นั้นเระคะ เวลาทะเลาะกันผัวชอบทำลายของต่างๆ แตะข้าวของไปทั่วจับนู้นี้ปาแตก ต่อหน้าลูกก็ทำ สงสารลูกมาก (ใครจะคิดละคะว่ายิ่งอยู่ยิ่งเผยนิสัยชั่วๆออกมา) หนักกว่านั้นทุกครั้งจะไปคว้ามีดมาจะแทงเรา แต่ก็ไม่ทำจริง แต่กลัวว่าสักวันจะฆ่าเราจริงๆ เลี้ยงลูก ทำงานบ้านก็เหนือยแล้วพยามไม่ทะเลาะเรื่องเล็กก็เป็นเรื่องใหญ่
  คนอื่นที่ไม่รู้คงคิดทนทำไมอยู่ทำไมมันโครตเหนือย
ใจมากนะที่อยากไปแต่ไปไม่ได้ เงินเก็บก็ไม่มี ทำงานก็ทำกะที่บ้านเค้า อยู่ก็อยู่บ้านเค้าแต่อยู่แบบส่วนตัวเอะอะก็ไล่ให้กลับบ้านไปหาแม่ เพราะเค้ารู้ว่าเราไม่กล้า เอาลูกหนี้กลับบ้านหาแม่เราแน่คือที่บ้านฐานะก็ ลำบากไม่มีพ่อแถมพี่ชายเราก็ป่วยจิตเวชและ โรคจิตด้วยเราคงไม่กล้าเอาลูกไปอยู่ในที่เสี่ยงๆ ลูกสาวด้วยสิ อายุ 5 ขวบ กับ 2 ขวบ (แหม!!ทานยาคุมแล้วยังมาได้ ไม่ได้ตั้งใจมีแต่ก็ดูแลดีและรักมาก) 
พูดง่ายๆไม่มีใครสามารถสัพพอตเราได้ แม้แต่เรื่องที่สามีทำร้ายร่างกายเรายังไม่กล้าพูดให้แม่ฟังกลัวแก 
  จะคิดมาก เราต้องเริ่มต้นยังใงดียอมให้ลูกอยู่กับพ่อเค้าไปก่อนหรอ แต่ถ้าจะหนีไปตอนนี้ก็ไม่มีเงิน ไม่มีงานรองรับ เรียนจบแค่ ปวส. และเราติดลูกมากไม่เคยห่างกันเลย แต่ถ้าจะให้อยู่แบบนี้แล้วลูกต้องมาเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน คิดว่าออกมาจะดีกว่า  แต่นั้นเระ ต้องมีเงินสะก่อนถึงจะเดินออกมาได้ เฮ้อ!! เหนือยแล้ว หลายครั้งแล้ว หมดรักแล้ว ทำผิดไม่เคยขอโทษ ไม่เคยขอโอกาส เพราะคิดว่าเราไม่มีที่ไปใช่มั้ยถึงจะทำยังใงก็ได้ 😭ได้แต่รอเวลาและโอกาสของตัวเอง