เราเป็นเด็กคนหนึ่งที่เกิดมาในครอบครัวที่มี พ่อ แม่ พี่ เราและน้อง เรามักจะเป็นคนที่ไม่มีใครสนใจหรือจะโดนนึกถึงเป็นคนสุดท้าย พ่อกับแม่จะรักพี่และน้องมากส่วนเราเรียกง่ายๆว่าหมาหัวเน่า เวลาเราทำอะไรเรามักจะโดนพ่อและแม่ด่าตลอด ส่วนพี่และน้องจะคอยซ้ำเติมเรา เวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นเรามักจะเป็นคนแรกที่เขาจะคิดว่าเราเป็นคนทำ แต่เราไม่แม้แต่จะอธิบายให้เขาฟังเพราะเขาก็จะคิดว่าเราแก้ตัวอยู่ดี ส่วนเรื่องการเรียนเราก็มักจะถูกพวกเขาดูถูกเสมอจนเราพยายามจนสอบเข้าห้อง SEM ได้ให้พวกเขารู้ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่เขาดูถูกต่างจากพี่และน้องที่สอบเข้าห้องเรียนพิเศษเหมือนเราไม่ได้พ่อและแม่ก็พากันโอ๋ละบอกว่าไม่เป็นไร เวลาพ่อกับแม่ทะเลาะเราก็มักจะเป็นที่รองอารมณ์ตลอด 
       ส่วนที่โรงเรียนเรามักจะโดนเพื่อนๆ บูลลี่ทั้งคำพูดและการกระทำ แต่เราไม่เคยไปบอกครู เราเก็บไว้คนเดียวตลอด เราพยายามเข้มแข็งและพยายามไม่ร้องไห้ให้ตัวเองดูน่าสมเพชไปกว่านี้ เราพยายามฆ่าตัวตายทั้งหมด 2 ครั้ง ครั้งที่ 1 เรากรีดแขนเป็นแนวตั้งหวังให้เสียเลือดให้มากที่สุดละค่อยๆตาย แต่แม่ก็พาส่งโรงพยาบาลทัน พอกลับบ้านชีวิตเราก็วนลูปอยู่เหมือนเดิม ครั้งที่ 2 เรากินยานอนหลับไป10กว่าเม็ด พอเราเริ่มง่วงก็ดีใจที่จะได้ตายแล้วจะได้หลุดพ้นแล้ว แต่เรากลับตื่นขึ้นมามีชีวิตอยู่ต่อ เราก็คิดว่าเราจะไม่ฆ่าตัวตายอีกแล้วถ้าพระเจ้าไม่อยากให้เราตายขนาดนี้ แต่ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเหนื่อย เราท้อ เราอยากตาย เราไม่อยากอยู่แล้วเราขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะที่จะไม่คิดฆ่าตัวตายอีก
#ชีวิตเด็กอายุ14ทำไมมันต้องเจอกับอะไรขนาดนี้