สวัสดีค่ะ..
วันที่ไม่อยากให้เกิดก็ต้องเกิด
น้องสาวคนกลางอายุเพียง25ปี4เดือน เริ่มเจ็บที่คอ คอบวมขึ้นก็ไปหาหมอที่โรงพยาบาลวชิระภูเก็ตเข้าตรวจ..นัดผ่าเอาชิ้นเนื้อครั้งที่1..ผ่าครั้งแรกแต่ผ่าตัดเล็กไปแต่ 1เซน..แต่น้องสาวรู้สึกเจ็บมาก ผ่าเสร็จรอฟังผลไปอีกอาทิตย์
ถึงวันนัดที่นัดฟัง..รอเป็นชั่วโมงเข้าไปห้องหมอเพื่อจะฟังผลครั้งที่1 ไม่ถึงวิ หมอก็แค่บอกว่า ขอผ่าใหม่ยังไม่เจอผล..ก็นัดผ่าครั้ง2 แล้วก้อนัดฟังผลเหมือนเดิม..ผ่าครั้งที่2 เรียบร้อยนัดฟังผลครั้งที่2..รอเป็นชั่วโมงตามเคย พอถึงเวลาเข้าฟังผลครัง2 ..หมอบอกว่า ผลยังม่เจอต้องรอเอาชิ้นเนื้อไปทาสีเพื่อจะได้เห็นชัดขึ้น..รอ..จะโทรไปแจ้งผล..เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..น้องสาวก็รับสาย
คนไข้ใช่ไหมค่ะ ซึ่งน้องสาวก็ทำงานอยู่ ..น้องสาวก็ตอบว่าใช่ค่ะ..คนไข้ต้องรีบมาวันนี้เลยน่ะค่ะก่อนเก้าโมงเพื่อจะได้ฟังผลและได้เข้ารับรักษาโดยเร็วที่สุด..น้องก็ใจไม่ดี แต่ติดงานอยู่ ณตอนนั้น..คงไปไม่ได้ปละเลื่อนวันเปนวันจันทร์ก็คือมะวาน..และแล้วก็ถึงเวลาน้องสาวก็จะพาเราไปตลอด..ไปถึงแต่เช้ามืด รอหมอมา..ก็ไปแจ้งหน้าห้องชั้น4 สักพักพยาบาลให้นำบัตรไปชั้น2เพื่อไปฟังผลที่ห้องอายุกรรมโรคเลือดซึ่งมาฟังผลกับหมออีกท่านซึ่งหมอเฉพาะทางที่ผ่าตัดและเอาชิ้นเนื้อไปคือหมออีกท่านซึ่งมาตรวจทุกวันอังคาร..ก้อฟังรอฟัง..จนถึงเวลาที่หมอเรียกน้องสาวเข้าไปเราก็เข้าไปด้วย..หมอก็แจ้งผลว่า
น้องสาวเรา..เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง...วินาทีนั้นเราน้ำตาซึม..แต่น้องสาวเหมือนทำใจไว้แล้วแต่แม้จะทำใจไงน้องก็เครียดและคิดมากอยู่ดีเพราะรู้นิสัยว่าเป็นยังไง..เราด้วยความที่ตกใจไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอกับน้องสาวแท้ๆของตัวเอง
เราก็พยายามถามหมอแทนน้องหมดว่าจะทำไงต่อจะมีสิทธิที่จะหายไหม..หมอบอกมะเร็งมีสองแบบ แบบคุกคาม กับแบบค่อยเป็นค่อยไป เรื่อยๆ..แต่ต้องเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป..ต้องใช้ยารักษาและขั้นตอนต่างๆอีกมากมาย..และต้องรอหมออีกคนที่จะมาบอกรายละเอียดชัดเจนอีกทีก็วันที่10/11/63คือเดือนหน้า ว่าอยู่ที่ระยะไหนยังไงต่อ..หลังจากที่ออกจากห้องหมอในวันนั้นก็ต้องพาน้องสาวไปนัดเพื่อเจาะไขกระดูกสันหลัง และต่อจากนั้นก้อไปเจาะเลือดเสร็จไปเอ็กซ์เรย์ต่อ เสร็จสแกนคลื่นหัวใจ.แล้วรอมาอีกทีเพื่อเจาะไขกระดูกในวันพุธที่28/10/63ก็อคือวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ต้องนำอุจจาระ ที่หมอใหกระปุกเล็กๆ3ใบ ในแต่ละวัน สามวันในนำมาให้หมอวันต่อวันให้ครบ3วัน อุจจาระนี้ซึ่งยุได้แค่สองชั่วโมงต้องรีบพามาให้หมอ..แล้วพรุ่งก็อต้องไปโรงพยาบาลเพื่อเจาะไขกระดูกสันหลัง เจ็บมันก็ต้องเจ็บสงสารน้องก็สงสาร อยากให้หายป่วยเร็วๆคนเป็นพี่ไม่อยากเห็นน้องสาวต้องมาทรมานแบบนี้..ซึ่งต้องทำอะไรตรวจอะไรอีกหลาย
อย่างๆอย่างกว่าจะได้เข้าขั้นรักษาจริงๆ
อยากทราบว่ามีสิทธิจะหายขาดไหม..น้องจะทรมานไปแบบนี้นานเท่าไหร่..น้องสาวเครียดมากเราก็คอยปลอบให้กำลังใจแต่บางทีเราก็ทนไม่ได้..คนไข้ที่โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต(ก็เยอะน่ะค่ะแต่บางทีการพูดการจาของหมอและพยาบาลบางคนอยากให้พูดให้กำลังใจพูดเพราะๆบ้างค่ะ
สุดท้ายนี้ก็อยากทราบว่าใครที่เคยเป็นโรคนี้มาก่อนและหายขาดช่วยแนะนะหน่อยน่ะค่ะว่าจะต้องปฏิบัติตัวยังไงต่อต้องทำยังไงต่อช่วยหน่อยน่ะค่ะ..มีอะไรดีดีช่วยแนะนำบอกหน่อยน่ะค่ะ
โรงพยาบาลไหนรักษามะเร็งต่อมน้ำเหลืองได้ดีที่สุดและหาย
วันที่ไม่อยากให้เกิดก็ต้องเกิด
น้องสาวคนกลางอายุเพียง25ปี4เดือน เริ่มเจ็บที่คอ คอบวมขึ้นก็ไปหาหมอที่โรงพยาบาลวชิระภูเก็ตเข้าตรวจ..นัดผ่าเอาชิ้นเนื้อครั้งที่1..ผ่าครั้งแรกแต่ผ่าตัดเล็กไปแต่ 1เซน..แต่น้องสาวรู้สึกเจ็บมาก ผ่าเสร็จรอฟังผลไปอีกอาทิตย์
ถึงวันนัดที่นัดฟัง..รอเป็นชั่วโมงเข้าไปห้องหมอเพื่อจะฟังผลครั้งที่1 ไม่ถึงวิ หมอก็แค่บอกว่า ขอผ่าใหม่ยังไม่เจอผล..ก็นัดผ่าครั้ง2 แล้วก้อนัดฟังผลเหมือนเดิม..ผ่าครั้งที่2 เรียบร้อยนัดฟังผลครั้งที่2..รอเป็นชั่วโมงตามเคย พอถึงเวลาเข้าฟังผลครัง2 ..หมอบอกว่า ผลยังม่เจอต้องรอเอาชิ้นเนื้อไปทาสีเพื่อจะได้เห็นชัดขึ้น..รอ..จะโทรไปแจ้งผล..เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..น้องสาวก็รับสาย
คนไข้ใช่ไหมค่ะ ซึ่งน้องสาวก็ทำงานอยู่ ..น้องสาวก็ตอบว่าใช่ค่ะ..คนไข้ต้องรีบมาวันนี้เลยน่ะค่ะก่อนเก้าโมงเพื่อจะได้ฟังผลและได้เข้ารับรักษาโดยเร็วที่สุด..น้องก็ใจไม่ดี แต่ติดงานอยู่ ณตอนนั้น..คงไปไม่ได้ปละเลื่อนวันเปนวันจันทร์ก็คือมะวาน..และแล้วก็ถึงเวลาน้องสาวก็จะพาเราไปตลอด..ไปถึงแต่เช้ามืด รอหมอมา..ก็ไปแจ้งหน้าห้องชั้น4 สักพักพยาบาลให้นำบัตรไปชั้น2เพื่อไปฟังผลที่ห้องอายุกรรมโรคเลือดซึ่งมาฟังผลกับหมออีกท่านซึ่งหมอเฉพาะทางที่ผ่าตัดและเอาชิ้นเนื้อไปคือหมออีกท่านซึ่งมาตรวจทุกวันอังคาร..ก้อฟังรอฟัง..จนถึงเวลาที่หมอเรียกน้องสาวเข้าไปเราก็เข้าไปด้วย..หมอก็แจ้งผลว่า
น้องสาวเรา..เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง...วินาทีนั้นเราน้ำตาซึม..แต่น้องสาวเหมือนทำใจไว้แล้วแต่แม้จะทำใจไงน้องก็เครียดและคิดมากอยู่ดีเพราะรู้นิสัยว่าเป็นยังไง..เราด้วยความที่ตกใจไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอกับน้องสาวแท้ๆของตัวเอง
เราก็พยายามถามหมอแทนน้องหมดว่าจะทำไงต่อจะมีสิทธิที่จะหายไหม..หมอบอกมะเร็งมีสองแบบ แบบคุกคาม กับแบบค่อยเป็นค่อยไป เรื่อยๆ..แต่ต้องเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป..ต้องใช้ยารักษาและขั้นตอนต่างๆอีกมากมาย..และต้องรอหมออีกคนที่จะมาบอกรายละเอียดชัดเจนอีกทีก็วันที่10/11/63คือเดือนหน้า ว่าอยู่ที่ระยะไหนยังไงต่อ..หลังจากที่ออกจากห้องหมอในวันนั้นก็ต้องพาน้องสาวไปนัดเพื่อเจาะไขกระดูกสันหลัง และต่อจากนั้นก้อไปเจาะเลือดเสร็จไปเอ็กซ์เรย์ต่อ เสร็จสแกนคลื่นหัวใจ.แล้วรอมาอีกทีเพื่อเจาะไขกระดูกในวันพุธที่28/10/63ก็อคือวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ต้องนำอุจจาระ ที่หมอใหกระปุกเล็กๆ3ใบ ในแต่ละวัน สามวันในนำมาให้หมอวันต่อวันให้ครบ3วัน อุจจาระนี้ซึ่งยุได้แค่สองชั่วโมงต้องรีบพามาให้หมอ..แล้วพรุ่งก็อต้องไปโรงพยาบาลเพื่อเจาะไขกระดูกสันหลัง เจ็บมันก็ต้องเจ็บสงสารน้องก็สงสาร อยากให้หายป่วยเร็วๆคนเป็นพี่ไม่อยากเห็นน้องสาวต้องมาทรมานแบบนี้..ซึ่งต้องทำอะไรตรวจอะไรอีกหลาย
อย่างๆอย่างกว่าจะได้เข้าขั้นรักษาจริงๆ
อยากทราบว่ามีสิทธิจะหายขาดไหม..น้องจะทรมานไปแบบนี้นานเท่าไหร่..น้องสาวเครียดมากเราก็คอยปลอบให้กำลังใจแต่บางทีเราก็ทนไม่ได้..คนไข้ที่โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต(ก็เยอะน่ะค่ะแต่บางทีการพูดการจาของหมอและพยาบาลบางคนอยากให้พูดให้กำลังใจพูดเพราะๆบ้างค่ะ
สุดท้ายนี้ก็อยากทราบว่าใครที่เคยเป็นโรคนี้มาก่อนและหายขาดช่วยแนะนะหน่อยน่ะค่ะว่าจะต้องปฏิบัติตัวยังไงต่อต้องทำยังไงต่อช่วยหน่อยน่ะค่ะ..มีอะไรดีดีช่วยแนะนำบอกหน่อยน่ะค่ะ