เคยสร้างคู่สนทนาตอนอยู่คนเดียวนาน ๆ ช่วงโควิดกันบ้างไหมคะ ใครเคยมีอาการแบบนี้ไหม ต้องไปหมอไหมเอ่ย

กระทู้สนทนา
คือเราเนี่ยทำงานอยู่บ้านมาตั้งเเต่เดือนสามเเล้วตั้งแต่โควิด เเล้วออกไปเจอเพื่อน ๆ อาทิตย์ละวันสองวันเอง บางอาทิตย์ก็ขังตัวเองอยู่ห้องเลย กิจกรรมก็อ่านหนังสือบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะดูหนัง ดูซีรี่ย์ ไปเรื่อย ๆ ก็นอกเหนือจากเพื่อนร่วมงานหรือเฮาส์เมทเเล้ว ก็ไม่ได้คุยกับคนอื่นเลย บาางวันก็คุยกับเพื่อนร่วมงานน้อยมากกับเฮาส์เมทเองก็คุยมากเช่นกัน คุยในที่นี้คือ คุยสนทนาผ่านเสียงอ่ะ วันที่ไม่ออกไปไหนก็ไม่ได้คุยกับใครเลย แบบว่าช่วงนี้ไม่มีโซเชี่ยด้วย ปิดหมดเลย มี แค่ไลน์ เฟสบุ๊ก ไอจี ทวิตเตอร์คือปิดเลย มันมีความสุขมาก ๆ เลยนะ รู้สึกได้ใช้เวลากับตัวเองมาก ๆ เจอเพื่อนบ้างเป็นครั้งคราว รู้สึกว่าไม่ได้มีปัญหาเรื่องการอยู่ห้องเลย เพราะทำอะไรได้มากมาย ออกกำลังกายก็ทำในห้องได้นี่ ไม่จำเป็นต้องออกข้างนอก เเล้วโดยส่วนตัวไม่ชอบที่คนเยอะ ๆ อยู่เเล้ว ปวดหัวขึ้นมาทันที่ เเล้วอยู่มาหลัง ๆ เนี่ย เริ่มมีความสุขกับการสร้างคู่สนทนาสมมตุขึ้นมา เเล้วสร้างเรื่องราวพูดคุยกันอย่างจริงจังไปเลย อารมณ์เราอยากได้คู่สนทนาที่เราฝันว่าอยากมีมาตลอด ก็สร้างมาจากจินตการเเล้วก็คุยกันไป บางคืนก่อนนอนประมาณสี่ห้าทุ่ม ก็จะเริ่มสร้างมโนภาพแล้วต่อไปเรื่อย ๆ บางคืนเพลินไปถึงดึก ๆ เลย รู้ตัวอีกทีก็ตีสองตีสามไปแล้ว อยากทราบว่าใครมีอาการแบบนี้ไหม ต้องไปหาหมอหรือเปล่า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่