อันนี้คือไม่รู้เรานิสัยไม่ดีไปเองหรือยังไงนะคะ แต่แบบว่าเรามีเพื่อนอยู่3คนค่ะในกลุ่มรวมเราด้วยก็เป็น4 ซึ่งเราไม่สามารถพูดได้เลยค่ะว่าเราสนิทกับใครได้บ้าง แต่ในความรู้สึกของเราคือสนิทกับทุกคน แต่บางเวลาเราก็รู้สึกเป็นส่วนเกินในกลุ่ม แบบเดินด้วยกันอยู่ดีๆเราก็ไปอยู่ข้างหลังอยู่คนเดียวเฉย บางทีคุยด้วยกัน3คนโดยเราไม่รู้เลยว่าเรื่องอะไร แต่เราก็ไม่เคยถามนะคะ แต่ก็นั้นแหละเขาไม่เคยบอกเราเลยค่ะ
จนตอนนี้กลุ่มแตกค่ะ พูดได้เลยค่ะว่าแยกกันแต่ยังคุยกันอยู่บ้าง แบบเราจะอยู่กับเพื่อนอีกคน และเขาก็อยู่กับอีกคนค่ะ ซึ่งต้นเรื่องคือเราเขาไม่พูดกันค่ะ(คือเราไม่ได้โกรธเพื่อนเรานะคะ แต่เพื่อนเราคืออยู่ดีๆก็ไม่คุยค่ะ)
เราจะเริ่มที่นิสัยเราก่อนนะคะ คือบอกได้เลยค่ะว่าเราก็เอาแต่ใจ แต่เราก็ยังแคร์เพื่อนของเราอยู่เสมอ เหมือนเวลาเพื่อนอยากได้อะไรเหมือนเราแล้วมันมีอยู่สิ่งเดียวเราก็จะให้ คือเราแคร์เพื่อนนั้นแหละ แล้วเราก็เป็นโกรธเงียบด้วย พอเราโกรธแต่ไม่เคยบอกใคร เก็บไว้เดี๋ยวก็หายแนวๆนี้ แล้วเราจะเป็นที่ว่าถ้าเราไม่ผิดเราจะไม่ขอโทษหรือง้อเลยค่ะ เพราะเราไม่ผิดเรามีศักดิ์ศรี เราคิดแบบนั้น
ส่วนเขาที่ไม่คุยกับเรานิสัยเขาจะแบบเอาแต่ใจมากๆถึงที่สุด อยากได้อะไรก็ต้องได้ แล้วให้เราช่วยทำงานตลอดเลย พอเราไม่ทำก็จะโกรธไม่คุยกับเราตลอด เป็นคนโกรธเรื่องอะไรที่ไร้สาระตลอด(ไร้สาระในความคิดของเรานะ) ยกตัวอย่างเช่นตอนนั้นเรากับเพื่อนอีกคนหนึ่งซื้อขนมมากินด้วยกันแล้วเขาก็ขอกิน แต่ตอนนั้นคือมันถึงเวลาเรียนแล้วเราเลยบอกเขาว่าค่อยกินนะ เดี๋ยวอาจารย์เขาจะเข้าแล้ว แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่คุยกับเราและเพื่อนอีกคนเลยค่ะ หรือบางทีเขาจะนอนไม่พอ พอมาโรงเรียนเราทักเขาก็ไม่ตอบ ไม่คุยอะไรเลย เราต้องรอแล้วทักใหม่ถึงจะคุย ซึ่งนิสัยเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดเลยค่ะ
ทีนี้มาถึงจุดที่แตกกันค่ะ คือเราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดรึป่าวเพราะอยู่ดีๆเขาก็ไม่พูดกับเราค่ะ เราเลยพยายามชวนเขาคุยแต่เขาจะเมินและไม่สนใจเลย จนเราเริ่มรู้ค่ะว่าเขาโกรธเรา ซึ่งเรายังไม่รู้เลยค่ะว่าโกรธเราเรื่องอะไรไม่คุยเราเรื่องอะไร แต่ก็นั้นแหละค่ะที่เราบอกไว้ก่อนหน้าว่าถ้าเราไม่ผิดเราจะไม่ขอโทษไม่ตามง้อ บวกกับเราเบื่อนิสัยของเขาด้วยที่เวลาเขาจะโกรธเขาจะไม่มาคุย และจะเป็นเรากับเพื่อนที่ตามง้อเขาตลอดทั้งๆที่ไม่ได้ผิด คือเราคิดมาเยอะแล้วว่าทำไมเราต้องขอโทษเขาตลอดเพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าง้อๆไปเถอะเราเลยทำ แต่ครั้งนี้เขาโกรธเราแค่คนเดียวเราไม่คิดจะง้อเลยค่ะ เพราะเราไม่ได้ผิดหรือเอาง่ายๆคือเราไม่รู้เลยว่าผิดเรื่องอะไรทำไมไม่คุยกับเรา จนทุกวันนี้ก็ยังไม่คุยเลยค่ะ เราจะตีตัวออกห่างตลอดเราพูดกับเพื่อนในกลุ่มเลยค่ะว่า ถ้าเขาไม่มาคุยกับเรา เราก็จะไม่คุยเพราะเราไม่ผิด
ซึ่งที่มาตั้งกระทู้ก็เพราะเราอย่างรู้ว่าเราทำถูกหรือป่าวหรือต้องไปง้อเขาอีกตามเคย เพราะเรารู้สึกว่าเราอึดอัดมากๆค่ะ เราเห็นเพื่อนในกลุ่มยังคุยกันดีแต่มีเรากับเขาเท่านั้นที่ไม่คุยกัน ซึ่งเพื่อนคนนึงที่แยกกันแล้วอยู่กับเขาก็บอกให้ง้อ ส่วนอีกคนที่แยกมาอยู่กับเราก็บอกว่าปล่อยบ้าง เพราะเราง้อมาตลอดแล้ว แต่เพื่อนคนนี้ยังคุยกับเขาดีอยู่และเหมือนจะโทรกันทุกวัน ซึ่งเราไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี หรือทำตามใจของเรา
เราเลยอยากของความคิดเห็นค่ะ และถ้าเขาเป็นเพื่อนของคุณ คุณจะทำอย่างไรกับเขาคะ
ทำยังไงกับเพื่อนแบบนี้ดีคะ
จนตอนนี้กลุ่มแตกค่ะ พูดได้เลยค่ะว่าแยกกันแต่ยังคุยกันอยู่บ้าง แบบเราจะอยู่กับเพื่อนอีกคน และเขาก็อยู่กับอีกคนค่ะ ซึ่งต้นเรื่องคือเราเขาไม่พูดกันค่ะ(คือเราไม่ได้โกรธเพื่อนเรานะคะ แต่เพื่อนเราคืออยู่ดีๆก็ไม่คุยค่ะ)
เราจะเริ่มที่นิสัยเราก่อนนะคะ คือบอกได้เลยค่ะว่าเราก็เอาแต่ใจ แต่เราก็ยังแคร์เพื่อนของเราอยู่เสมอ เหมือนเวลาเพื่อนอยากได้อะไรเหมือนเราแล้วมันมีอยู่สิ่งเดียวเราก็จะให้ คือเราแคร์เพื่อนนั้นแหละ แล้วเราก็เป็นโกรธเงียบด้วย พอเราโกรธแต่ไม่เคยบอกใคร เก็บไว้เดี๋ยวก็หายแนวๆนี้ แล้วเราจะเป็นที่ว่าถ้าเราไม่ผิดเราจะไม่ขอโทษหรือง้อเลยค่ะ เพราะเราไม่ผิดเรามีศักดิ์ศรี เราคิดแบบนั้น
ส่วนเขาที่ไม่คุยกับเรานิสัยเขาจะแบบเอาแต่ใจมากๆถึงที่สุด อยากได้อะไรก็ต้องได้ แล้วให้เราช่วยทำงานตลอดเลย พอเราไม่ทำก็จะโกรธไม่คุยกับเราตลอด เป็นคนโกรธเรื่องอะไรที่ไร้สาระตลอด(ไร้สาระในความคิดของเรานะ) ยกตัวอย่างเช่นตอนนั้นเรากับเพื่อนอีกคนหนึ่งซื้อขนมมากินด้วยกันแล้วเขาก็ขอกิน แต่ตอนนั้นคือมันถึงเวลาเรียนแล้วเราเลยบอกเขาว่าค่อยกินนะ เดี๋ยวอาจารย์เขาจะเข้าแล้ว แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่คุยกับเราและเพื่อนอีกคนเลยค่ะ หรือบางทีเขาจะนอนไม่พอ พอมาโรงเรียนเราทักเขาก็ไม่ตอบ ไม่คุยอะไรเลย เราต้องรอแล้วทักใหม่ถึงจะคุย ซึ่งนิสัยเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดเลยค่ะ
ทีนี้มาถึงจุดที่แตกกันค่ะ คือเราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดรึป่าวเพราะอยู่ดีๆเขาก็ไม่พูดกับเราค่ะ เราเลยพยายามชวนเขาคุยแต่เขาจะเมินและไม่สนใจเลย จนเราเริ่มรู้ค่ะว่าเขาโกรธเรา ซึ่งเรายังไม่รู้เลยค่ะว่าโกรธเราเรื่องอะไรไม่คุยเราเรื่องอะไร แต่ก็นั้นแหละค่ะที่เราบอกไว้ก่อนหน้าว่าถ้าเราไม่ผิดเราจะไม่ขอโทษไม่ตามง้อ บวกกับเราเบื่อนิสัยของเขาด้วยที่เวลาเขาจะโกรธเขาจะไม่มาคุย และจะเป็นเรากับเพื่อนที่ตามง้อเขาตลอดทั้งๆที่ไม่ได้ผิด คือเราคิดมาเยอะแล้วว่าทำไมเราต้องขอโทษเขาตลอดเพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าง้อๆไปเถอะเราเลยทำ แต่ครั้งนี้เขาโกรธเราแค่คนเดียวเราไม่คิดจะง้อเลยค่ะ เพราะเราไม่ได้ผิดหรือเอาง่ายๆคือเราไม่รู้เลยว่าผิดเรื่องอะไรทำไมไม่คุยกับเรา จนทุกวันนี้ก็ยังไม่คุยเลยค่ะ เราจะตีตัวออกห่างตลอดเราพูดกับเพื่อนในกลุ่มเลยค่ะว่า ถ้าเขาไม่มาคุยกับเรา เราก็จะไม่คุยเพราะเราไม่ผิด
ซึ่งที่มาตั้งกระทู้ก็เพราะเราอย่างรู้ว่าเราทำถูกหรือป่าวหรือต้องไปง้อเขาอีกตามเคย เพราะเรารู้สึกว่าเราอึดอัดมากๆค่ะ เราเห็นเพื่อนในกลุ่มยังคุยกันดีแต่มีเรากับเขาเท่านั้นที่ไม่คุยกัน ซึ่งเพื่อนคนนึงที่แยกกันแล้วอยู่กับเขาก็บอกให้ง้อ ส่วนอีกคนที่แยกมาอยู่กับเราก็บอกว่าปล่อยบ้าง เพราะเราง้อมาตลอดแล้ว แต่เพื่อนคนนี้ยังคุยกับเขาดีอยู่และเหมือนจะโทรกันทุกวัน ซึ่งเราไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี หรือทำตามใจของเรา
เราเลยอยากของความคิดเห็นค่ะ และถ้าเขาเป็นเพื่อนของคุณ คุณจะทำอย่างไรกับเขาคะ