โลกนี้มีการเรียก “ชา” อยู่แค่สองแบบ คือเรียกว่า “ฉา-ชา-ไช-เช” หรือเรียกว่า “ที-ตี-เต-เต๋” ทั้งสองคำนี้มีต้นกำเนิดในจีนทั้งสิ้น

อนึ่ง “ชา” เป็นพืชที่เกิดบนจีนแผ่นดินใหญ่ ตามตำนานบอกว่ามีกษัตริย์ชื่อเสินหนงโปรดรับประทานน้ำร้อน วันหนึ่งมีใบชาแห้งลอยมาตกในน้ำร้อนของเขาจนน้ำเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล เสินหนงสงสัย ลองรับประทานแล้วกลับชอบกว่าเดิมจึงคิดสูตรชาขึ้นเป็นครั้งแรก

จีนค้าขายใบชาผ่านเส้นทางสายไหม ไม่ว่าไปที่ไหนคนก็จะเรียกมันในแนว “ฉา-ชา” ตามจีนกลาง

ต่อมาชาวดัตช์บุกเบิกการค้าทางเรือ มีท่าเรือหลักที่มณฑลฮกเกี้ยน (หรือฝูเจี้ยน) ในจีน จึงเรียกชาว่า “เต๋” ตามสำเนียงฮกเกี้ยนไปด้วย ชาติยุโรปอื่นๆ รับชาจากดัตช์ก็เรียกตาม คำว่าเต๋นี้จึงกลายเป็นที่มาของคำว่า “ที” ในภาษาอังกฤษ

ทั้งนี้เรื่องดังกล่าวมีข้อยกเว้น คือโปรตุเกสค้าขายชากับจีนทางเรือเช่นกัน แต่มีท่าเรือหลักที่มาเก๊า จึงยังเรียกว่า “ชา” ตามสำเนียงมาเก๊า นี่ทำให้ในทวีปอเมริกาเหนือ-ใต้นั้นมีเพียงบราซิลที่เรียก “ชา” เพราะเป็นเมืองขึ้นโปรตุเกส

การเรียกว่า “ชา” และ “ที” นี้เป็นสัญลักษณ์ของโลกาภิวัฒน์ในสองยุคสมัย คือยุคที่เดินทางตามเส้นทางสายไหมบนบก (เรียกชา) และยุคที่ค้าขายทางเรือ (เรียกที) นั่นเองครับ


::: ::: :::
สนใจเรื่องประวัติศาสตร์ สงคราม เรื่องต่างประเทศ กดติดตามเพจ https://www.facebook.com/pongsorn.bhumiwat/
กรุ๊ปประวัติศาสตร์ สงคราม เรื่องต่างประเทศ https://www.facebook.com/groups/thewildchronicles/
กรุ๊ปท่องเที่ยว เที่ยวโหดเหมือนโกรธบ้าน https://www.facebook.com/groups/wildchroniclestravel/
Line Square: https://line.me/ti/g2/8pIcVHp3cc6-jyQJdzIFrg