้เงินในส่วนที่หาได้เลย ผมเป็นคนที่จริงใจซื่อสัตย์กับความรักมาก ผมอาจไม่ใช่คนดีเต็ม 100 แต่ผมก็เต็มที่กับทุกความสัมพันธ์ แต่มันก็ยังเด็กผมเจอมาหมด คบหน้าตานิสัยฐานะเงินทองหลอกใช้โกหกเจ้าชู้คบหวังผลประโยชน์ก็อย่างว่าวัยเด็กมันรัก ๆ เลิก ๆ ผมเคยโดนแกล้งโดนบูลลี่ โดนฉีกงานที่ทำจะส่งทิ้งเพราะเพื่อนนิสัยไม่ดีที่ชอบแกล้ง โดนทำร้ายร่างกายร้องไห้บ่อย ๆ จนผมไปเรียนมปลาย แต่ตอนนั้นผมเกเรมากเพราะห้องเรียนมีแค่ 10 คน มักจะไม่เข้าเรียนเพราะโณงเรียนไม่ค่อยสอนปล่อยอิสระมาก และผมก็เกิดอุบัติเหตุจนทำให้ผมขาหักนอนรพ 7 เดือน ดามเหล็ก ผมจำเป็นต้องดราอปไปเรียน ปวช ไม่ได้ทำงานหาเงินเลย แฟนก็ทิ้ง เพราะไปไหนไม่ได้ และก็เกิดปัญหาครอบครัวหลังจากที่ผมเรียนปวชได้1เทอม คือพ่อแม่ติดหนี้พนัน จำนองบ้านยายไว้ 600000 ด้วยความที่ผมสงสารยายที่เลี้ยงผมมาตอนพ่อแม่ผมทำงานหาเงินเลี้ยงผม ผมได้รวบรวมเงินในตู้ออกมานับ ทั้งหมด 438000+ ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออก บ้านเราละรถเราละที่ดินเราละที่เล็งไว้ สมัยก่อนมันถูกมากเลยนะ ไม่กี่แสน พี่สาวแม่ผมร้องไห้ส่วนผมจุกในใจ ฝันดับ ไถ่บ้านช่วยท่านจนหมด แล้วก็บอกทุกอย่าง จนแม่บอกว่าไม่ต้องทำแล้วค่าแรงมั่นต่ำ เหนื่อยเฉย ๆ เลยให้ตั้งใจเรียนจบไปค่อยหางานทำเงินเดือนสูง ๆ ผมก็ตั้งใจจนได้เป็นหัวหน้าห้องประธานชมรมเกียรตินิยม จนจบ แฟนคนปัจจุบันคือ ผมเปิดประตูไปเจอเขามีอะไรกับคนอื่น ผมบล็อกทุกอย่างเขามาง้อขอคืนดี 1 เดือนเต็มแม่ผมบอกให้อภัยดีที่สุดแต่ให้แค่ครั้งเดียว ผมเลยให้จนคบได้เป็นปี ๆ จากนั้น ผมจบปวส มาเรียนต่อที่มหาลัย เขาก็เลิกกับผม ผมเริ่มเข้าสังคมมหาลัยเจอเพื่อนต่างที่ต่างสถาบันต่างบ้านเกิด จากผมเที่ยวไม่บ่อยก็เริ่มบ่อย ไปร้านเหล้าเห็นคนนั้นดีลสาวทีมีสาวบลา ๆ อยากลองมั้งจัง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่เคยทำมาก่อน ผมคุยกับคน ๆ หนึ่ง ซึ้งเขาไม่เคยมีแฟน ผมจีบเขาไม่นานแล้วเราก็คบกัน อะไร ๆ มันดีไปหมดแบบคนนี้คือคนที่ดีที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเจอ ได้อยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนทำอะไรด้วยกันรักกันมาก แต่เป็นตัวผมเองที่มันเจอเรื่องราวอะไรมากมายทำให้ความคิดตัวตนผมเปลี่ยนผมไม่โทษใครนอกจากตัวผมเอง ผมไปนอกใจเขา เขาจับได้เลิกกับผมผมเข้าใจความรู้สึกเขานะว่าผมคือรักแรกเขามันควรจะดีสิ เขาเสียใจมากผมง้อ 4 เดือน ก็อยู่ด้วยกันนะแต่มันไม่เหมือนเดิม ถามว่าดีไหมมันก็มีขึ้นมีลงแต่มันจะแย่ไปเรื่อย ๆ จากที่เขาใจอ่อนก็จะใจแข็งจากที่จะไม่เลิกก็จะเลิกตัดขาดให้ได้เพราะเรื่อง ๆ เดียวที่ผมทำพลาดในชีวิต สุดท้ายเราเลิกกัน ไม่มีทางกลับมาหากันเพราะอะไรหลาย ๆ อย่าง ผมขอไม่พูดผมรู้สึกเสียใจ ผมเคยเป็นซึมเศร้า มันแย่มากนะ เคยคิดฆ่าตัวตายเพราะเรื่องราวอะไรหลายอย่างที่เจอมา โดนแกล้งโดนรังเกลียดโดนบูลลี่ผมเจอเรื่องแย่ ๆ มาเยอะ ผมซึมนานเลยกว่าจะหายผมร้องไห้ทุกวันการเรียนย่ำแย่ นอนไม่หลับกินไม่ได้ พึ่งยานอนหลับบ่อย ๆ ไปเรียนก็สมองไม่รับรู้อะไรเลย นานมากจนผมหายทุกอย่างเริ่มดีเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้นตอนนี้เรียนจบแล้วว่างงาน เงินเก็บไม่มี งานรองรับรอไม่มี ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยอะไร มีหนี้มีสินพอกินพอใช้ โสดสองปี ไม่กล้าคบใครรักใครเพราะความคิดที่เปลี่ยนตามประสบการที่เจอ กลัวดูแลไม่ได้ กลัวเสียใจ กลัวคบไปไม่ใช่กลัวดีไม่พอ บลา ๆ แต่ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาผมจริงใจชัดเจนเสมอทำเหมือนแฟนเลย แต่เขาบอกพี่น้องตลกดี
จำไว้ข้อแรก ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรเหมือนเดิม
มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด และไม่มีอะไรที่แน่นอนนั้นคือความเป็นจริง
ชีวิต มีขึ้นมีลงบ้างมันธรรมดา อยู่ที่ตัวเรากำลังเจอกำลังเผชิญกับเรื่องราวอะไรในชีวิตที่เข้ามา
ในทุก ๆ วันและไม่เหมือนกันสักวัน อาจจะมีบางเรื่องที่คล้ายกัน แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนเรื่องก่อนที่เคยผ่าน
มันมีหมดทั้งช่วงสุขทุกข์ ดีไม่ดี แย่ไม่แย่ ไม่มีอะไรมั่นคงและสมบูรณ์แบบเลยบนโลกนี้
บางคนเกิดมามีทุกอย่าง บางคนเกิดมาต้องดิ้นรน บางคนพอใจกับสิ่งที่มี
บางทีมีเงินก็อาจไม่ได้ใช้ อาจเจอเรื่องราวไม่คาดฝัน เช่นป่วย ของใช้หมด ของพัง เหตุการณ์ไม่คาดคิด บลา ๆ
บางทีชีวิตก็ไม่ได้มีความสุขตลอดมันก็มีทุกข์บ้างกังวลไม่เข้าใจบ้างท้อแท้บางทีก็ดีมีแรงสู้เข้าใจแก้ปัญหาได้สบาย ๆ
เศรฐกิจบ้านเราก็แย่ลงทุกวันงานประจำเงินเดือน 15000 ไม่พอใช้หรอกอะไรก็แพงขึ้น ไหนจะค่าโทรศัพท์ค่าไฟค่าที่พัก ค่าของใช้ค่ากิน ค่าเดินทาง แล้วเงินเก็บที่ไม่รู้ว่าจะได้เก็บไหมเพราะต้องเผื่อไว้เป็นเงินเผื่อ เผื่ออันนั้นพังอันนี้ต้องซ่อม อันนี้หมดอันนี้นี้หาย เผื่อป่วย เผื่อมีธุระต้องไปต้องลางานไม่ได้เงินวันลาอีก เผื่อทำบุญช่วยญาติบริจาคจัดกิจกรรมบลา ๆ มันไม่แน่นอนเลยสักอย่าง
ความรักแบบเข้าใจไหมมันไม่ใช่ใครก็ได้ที่เราจะชอบ แบบนานมากกว่าจะเจอคนที่เราชอบละเราอยากคุยอยากรู้จักอยากสนิทจนคบจนดูแลกัน พอถึงเวลาถ้าได้รักแล้วจะดีไม่ดีเราก็ยอมรับและเข้าใจตัวตนเขาได้อะ ชอบที่เค้าเป็นเขา ยังไงคนรักกันก็ต้องอยากปรับเปลี่ยนตัวเองให้ดีเพื่อคนที่เรารักอยู่เสมอแหละ แต่มันจะราบรื่นหวานกันตลอดเสมอต้นเสมอปลายไม่มีเรื่องทะเลาะไม่เข้าใจกันเลยมันเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกอย่างบนโลกล้วนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอไม่มีอะไรเหมือนเดิม ถ้าแกเข้าใจความรักมาก ๆ แกจะเข้าใจดีเลยละ เพราะมันไม่มีอะไรแน่นอนสมมุติวันนี้แกคบใครคนหนึ่งแกอยากหยุดที่เขาจะรักเขาคนเดียวตลอดไม่คิดทิ้งรึทำเขาเสียใจเลย พอเวลาผ่านไปแกเผชิญกับอนาคตที่แกไม่รู้ว่าต้องเจออุปสรรคอะไรปัญหาอะไรเข้ามาทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป จากที่แกคิดแกอาจเปลี่ยนความคิดเออเบื่อเขาไม่เข้าใจกันไม่เหมือนเดิม ซึ่งมันเป็นแค่ช่วงหนึ่งในชีวิตที่วนเข้ามา เหมือนอารมคนเราแหละ มีดีบ้างไม่ดีบ้างวน ๆ กันไป ถ้าเข้าใจความรักทั้งสองฝ่าย มันก็โอเครยังไงก็หาทางทำให้มันดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ขนาดพ่อแม่เราคบกันจนมีเรามีภาระมากมายมีปัญหาเข้ามาตลอดซึ่งมันมีแน่เข้ามาในชีวิตแต่ก็ไม่เสมอไปช่วงดีสุขมันก็มี ขนาดครูผมที่แต่งงานกับสามีจนมีลูกด้วยกันมาตั้ง 10 ปี ยังหย่าร้างกันเลยเพราะอะไรหลายอย่าง ทุกวันนี้แค่รักมันไม่พอจริง ๆ ขนาดพ่อแม่เองก็มีเรื่องไม่ดข้าใจกันแต่ก็ยังรักยังหาทางรักษาความสัมพันธ์เพียงเพราะรักกันเข้าใจกันอยู่ในลึก ๆ และเรื่องราวมากมายที่ร่วมกันมา
คำนี้ก็จริงอยู่ถ้ามันคงก็ใช่ แต่ถ้าลองสมมุติเราไม่เคยรู้จักกันเลยรึเจอกันเลย มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ คนที่ใช่อาจจะมีเยอะแยะก็ได้ในโลกนี้แต่แค่ไม่รู้ว่าเขาคือใครจะได้เจอเขาคนนั้นไหม มันอยู่ที่สภาพแวดล้อมสังคมและคนรอบตัวที่เจอ
ผมก็ต้องการใครสักคนเหมือนกันที่มาดึงผมขึ้นไปสร้างความสัมพันธ์อนาคตที่ดีด้วยกันกับเขาคนนั้น กว่าจะรักกันชอบกันมันไม่ง่ายเลยนะ