ต่อหรือพอเเค่นี้

ประเด็นคือตอนนี้เราคุยกับพี่คนหนึ่งอยู่ค่ะ เราอายุห่างกัน7ปี เค้าเป็นพ่อลูกสอง ตอนเเรกก็ล้อกันขำๆ จนวันหนึ่งเค้าทักมาเลยเริ่มคุยกัน เเละหลังจากนั้นก็คุยกันทุกวัน เราก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะเเอบปลื้มเค้าอยู่เเล้ว(จนตอนนี้ชอบเค้ามากเลยค่ะ ) เค้าก็ดูเหมือนอยากคุยกันเรานะ เพราะทุกครั้งเค้าจะเป็นคนทักมาก่อน เเละเป้นคนชวนคุยซะส่วนใหญ่ เเต่เรากลับรู้สึกอึดอัดในช่วงหลังๆ เพราะบ้านเรากับเค้าอยู่ใกล้กัน เเต่ไม่เคยเจอหน้ากันเลยถ้าไม่บังเอิญจริงๆ เคยไปเที่ยวด้วยกัน2-3ครั้งค่ะ เเต่ทุกครั้งก็จะรู้สึกผิด เหมือนต้องหลบๆซ่อนๆ เด็กๆเราก็เคยเจอนะคะ ก็น่ารักดี คุยกันมา2-3เดือนเเล้วค่ะ เเต่ก็ยังได้เเค่เเชทเพราะเค้าให้เหตุผลว่าเกรงใจคนในบ้าน ต้องดูเเลเด็กๆ เเละไม่อยากให้คนอื่นนินทาเรา เพราะเค้าเป็นพ่อลูกติด เเถมฐานะก็ไม่ได้มากมาย เราก็เข้าใจค่ะ มาช่วงหลังๆก็เริ่มอยากเจอ อยากคุยมากขึ้น เราเคยชวนเค้าไปกินโน้นนี่หลายครั้งค่ะ เเต่เค้าไม่เคยไปเลย เพราะต้องดูเเลเด็ก ช่วงหลังนี่ก็เริ่มท้อเเล้วค่ะ ไม่ชวนเเล้ว เราอยากถามว่าจำเป็นต้องขนาดนั้นเลยหรอคะ คือตอนนี้เราต้องการความชัดเจนค่ะ มันจะเป็นการเร่งเกินไปหรือเปล่ากับระยะเวลาเเค่2-3เดือน หรือควรถอยดีคะ เพราะเเค่เริ่มก็เหนื่อยเเล้ว😪