เลิกกัน เพราะ เราไม่มีใจตั้งแต่แรก

สวัสดีค่ะ นี่พึ่งเป็นกระทู้แรกที่เขียนนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเพื่อนกับเขาประมาณ2ปีกว่าๆ เขาชอบหยอดเรา ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร แต่พอหลังๆ เริ่มมีใจ?(ดีใจ) ที่เขาเอาใจใส่เก่ง ชอบชวนคุย (คุยแต่ในแชท) ก็รู้สึกดีด้วย ยิ่งพอหลังๆ มีเพื่อนมาลุมแซวเรา เราก็เขินอ่ะเนาะ เพราะความเป็นผู้หญิง พอเรามีใจ เราก็เริ่มหยอดเขาบ้าง เขาก็เขินค่ะ ก็เหมือนจะมีใจด้วยกันทั้งคู่แล้วนะคะ จนเราไปแชร์สตอรี่ในเฟสบุ๊ค ประมาณว่า "เมื่อไหร่จะขอเป็นแฟน รออยู่นะ? " อะไรประมาณเนี้ยอะค่ะ พอเขาเห็นเขาก็ส่งตอบกลับมาว่า ได้ เป็นแฟนกันนะ อะไรประมาณนี้ค่ะ ไอ้เราก็ดีใจอ่ะเนาะ ที่มีคนมาขอคบ เราก็เลยตกลงคบกันเป็นแฟน วันที่22ที่แล้วอ่ะค่ะ แต่เราจะบอกว่า ตั้งแต่คบกัน จนถึงตอนนี้ เวลาคุยกัน เราไม่ได้รู้สึกใจเต้นเลย ไม่ได้รู้สึกอยากคุยด้วยเลย ถึงจะพึ่งคบกันไม่นาน แต่..เรารู้สึกได้ว่า ตัวเราเอง ไม่เคยรักเขาเลย แค่รู้สึกดีด้วยที่มีคนเข้ามาชอบ แต่ตอนนี้เราอยากเลิก เพราะเรากับเขาก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เเรก แค่ตัวเราเองอยากลดสถานะมาเป็นแค่เพื่อนเหมือนเดิม เรากลัวว่าถ้าปล่อย เวลาให้นานกว่านี้ มันจะทำให้เขาเจ็บกว่าเดิม ถ้าเราไม่บอกเขาไปตรงๆซะตอนนี้ มันจะดีกว่าไหม เรายอมรับว่า เรามาก เราไม่ควรทำอย่างนี้กับเขาตั้งแต่แรก จนวันนี้วันที่เราบอกเลิกเขา เขาเหมือนจะโอเคนะ แต่แค่เหมือน!? เวลาผ่านมาจนถึงเย็นของวันนี้ เพื่อนเขาอีกคนก็มาว่าเรา ว่าเราเล่นกับความรู้สึกของเพื่อนเขา ใช่..เรายอมรับเราผิดตั้งแต่ต้น ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว ถึงเขาจะไม่โกรธเรา แต่เราก็ไม่สามารถมองหน้าเขาได้อีก มันจุกอยู่ในอก เห็นหน้าเขาทีไร เจ็บไปหมด น้ำตาจะไหลทุกครั้ง เราไม่สามารถเป็นเพื่อนกับเขาได้อีก ใช่..มันหมายความว่า  เราเสียทั้งเพื่อน เสียทั้งคนรัก มันเป็นบทเรียนสำคัญในชีวิตว่า จะรักใครควรดูให้นานๆ ไม่ควรตัดสินใจเฉียบพลัน ต่อไปนี้เราคงไม่สามารถ รักเพื่อนตัวเองอีกแล้ว สำหรับกระทู้นี้ ขอพื้นที่ระบายนะคะ ผิดหลาดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ🙏