จะเป็นตัวของตัวเองยังไงดี?

สวัสดีค่ะ 
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ช่วยแนะนำด้วยนะคะ

     ก่อนอื่นเลยเราอายุยี่สิบปลายๆแล้วค่ะ เรามีเรื่องทุกข์ใจและมาหนักเอาหน่อยคือช่วงทำงาน เราติดวนกับเรื่องพวกนี้มาหลายปีค่ะ ถามเองตอบเอง ผิดๆ  ถูกๆ มาเรื่อยคิดหาเหตุผลของปัญหาจนพักหลังคำตอบค่อนข้างนิ่งค่ะ  เราเรียนรู้ว่าสาเหตุที่แท้จริงคือ การที่เราไม่เป็นตัวของตัวเองและไม่มั่นใจในตัวเองค่ะ
     เคยเจอปัญหานึงการเข้าสังคม ตอนแรกแก้ด้วยการพยายามเป็นแบบคนอื่นที่สดใสใครๆก็ชอบ ยิ้มเก่ง พูดเก่ง แต่ทำได้ไม่นานหรอกค่ะมันฝืนเพราะมันคนละขั้วกับเราเลย ปัญหาต่อไปรู้สึกว่าไม่สนิทกับใครเลยก็พยายามทำดีกับเค้า เค้าจะได้ดีตอบเราบ้างเห็นเราสำคัญบ้าง ทุ่มสุดตัวจนบ้างครั้งก็เหนื่อยเอง จริงๆผลที่ได้ค่อนข้างดีนะคะดูเหมือนเราจะสนิทกับคนนั้นเราดูมีความสำคัญกับเค้า เลยพยายามทำแบบนั้นเรื่อยมาแต่ความรู้สึกมันบอกว่าไม่ใช่แบบนี้สิ จนเราได้รู้ว่าเค้าเองให้ความสำคัญเราเหมือนคนทั่วไปค่ะ คนอื่นดูสำคัญกว่าซะอีก ก็เสียใจนะคะเราทุ่มไปขนาดนั้น
     นั่นเป็นตัวอย่างปัญหาที่เจอค่ะ เขาถึงว่าความแน่นอนคือความไม่แน่นอนจริงมั้ยคะ การที่เอาความสุข ความรู้สึกของเราไปขึ้นกับคนอื่น เค้าดี เราแฮปปี้ เค้าทำไม่ดี เราก็แย่ สลับไปมาแบบนี้ถึงได้รู้ว่าถึงจะเปลี่ยนตัวเองแค่ไหนปรับเท่าไรถ้ามันขึ้นกับคนอื่นมันก็ไม่มีวันพอหรอกค่ะ เราเองมีแต่เหนื่อยกับเหนื่อย เราเลยคิดว่าถ้าเป็นตัวของตัวเองไม่แคร์ใครขนาดนั้นชีวิตคงจะมีความสุขมากกว่านี้ค่ะ
     พอได้คำตอบแล้วปัญหาที่ตามมาคือ เราจะมั่นใจจะเป็นตัวของตัวเองได้ยังไงนะ เคยลองเป็นคนไม่แคร์สายตาคนอื่น(ไม่ใช่สุดโต่งนะคะ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแน่นอน) แค่ประมาณทำดีช่วยเหลือคนอื่นเท่าที่พอใจจะทำ บางอย่างที่ไม่โอเคก็ไม่ทำ ฟังเสียงใจตัวเองมากขึ้นพร้อมที่จะทำตาม แต่เมื่อถึงจุดๆนึง กับหลายสถานการณ์ มันเกิดอาการ blank ค่ะมันว่างเปล่าไปหมด เราไม่ได้ยินเลยว่าหัวใจเราให้ทำอะไร เหมือนหัวใจกับสมองได้ทิ้งเราไปแล้ว ยกตัวอย่างเช่น ไปเที่ยวกับเพื่อนความรู้สึกนึงอยากเป็นคนสนุกสนานได้รับความสนใจ อีกส่วนนึงอยากอยู่เฉยๆไม่ค่อยชอบสูงสิงด้วย ตีกับตัวเองเราไม่เข้าใจว่าเราต้องการอะไรกันแน่สุดท้ายก็ blank  พอลองทำดีกับคนอื่นเท่าที่เราไหวแต่เค้าก็ไม่อะไรกับเรา บางทีเรารู้สึกเหมือนเป็นแกะดำ โดนเพื่อนทิ้ง แปลกแยก เค้าทำอะไรกันก็ไม่รู้มีข่าวอะไรก็ไม่รู้ แล้วปัญหาก็ตามมา เราแก้ปัญหาให้ตัวเองไม่ได้ มันว่างเปล่าคิดออะไรไม่ออก คิดว่าถ้าทำเหมือนเดิมคงจะดีกว่าคนอื่นอาจจะมาช่วยเราบ้าง แล้วมันก็สับสน ตกลงยังไงดีกลับไปที่ blank เหมือนเดิม
     คำถามคือ หรือเราปล่อยวางไม่มากพอ เป็นตัวของตัวเองแบบผิดๆรึป่าว เราอยากตั้งหลักให้ตัวเองใหม่ค่ะ จะแก้ไขยังไงดีคะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ผมคิดว่า เหมือนกับว่าคุณถนัดการใช้อารมณ์ในการดำเนินชีวิต แต่ไม่ถนัดการใช้เหตุผลครับ

ด้ารอารมณ์ คือ เหมือนคุณมีความปรารถนาที่จะทำอะไรๆ ที่ตัวเองต้องการ มีความรู้สึกภายในที่เข้มข้น อีกทั้งยังสนใจความรู้สึกของคนอื่นด้วย บางครั้งมันจึงงงๆ ว่าฉันจะไปทางไหนดี

ส่วนด้านเหตุผลที่ผมบอกว่าคุณไม่ถนัด หมายความว่า คุณไม่ค่อยคำนวณหรือถึงว่าการกระทำของคุณคุ้มหรือเปล่าที่ทำลงไป ทำแค่นี้ ได้แค่นี้ แล้วก็จบไป ไม่เกี่ยวกับดีหรือไม่ดีตามความรู้สึก แต่เน้นที่ความคุ้มค่า
คนที่ไม่ถนัดคิดด้านเหตุผลแบบนี้ จะทำให้ไม่สามารถตัดสินใจได้อย่างมั่นใจและสมดุล (เพราะเอนเอียงไปด้านค. รู้สึกมากกว่า) ทำให้เกิดคำถามตามมาว่า ที่ฉันทำไปนั้นถูกแล้วเหรือเปล่า

มันเป็นเรื่องบุคลิกภาพของคนที่ต่างกันครับ บางคนใช้ด้านเหตุผลมากกว่าอารมณ์ จะออกไปทางคิดคำนวณความคุ้มหรือไม่ค่อยสนใจผู้คนหรือเรื่องความรู้สึกนัก ส่วนคนที่ถนัดใช้อารมณ์ จะเป็นห่วงอารมณ์ของตัวเองรวมทั้งของคนอื่นเช่นกัน แต่จะตัดสินใจอะไรๆ ที่ต้องเด็ดขาดไม่ค่อยได้ สงสัยว่าตัวเองแปลกหรือเปล่าอยู่เสมอ เพราะเราดูจะไม่เข้ากับสังคม

ทางแก้ที่ควรทำคือ ฝึกใช้ด้านที่เราไม่ถนัด อย่าใช้ค. รู้สึกหรือเหตุผลด้านเดียวในการใช้ชีวิต มันจะทำให้ชีวิตไม่สมดุล ในกรณีของคุณ ผมคิดว่าควรฝึกคำนึงด้านการตัดสินใจอย่างเป็นหลักการ เช่น ฉันทำดีกับเขาแล้ว แต่เขาไม่ทำดีกับฉันกลับ ก็จบแค่นั้น ฉันจะไม่คิดมากมายกับคนนั้นอีก (คือตัดสินใจไปเลยว่าความสัมพันนี้ไม่คุ้ม และอย่าไปรู้สึกอะไรมาก ดูแลตัวเองดีกว่า)
ถ้าเห็นว่ายาก ก็ลองถามคนอื่นๆ ดูครับว่า เขามีวิธีจัดการความสัมพันในชีวิตเขาอย่างไร เราจะได้รู้ด้วยว่าคนอื่นคิดแบบเหตุผลกันอย่างไร จะได้นำมาปรับใช้

ไม่ต้องเหงาไปครับ ผมเชื่อว่ามีคนที่สามารถเข้าใจคุณได้ แต่อีกด้านเราก็ต้องเรียนรู้เข้าใจตัวเองด้วย

ถ้าผมเข้าใจอะไรผิด ก็ขออภัยด้วยครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่