*บอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของเพื่อนค่ะ แต่เราอยากรู้ความคิดเห็น เรื่องมีอยู่ว่า
แต่งงานแล้วฐานะยากจนและสามีเพื่อนไม่ได้ฐานะร่ำรวยอะไรทำงานร้านอาหารเพื่อนเราทำงานบริษัทแต่ด้วยภาระหน้าที่เพื่อนเราต้องส่งเสียแม่ เพราะเช่าห้องที่กรุงเทพให้แม่อยู่กับพี่สาวที่พิการ เพื่อนทำงานเลี้ยงแม่ส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้แต่งงานแล้ว มีถาระแม่แช้วก็หนี้บัตรหนี้นอกระบบ ยิ่งช่วงโควิตยิ่งหนี้เยอะขึ้นเพราะรายได้น้อยโดนตัดโอที ทำให้ค่าใช้จ่ายไม่พอ สามีก็โดนผลกระทบด้วยเหมือนกันไม่ได้เงินเดือนได้แค่ประกันสังคมช่วย7500 แต่ยังทำงานเหมือนเดิม บอกเลยว่าไม่เพียงเพราะลำพังส่งแม่กับหนี้บัตรนอกระบบเงินเดือนก็ไม่เหลือแต่ละเดือนสามีไม่ได้ช่วยเหลือเรื่องเงินเพราะลำพังก็ยังเอาตัวเองไม่รอด จนวันนึง แฟนเก่ายื่นมือมาช่วยเรื่องเงินและโอนเงินมาช่วยหลักหมื่น โดยเพื่อนมีจะขอผ่อนใช้คืนทีหลัง แต่สามีเพื่อนไม่รู้และเพื่อนก็นำเงินนั้นมาจุนเจือครอบครัวและหนี้ต่างๆ ถ้ามองในมุมคนอื่นคิดว่าเพื่อนทำถูกไหม เพื่อนเล่าว่าที่เลิกกับแฟนเก่เพราะที่บ้านแฟนเก่าไม่ชอบและแฟนเก่าเจ้าชู้จึงทำให้เลิกลากันไปแต่ยังคบติดต่อกันเป็นเพื่อน
คิดยังไงกับการที่แต่งงานแล้ว แต่แฟนเก่ายื่นมือเข้ามาช่วยตอนลำบาก
แต่งงานแล้วฐานะยากจนและสามีเพื่อนไม่ได้ฐานะร่ำรวยอะไรทำงานร้านอาหารเพื่อนเราทำงานบริษัทแต่ด้วยภาระหน้าที่เพื่อนเราต้องส่งเสียแม่ เพราะเช่าห้องที่กรุงเทพให้แม่อยู่กับพี่สาวที่พิการ เพื่อนทำงานเลี้ยงแม่ส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้แต่งงานแล้ว มีถาระแม่แช้วก็หนี้บัตรหนี้นอกระบบ ยิ่งช่วงโควิตยิ่งหนี้เยอะขึ้นเพราะรายได้น้อยโดนตัดโอที ทำให้ค่าใช้จ่ายไม่พอ สามีก็โดนผลกระทบด้วยเหมือนกันไม่ได้เงินเดือนได้แค่ประกันสังคมช่วย7500 แต่ยังทำงานเหมือนเดิม บอกเลยว่าไม่เพียงเพราะลำพังส่งแม่กับหนี้บัตรนอกระบบเงินเดือนก็ไม่เหลือแต่ละเดือนสามีไม่ได้ช่วยเหลือเรื่องเงินเพราะลำพังก็ยังเอาตัวเองไม่รอด จนวันนึง แฟนเก่ายื่นมือมาช่วยเรื่องเงินและโอนเงินมาช่วยหลักหมื่น โดยเพื่อนมีจะขอผ่อนใช้คืนทีหลัง แต่สามีเพื่อนไม่รู้และเพื่อนก็นำเงินนั้นมาจุนเจือครอบครัวและหนี้ต่างๆ ถ้ามองในมุมคนอื่นคิดว่าเพื่อนทำถูกไหม เพื่อนเล่าว่าที่เลิกกับแฟนเก่เพราะที่บ้านแฟนเก่าไม่ชอบและแฟนเก่าเจ้าชู้จึงทำให้เลิกลากันไปแต่ยังคบติดต่อกันเป็นเพื่อน