สวัสดีค่ะ
ตอนนี้จขกท.กำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่นะคะ อีกสองปีกว่าๆจะจบ
เกริ่นให้ฟังนิดนึง ที่ผ่านมาครอบครัวของจขกท.มีปัญหาด้านการเงินขึ้นๆลงๆมาตลอด จขกท.เลยตัดสินใจเลือกเรียนคณะที่คิดว่ามีโอกาสจะหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวได้ มีความมั่นคงพอสมควร ทุกวันนี้ก็กู้เงินเรียน ได้ทุนค่าใช้จ่ายด้วย เรื่องเงินตอนนี้พอมีใช้ เรื่องเรียนก็ค่อนข้างโอเค กิจกรรมก็ทำเรื่อยๆ
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ทั้งๆที่ทุกอย่างตอนนี้มันก็ไปได้โอเค แต่ลึกๆเรารู้ตัวว่ากังวลกับอนาคตมากๆ เรารู้สึกจริงๆว่าเราคือที่พึ่ง คือความหวังของครอบครัว ครอบครัวไม่ได้พยายามกดดันอะไรเรา แต่เหมือนสถานการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้เรากดดันตัวเอง
หลายครั้งมากๆที่นึกถึงอนาคตแล้วนอนร้องไห้ ไม่รู้ว่าพอจบไปจะมีงานมั่นคงทำมั๊ย จะหาเงินพอจะดูแลครอบครัวได้มั๊ย ไหนจะหนี้สินอีก แล้วกว่าที่เราจะตั้งตัวได้ ป่านนั้นพ่อกับแม่จะอายุเท่าไหร่แล้ว เราแค่อยากให้ครอบครัวมีความสุข
หลังช่วงปีกว่าๆมานี้ เริ่มรู้สึกตัวว่าเราไม่ค่อยโอเคเลย ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เหมือนกลายเป็นคนสมองตื้อๆ คิดไม่ออก นอกจากเรื่องงานกับเรื่องเรียน เรื่องอื่นคิดอะไรไม่ออกเลย เพื่อนคุยเล่นมาก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไร กลายเป็นคนเงียบๆไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เราไม่เคยมีปัญหาเรื่องการเข้าสังคม เดี๋ยวนี้กลายเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง ไม่รู้จะพูดอะไร บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองฝืนมากๆ อยากอยู่นิ่งๆ นอกจากเรื่องงานกับเรื่องเรียนที่มันสำคัญจริงๆ อย่างอื่นก็ไม่ได้อยากทำอะไรแล้ว เหมือนมันเหนื่อย เหนื่อยมากๆ ออกกำลังกายที่ทำประจำ ทุกวันนี้ก็ทำอยู่ ตอนไปออกกำลังมันก็ดี แต่พอกลับห้องมา บางทีก็นอนร้องไห้อีกแล้ว บางทีที่บ้านโทรมา จู่ๆน้ำตามันก็ไหลเอง
งานทุกอย่างที่ทำ กิจกรรมมหาวิทยาลัยที่เคยชอบทำ ทุกวันนี้แค่รู้สึกว่าจะได้มีอะไรทำ อย่างน้อยก็หาประสบการณ์ หาคอนเนคชั่น มันไม่มีแพชชั่นเหมืแนเมื่อก่อนเลย เหมือนแทบทุกอย่างที่ทำทุกวันนี้ เราแค่ทำเพราะอยากมีอนาคตที่ดี อยากดูแลครอบครัวให้ได้ ไม่มีความฝันไม่มีแพชชั่นอะไรเลย
เราสนิทกับครอบครัวดีน้า แต่ว่า เราไม่ค่อยเล่าอะไรให้ใครฟัง ที่บ้านก็เจอเรื่องเครียดมาพอแล้ว ไม่อยากให้เป็นห่วง ไม่เคยให้ที่บ้านรู้ว่าเราเครียด
จริงๆวันนี้แค่อยากมาถามว่า ใครเคยมีประสบการณ์เป็บแบบนี้ตอนมหาวิทยาลัย หรือกำลังเจอเรื่องแบบนี้อยู่มั๊ยคะ? ผ่านมันมาได้ยังไง?
อนาคตหลังเรียนจบไป เป็นยังไงบ้าง มันดีกว่าทุกวันนี้จริงหรือเปล่า?
ถ้ามีอะไรแนะนำ บอกเล่ากันได้เลยนะคะ
มีใครกำลังจะเป็นที่พึ่งของครอบครัวมั๊ยคะ?
ตอนนี้จขกท.กำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่นะคะ อีกสองปีกว่าๆจะจบ
เกริ่นให้ฟังนิดนึง ที่ผ่านมาครอบครัวของจขกท.มีปัญหาด้านการเงินขึ้นๆลงๆมาตลอด จขกท.เลยตัดสินใจเลือกเรียนคณะที่คิดว่ามีโอกาสจะหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวได้ มีความมั่นคงพอสมควร ทุกวันนี้ก็กู้เงินเรียน ได้ทุนค่าใช้จ่ายด้วย เรื่องเงินตอนนี้พอมีใช้ เรื่องเรียนก็ค่อนข้างโอเค กิจกรรมก็ทำเรื่อยๆ
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ทั้งๆที่ทุกอย่างตอนนี้มันก็ไปได้โอเค แต่ลึกๆเรารู้ตัวว่ากังวลกับอนาคตมากๆ เรารู้สึกจริงๆว่าเราคือที่พึ่ง คือความหวังของครอบครัว ครอบครัวไม่ได้พยายามกดดันอะไรเรา แต่เหมือนสถานการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้เรากดดันตัวเอง
หลายครั้งมากๆที่นึกถึงอนาคตแล้วนอนร้องไห้ ไม่รู้ว่าพอจบไปจะมีงานมั่นคงทำมั๊ย จะหาเงินพอจะดูแลครอบครัวได้มั๊ย ไหนจะหนี้สินอีก แล้วกว่าที่เราจะตั้งตัวได้ ป่านนั้นพ่อกับแม่จะอายุเท่าไหร่แล้ว เราแค่อยากให้ครอบครัวมีความสุข
หลังช่วงปีกว่าๆมานี้ เริ่มรู้สึกตัวว่าเราไม่ค่อยโอเคเลย ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เหมือนกลายเป็นคนสมองตื้อๆ คิดไม่ออก นอกจากเรื่องงานกับเรื่องเรียน เรื่องอื่นคิดอะไรไม่ออกเลย เพื่อนคุยเล่นมาก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไร กลายเป็นคนเงียบๆไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เราไม่เคยมีปัญหาเรื่องการเข้าสังคม เดี๋ยวนี้กลายเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง ไม่รู้จะพูดอะไร บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองฝืนมากๆ อยากอยู่นิ่งๆ นอกจากเรื่องงานกับเรื่องเรียนที่มันสำคัญจริงๆ อย่างอื่นก็ไม่ได้อยากทำอะไรแล้ว เหมือนมันเหนื่อย เหนื่อยมากๆ ออกกำลังกายที่ทำประจำ ทุกวันนี้ก็ทำอยู่ ตอนไปออกกำลังมันก็ดี แต่พอกลับห้องมา บางทีก็นอนร้องไห้อีกแล้ว บางทีที่บ้านโทรมา จู่ๆน้ำตามันก็ไหลเอง
งานทุกอย่างที่ทำ กิจกรรมมหาวิทยาลัยที่เคยชอบทำ ทุกวันนี้แค่รู้สึกว่าจะได้มีอะไรทำ อย่างน้อยก็หาประสบการณ์ หาคอนเนคชั่น มันไม่มีแพชชั่นเหมืแนเมื่อก่อนเลย เหมือนแทบทุกอย่างที่ทำทุกวันนี้ เราแค่ทำเพราะอยากมีอนาคตที่ดี อยากดูแลครอบครัวให้ได้ ไม่มีความฝันไม่มีแพชชั่นอะไรเลย
เราสนิทกับครอบครัวดีน้า แต่ว่า เราไม่ค่อยเล่าอะไรให้ใครฟัง ที่บ้านก็เจอเรื่องเครียดมาพอแล้ว ไม่อยากให้เป็นห่วง ไม่เคยให้ที่บ้านรู้ว่าเราเครียด
จริงๆวันนี้แค่อยากมาถามว่า ใครเคยมีประสบการณ์เป็บแบบนี้ตอนมหาวิทยาลัย หรือกำลังเจอเรื่องแบบนี้อยู่มั๊ยคะ? ผ่านมันมาได้ยังไง?
อนาคตหลังเรียนจบไป เป็นยังไงบ้าง มันดีกว่าทุกวันนี้จริงหรือเปล่า?
ถ้ามีอะไรแนะนำ บอกเล่ากันได้เลยนะคะ