สวัสดีครับ...ผมอายุแค่16ปี...ผมอยากระบายมันออกมามากๆเลยครับอยากรู้ความคิดเห็นของพี่ๆน้องๆลุงๆป้าๆทั้งหลาย
ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนทำให้ผมร้องไห้ คิดมาก เครียด และคนรอบข้างบอกผมเปลี่ยนไปขนาดนี้
เรื่องมันเริ่มขึ้นที่ว่าวันหนึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดผมแต่ผมลาหยุดแล้ววันต่อมาก้มีอาจายร์ฝึกสอนท่านหนึ่งให้ขนมกับผมแล้วบอกว่าของขวัญวันคล้ายวันเกิด...ตอนนั้นผมรู้สึกดีกับเขาแล้วครับ...หมายถึงว่าเขานั้นใจดีใส่ใจกับนักเรียนถึงวันเกิด...แต่โชคดีมากที่เขาไม่มีแฟนแบบนี้หายากนะครับ
เขาเป็นคนไม่เล่น facebook - ig
แต่เขาเล่นแต่ไลน์ครับแบบนี้ยิ่งหายากสุดๆและแล้วเหมือนชตาเข้าข้างผมผมได้ถ่ายรูปเขาแล้วส่งไปให้เขาในไลน์หลังจากนั้นเราก้เริ่มคุยกันเริ่มทำความรู้จักกันมากขึ้นบอกทุกอย่างเพราะผมบอกเขาว่าผมก้เหมือนเพื่อนที่ดีคนๆนึงเลยมีอะไรปรึกษาได้ระบายได้...ก้จริงๆนะครับแรกๆมาผมทักไปหาเขากี่ครั้งเว้นระยะไว้สักแป๊ปเดียวเขาก้ตอบกลับเป็นอย่างนี้มา4เดือนแล้วครับเราไปเที่ยวกัน...เวลาว่างหรือเลิกเรียนผมก้ไปหาเขาที่ห้อง(พักครู)ตลอดระยะเวลา4เดือนนี้เราเหมือนเพื่อนสนิทกันมาก...แต่ระยะเดือนตุลาคมมานี้เราเริ่มถูกครูท่านอื่นจับตามองหาว่าเราคิดอะไรกับครูเขาหรือเปล่าหลังจากนั้นเราก้เริ่มห่างจากเขาแล้วอ่ะครับแต่เรายังคุยในไลน์กันปกตินะครับคอยรายงานถามตลอดว่าเป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ยผมก้ถามกลับเขาตลอด..บอก morning ทุกเช้าฝันดีนะครับ ทุกคืน แต่ๆๆตั้งแต่สัปดาห์ที่สองของเดือนตุลาคมมานี้เข้าเหมือนไม่เห็นผมเลย ผมทักไปตอนเย็นๆก้ไม่ตอบเมื่อก่อนเวลาโทรหาก้รับแต่เดี๊ยวนี้ต้องถามก่อนว่าสะดวกมั้ยครับซึ่งมันไม่เหมือนเมื่อก่อนอ่ะผมรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป...ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกอย่างไรกับเขาเวลาผมเห็นเขาคุยกับคนอื่นผมรู้สึกไม่พอใจรู้สึกน้อยใจแปลกๆทั้งที่รู้ว่าเป็นได้แค่ศิษย์กับครูหรือเพื่อนเท่านั้นผมไม่เคยบอกเขาเลย...เวลาเขายิ้มผมก้ยิ้มตามผมก้มีความสุขแล้ว...ผมไม่รู้จริงๆครับว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไงถ้าใครอ่านมาถึงจุดนี้รบกวนหน่อยครับช่วยบอกผมทีว่าตอนนี้ผมรู้สึกอะไรมันใช่อย่างที่ผมคิดหรือเปล่าอาการแบบนี้....ขอบคุณครับ
ปล.ถ้าใครเคยมีmomentแบบนี้ก้อธิบายให้อ่านบ้างนะครับมีวิธีแก้หรือ move on ยังไงบ้าง ขอบคุณอีกครับครับ
เราชอบคนที่แก่กว่าเป็นผู้ใหญ่กว่าแปลกมั้ยครับ
ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนทำให้ผมร้องไห้ คิดมาก เครียด และคนรอบข้างบอกผมเปลี่ยนไปขนาดนี้
เรื่องมันเริ่มขึ้นที่ว่าวันหนึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดผมแต่ผมลาหยุดแล้ววันต่อมาก้มีอาจายร์ฝึกสอนท่านหนึ่งให้ขนมกับผมแล้วบอกว่าของขวัญวันคล้ายวันเกิด...ตอนนั้นผมรู้สึกดีกับเขาแล้วครับ...หมายถึงว่าเขานั้นใจดีใส่ใจกับนักเรียนถึงวันเกิด...แต่โชคดีมากที่เขาไม่มีแฟนแบบนี้หายากนะครับ
แต่เขาเล่นแต่ไลน์ครับแบบนี้ยิ่งหายากสุดๆและแล้วเหมือนชตาเข้าข้างผมผมได้ถ่ายรูปเขาแล้วส่งไปให้เขาในไลน์หลังจากนั้นเราก้เริ่มคุยกันเริ่มทำความรู้จักกันมากขึ้นบอกทุกอย่างเพราะผมบอกเขาว่าผมก้เหมือนเพื่อนที่ดีคนๆนึงเลยมีอะไรปรึกษาได้ระบายได้...ก้จริงๆนะครับแรกๆมาผมทักไปหาเขากี่ครั้งเว้นระยะไว้สักแป๊ปเดียวเขาก้ตอบกลับเป็นอย่างนี้มา4เดือนแล้วครับเราไปเที่ยวกัน...เวลาว่างหรือเลิกเรียนผมก้ไปหาเขาที่ห้อง(พักครู)ตลอดระยะเวลา4เดือนนี้เราเหมือนเพื่อนสนิทกันมาก...แต่ระยะเดือนตุลาคมมานี้เราเริ่มถูกครูท่านอื่นจับตามองหาว่าเราคิดอะไรกับครูเขาหรือเปล่าหลังจากนั้นเราก้เริ่มห่างจากเขาแล้วอ่ะครับแต่เรายังคุยในไลน์กันปกตินะครับคอยรายงานถามตลอดว่าเป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ยผมก้ถามกลับเขาตลอด..บอก morning ทุกเช้าฝันดีนะครับ ทุกคืน แต่ๆๆตั้งแต่สัปดาห์ที่สองของเดือนตุลาคมมานี้เข้าเหมือนไม่เห็นผมเลย ผมทักไปตอนเย็นๆก้ไม่ตอบเมื่อก่อนเวลาโทรหาก้รับแต่เดี๊ยวนี้ต้องถามก่อนว่าสะดวกมั้ยครับซึ่งมันไม่เหมือนเมื่อก่อนอ่ะผมรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป...ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกอย่างไรกับเขาเวลาผมเห็นเขาคุยกับคนอื่นผมรู้สึกไม่พอใจรู้สึกน้อยใจแปลกๆทั้งที่รู้ว่าเป็นได้แค่ศิษย์กับครูหรือเพื่อนเท่านั้นผมไม่เคยบอกเขาเลย...เวลาเขายิ้มผมก้ยิ้มตามผมก้มีความสุขแล้ว...ผมไม่รู้จริงๆครับว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไงถ้าใครอ่านมาถึงจุดนี้รบกวนหน่อยครับช่วยบอกผมทีว่าตอนนี้ผมรู้สึกอะไรมันใช่อย่างที่ผมคิดหรือเปล่าอาการแบบนี้....ขอบคุณครับ
ปล.ถ้าใครเคยมีmomentแบบนี้ก้อธิบายให้อ่านบ้างนะครับมีวิธีแก้หรือ move on ยังไงบ้าง ขอบคุณอีกครับครับ