ก่อนจะขึ้นม.4เลยคุยกับแม่ว่าเราเรียนวิทย์ไม่ไหวจริงๆ เราไม่อยากเรียนสายวิทย์ และเรารู้สึกว่าตัวเองถนัดคณิต จึงเข้าสายศิลป์คำนวณ ซึ่งโรงเรียนพึ่งเปิดแผนการเรียนนี้เป็นปีแรก เรียกว่าเราเป็นศิลป์คำนวณรุ่นอรกของโรงเรียนเลย เราเริ่มคุยกับแม่อีกครั้งเรื่องมหาลัย ว่าจะเรียนคณะอะไร คุยไปคุยมาก็เป็นบัญชี เพราะแม่เห็นเราถนัดคณิต เราก็ตามนั้น เพราะเรายังไม่รู้ความฝันของตัวเอง ศิลป์คำนวณเราเรียนคณิตเยอะมาก เยอะกว่ากิฟคณิต จนตอนนี้ม.6แล้ว เรารู้สึกว่าเราเรียนไม่ไหวเลย ทั้งคณิตและอังกฤษ มันยากมากเลยสำหรับเรา ไม่เข้าหัวเลย สอบเทอมแรกก็ตกเกือบทุกวิชา และช่วงโควิททำให้เราเถลไถลมาก มาฝึกทำข้อสอบก็ทำไม่ค่อยได้ จนตอนนี้จบม.6เทอม1 เรามานึกย้อนดูตัวเองว่าสิ่งที่เราชอบมากที่สุด คือการแต่งหน้า ออกแบบเสื้อผ้าหน้าผม มันเป็นสิ่งที่เราคิดว่าเราทำได้ดีและเราชอบมาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนี้แม่ได้วางแผนคณะและมหาลัยไว้ให้หมดแล้ว มันสายเกินไปรึเปล่าคะ ถ้าหากยังไม่สายเกินไป เราควรจะบอกแม่ยังไงดีคะ;-;