ความเข้าใจระหว่างคนแก่ เด็กหรือวัยรุ่น มันสร้างได้นะ และเราก็เผลอสร้างมันแบบไม่รู้ตัว
เหตุการณ์สองเหตุนี้ ทำให้เราแปลกใจมาก แต่ก็ดีใจที่มันเป็นแบบนี้ เหตุการณ์แรก เรานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนแม่ ปกติจะกินกันสองคน วันนี้หลานสาวมานั่งกินด้วย หลานสาวของเรา อายุ 21 ปี เป็นวัยรุ่น กำลังเรียนในมหาวิทยาลัย เราก็ตักข้าวให้แม่ไม่เยอะนะ แต่แม่บอกว่าไม่ค่อยหิว แต่ก็จะกินให้เสร็จๆไป จู่ๆหลานสาวก็พูดขึ้นมาว่า ฝืนกินหน่อยเดี๋ยวก็หมดแล้ว เราฟังก็แอบยิ้มในใจ แม่ก็กินข้าว ดูจะมีความสุข
อีกเหตุการณ์นึง เรานั่งทำงานอยู่ เห็นหลานชายเดินเข้าไปในห้องของแม่ หลานคนนี้อายุ 23 ปีแล้ว จบ ปวส ก็อยากออกมาทำงาน พอสักพักหลานเดินออกมา เราก็ถามว่าเข้าไปห้องย่ามีอะไรรึเปล่า หลานชายบอกว่า แค่เข้าไปนอนกอดย่าเฉยๆ ไม่มีอะไร เรานี่อึ้งไปเลย ไม่คิดว่าจะมีอะไรแบบนี้
เรานะกับแม่เหมือนลิ้นกับฟัน ดีกันบ้าง ทะเลาะกันบ้างเป็นปกติทุกวัน ถ้าได้อยู่บ้าน เราจะพยายามนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนแม่ ไปห้าง ไปเที่ยวก็จะซื้อของมาให้ เราพยายามทำในสิ่งที่เราทำได้ เพราะเวลาคงเหลืออีกไม่มาก เราสังเกตแม่ทุกวัน สงสารที่แม่บ่นว่า เจ็บปวดบ้าง ทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิมบ้าง จนบางครั้งเราคิดว่า ถ้าวันไหนที่แม่ป่วย และแม่พร้อมจะไป เราจะไม่ยื้อแม่ไว้กับความทุกข์ที่แม่กำลังเจออยู่ หนทางข้างหน้าก็ไม่รู้ มันอาจจะจบแค่สิ้นสุดลมหายใจก็ได้ หากว่ามันจะมีภพชาติก็คงให้เป็นไป ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง
เรามักจะเล่าให้หลานๆฟังว่า ตอนนี้แม่เป็นยังไง อนาคตจะเป็นไง ตอนนี้เริ่มจะจำอะไรไม่ค่อยได้ บางทีจะพูดซ้ำๆคำเดิมบ้าง บางทีจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกินข้าวรึยัง เพื่อให้หลานๆเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนเล่าพัฒนาการของคนแก่ ซึ่งเราก็ถามมาจากพี่ที่ทำงานอีกที เพราะมีป้าอายุเกือบเก้าสิบแล้ว
เราเห็นบางครอบครัว คนแก่และลูกหลานอยู่ด้วยกันไม่ได้ ลุงของเรา อยู่บ้านคนเดียว เพราะลูกๆทนอยู่ด้วยไม่ได้ ครอบครัวของเราก็ช่วยเหลือจุนเจือไป และก็มีอีกหลายครอบครัวที่เป็นแบบนี้ ความจริงส่วนนึงก็เกิดจากนิสัยของคนแก่ด้วย แต่เราว่าถ้ามีความรัก ความผูกพัน ระลึกถึงสิ่งดีๆที่ท่านเคยทำไว้ การปรับจูนน่าจะเกิดขึ้นได้ อยากให้ทุกครอบครัวมีความสุขที่เกิดจากความรักและความเข้าใจของคนทุกวัยนะคะ และคนที่เป็นจุดเชื่อมระหว่างเด็กและคนแก่จึงสำคัญมากที่จะสร้างความเข้าใจให้เกิดขึ้นได้
เวลาที่เหลืออาจไม่ได้มาก อยากให้ผู้สูงอายุที่ท่านเคยทำอะไรเพื่อครอบครัว เพื่อโลกใบนี้มีความสุขก่อนจะจากไป เอ็นดูท่านเหมือนเอ็นดูเด็กคนนึง เราว่าทุกครอบครัวน่าจะทำได้ เอาใจช่วยค่ะ
ความเข้าใจระหว่างคนแก่ เด็กหรือวัยรุ่น มันสร้างได้นะ
เหตุการณ์สองเหตุนี้ ทำให้เราแปลกใจมาก แต่ก็ดีใจที่มันเป็นแบบนี้ เหตุการณ์แรก เรานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนแม่ ปกติจะกินกันสองคน วันนี้หลานสาวมานั่งกินด้วย หลานสาวของเรา อายุ 21 ปี เป็นวัยรุ่น กำลังเรียนในมหาวิทยาลัย เราก็ตักข้าวให้แม่ไม่เยอะนะ แต่แม่บอกว่าไม่ค่อยหิว แต่ก็จะกินให้เสร็จๆไป จู่ๆหลานสาวก็พูดขึ้นมาว่า ฝืนกินหน่อยเดี๋ยวก็หมดแล้ว เราฟังก็แอบยิ้มในใจ แม่ก็กินข้าว ดูจะมีความสุข
อีกเหตุการณ์นึง เรานั่งทำงานอยู่ เห็นหลานชายเดินเข้าไปในห้องของแม่ หลานคนนี้อายุ 23 ปีแล้ว จบ ปวส ก็อยากออกมาทำงาน พอสักพักหลานเดินออกมา เราก็ถามว่าเข้าไปห้องย่ามีอะไรรึเปล่า หลานชายบอกว่า แค่เข้าไปนอนกอดย่าเฉยๆ ไม่มีอะไร เรานี่อึ้งไปเลย ไม่คิดว่าจะมีอะไรแบบนี้
เรานะกับแม่เหมือนลิ้นกับฟัน ดีกันบ้าง ทะเลาะกันบ้างเป็นปกติทุกวัน ถ้าได้อยู่บ้าน เราจะพยายามนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนแม่ ไปห้าง ไปเที่ยวก็จะซื้อของมาให้ เราพยายามทำในสิ่งที่เราทำได้ เพราะเวลาคงเหลืออีกไม่มาก เราสังเกตแม่ทุกวัน สงสารที่แม่บ่นว่า เจ็บปวดบ้าง ทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิมบ้าง จนบางครั้งเราคิดว่า ถ้าวันไหนที่แม่ป่วย และแม่พร้อมจะไป เราจะไม่ยื้อแม่ไว้กับความทุกข์ที่แม่กำลังเจออยู่ หนทางข้างหน้าก็ไม่รู้ มันอาจจะจบแค่สิ้นสุดลมหายใจก็ได้ หากว่ามันจะมีภพชาติก็คงให้เป็นไป ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง
เรามักจะเล่าให้หลานๆฟังว่า ตอนนี้แม่เป็นยังไง อนาคตจะเป็นไง ตอนนี้เริ่มจะจำอะไรไม่ค่อยได้ บางทีจะพูดซ้ำๆคำเดิมบ้าง บางทีจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกินข้าวรึยัง เพื่อให้หลานๆเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนเล่าพัฒนาการของคนแก่ ซึ่งเราก็ถามมาจากพี่ที่ทำงานอีกที เพราะมีป้าอายุเกือบเก้าสิบแล้ว
เราเห็นบางครอบครัว คนแก่และลูกหลานอยู่ด้วยกันไม่ได้ ลุงของเรา อยู่บ้านคนเดียว เพราะลูกๆทนอยู่ด้วยไม่ได้ ครอบครัวของเราก็ช่วยเหลือจุนเจือไป และก็มีอีกหลายครอบครัวที่เป็นแบบนี้ ความจริงส่วนนึงก็เกิดจากนิสัยของคนแก่ด้วย แต่เราว่าถ้ามีความรัก ความผูกพัน ระลึกถึงสิ่งดีๆที่ท่านเคยทำไว้ การปรับจูนน่าจะเกิดขึ้นได้ อยากให้ทุกครอบครัวมีความสุขที่เกิดจากความรักและความเข้าใจของคนทุกวัยนะคะ และคนที่เป็นจุดเชื่อมระหว่างเด็กและคนแก่จึงสำคัญมากที่จะสร้างความเข้าใจให้เกิดขึ้นได้
เวลาที่เหลืออาจไม่ได้มาก อยากให้ผู้สูงอายุที่ท่านเคยทำอะไรเพื่อครอบครัว เพื่อโลกใบนี้มีความสุขก่อนจะจากไป เอ็นดูท่านเหมือนเอ็นดูเด็กคนนึง เราว่าทุกครอบครัวน่าจะทำได้ เอาใจช่วยค่ะ