สวัสดีค่ะ เราห่างหายจากพันทิปไปนานพอสมควร หากเรียงเรียบเนื้อหาไม่ดี อ่านแล้วงง ต้องขออภัยด้วยนะคะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยนะคะ
เราคบหากับแฟนมาได้ 3 ปีแล้วค่ะ โดยปกติแล้ว เราอาศัยอยู่กับแฟน แต่ด้วยความที่อยู่ใกล้กันมากเกินไป แฟนเราเลยเริ่มไม่สนใจ เพราะเค้าติดเกม
บางช่วงก็ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเป็นเดือนถึงสองเดือน เป็นแบบนี้มาตลอด จนกระทั่งในช่วงที่เราคบกับแฟนได้ประมาณสองปีเศษๆ เค้าก็กลับบ้านของเค้าไปเช่นเคย แต่ครั้งนี้เรากับเค้าทะเลาะกันหนักมาก จนเราตัดสินใจเข้าแอพสนทนา เพื่อหาเพื่อนคุย ในหัวตอนนั้นคิดแค่ว่า เล่นขำๆ เดี๋ยวก็เลิกเล่น ไม่ได้จริงจังอะไร จนกระทั่งมีผู้ชายคนนึงทักมาคุยกับเรา ซึ่งตัวเค้าเอง เป็นคนไทยที่อยู่ตปท. เราก็คุยกับเค้าจนถูกคอ มีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกัน คิดอะไรเหมือนกัน จนกระทั่งอีก 2 วันแฟนเรากำลังจะกลับมา ประจวบกับที่บ้านตามให้เรากลับบ้านไปทำธุระ มันทำให้ระยะเวลาการคุยระหว่างเรากับเค้า ยืดเยื้อไปอีก ส่วนความรู้สึกในตอนนั้นไม่สามารถกฏิเสธได้เลย ว่าเราเริ่มรู้สึกกับอีกคนที่คุย เรากลายเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี กลายเป็นคนที่นอกใจแฟน คนใหม่ๆอะไรมันก็หอมหวานจริงๆค่ะ กระทั่งผ่านไปสองอาทิตย์ เราก็ต้องกลับมาอยู่กับแฟน เราก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ยังคุยกับคนนั้นอยู่ โดยบางทีก็อ้างกับแฟนว่าไปซื้อของ แต่จริงๆเดินคุยโทรศัพท์อยู่ระแวกบ้าน ยอมตื่นตอนตีสี่ เพื่ออ้างว่ามาออกกำลังกาย เพื่อมาคุยกับอีกคน (เพราะเวลาไทยกับยุโรปในตอนนั้นห่างกัน 6ชม.) ทำทุกอย่างเพื่อประคองความสัมพันธ์ของเรากับอีกคนไว้ จะกระทั่งเวลาล่วงเลยมา เดือนกว่า เริ่มมีการคบหากันระหว่างเรากับอีกคน โดยเราได้เอาเฟชสำรองที่สมัครไว้นานแล้ว (เพื่อเล่นเกม) มาตั้งสถานะคบกับเค้า ทำทุกอย่างให้เนียบเนียนที่สุด และคุยกันว่าเค้าจะกลับมาในวันเกิดของเรา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เจอกัน เพราะโควิดระบาด จนเวลาผ่านไปถึงสองเดือนกว่า ความสัมพันธ์เรากับกิ๊กก็เริ่มแย่ลง เค้าเริ่มจับผิด และเจออะไรที่ผิดสังเกตได้ ก็มันแน่นอนอยู่แล้ว เพราะเราแอบแฟนเราคุย อะไรหลายๆอย่าง ทำให้เค้าไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแอบคุย หรือคุยนานไม่ได้ และตัวเราก็อธิบายกับเค้าไม่เคลียร์จนกลายเป็นเป็นปัญหาเรื้อรัง ทะเลาะกันบ่อยครั้ง จนสุดท้ายเรากับเค้าก็เลิกรากันในครั้งแรก เราร้องไห้ต่อหน้าแฟนเรา โดยการอ้างเหตุผลเรื่องอื่นขึ้นมา แฟนเราก็ไม่ได้ผิดสังเกตอะไรเลย (เลวมั้ยล่ะเรา) และแน่นอนว่า เรากับกิ๊กก็ปรับความเข้าใจ และคืนดีกันในที่สุด แต่ครั้งนี้ แฟนเราจับได้ เกิดการทำร้ายร่างกายกัน เราก็รับปากว่าจะไม่ทำอีก แต่กลายเป็นว่า เราก็พยายามหาช่องว่าง หรือรอยรั่วที่จะทำให้เค้าจับได้ เซฟตัวเองให้มากกว่าเดิม และทำผิดอีกครั้ง ในตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ยอมเจ็บตัว ถ้าแฟนจับได้ ดีกว่าเลิกกับอีกคนไป (ทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้ากัน) เราก็แอบคบไปอย่างนั้น จนกระทั่งแฟนจับได้อีกครั้ง เพราะเราลืมล็อคเอ้าท์เฟชบุคสำรอง และภาพที่ได้เห็นตรงหน้า แฟนเราร้องไห้หนักมาก ได้แต่ถามเราว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ ไอนั่นมันมีดีอะไร ถึงไม่ยอมเลิกสักที
และอีกหลายคำพูดที่ทำให้เราสะท้อนกลับมามองตัวเองว่า เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ? และสุดท้ายเพื่อไม่ให้กระทบกับความสัมพันธ์ของใคร เราตัดสินยอมเลิกกับกิ๊ก ซึ่งเค้าขอเลิกเองด้วยเหตุผลเดิมๆ คือ เราทำตัวเหมือนมีความลับตลอดเวลา ซึ่งจนถึงทุกวันนี้เค้าก็ไม่รู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว และเราก็กลับมาคบกับแฟนตามเดิม ซึ่งแฟนเราก็ใจกว้างมากพอที่จะให้อภัย เราเองก็คงไม่กลับไปทำผิดซ้ำสองอีก เพราะวันนี้ได้โอกาสแล้ว แต่ยังไง คนนอกใจแฟน เวรกรรมก็ตามทัน ทุกวันนี้เราทรมานมาก เรายอมรับตรงนี้เลยว่าเรายังลืมกิ๊กเราไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้เค้าจะมีคนใหม่ไปแล้ว พยายามหาเหตุผลหลายๆอย่างมาปลอบใจตัวเองว่าเราดีกว่าคนใหม่ของเค้า เราเหนือกว่าทุกอย่าง เราต้องทนทุกข์ทรมานกับความคิดถึง และความสับสนว่าตัวเราเองยังรักแฟนเราอยู่ไหม ทำไมเราถึงยังลืมกิ๊กเราไม่ได้ จมกับความรู้สึกที่ต้องมานั่งโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนความสัมพันธ์เรากับแฟนก็แย่ลงเรื่อยๆ ตัวเค้าไม่ได้มีคนใหม่ แต่เค้าอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้น ทะเลาะกันชอบใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล และ มีการทำร้ายร่างกาย มากน้อยแล้วแต่เรื่องที่ทะเลาะทุกครั้ง แล้วก็ชอบยกเรื่องที่เรานอกใจมาพูด ซึ่งบอกตามตรงว่าก้มหน้ารับกรรม และเจ็บทุกครั้งที่แฟนพูดเรื่องนี้
แน่นอนว่าเรากลายเป็นคนทำทุกอย่างให้มันพังด้วยน้ำมือของเรา จนทุกวันนี้ เราได้พบแพทย์อยู่ตลอด ด้วยปัญหาทางสุขภาพจิต และยังคงไม่แน่ใจในความรู้สึกว่ายังรักแฟนอยู่มั้ย มันเป็นการอยู่ด้วยกัน ทั้งที่ไม่รู้ว่ารักรึป่าว มันทรมานจริงๆ เราไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกทั้งหมดยังไง สุดท้ายเราต้องยอมรับว่า การนอกใจแฟนของเราครั้งนี้ มันไม่ได้เกิดจากการที่แฟนเราไม่มีเวลาให้ หรือ ปล่อยให้เราอยู่คนเดียว เราไม่ควรโทษใคร ควรโทษตัวเองที่ยับยั้งการกระทำเรื่องเลวๆไว้ไม่ได้
ฉะนั้นเราจีงอยากไว้เป็นอุทาหรณ์ อาจจะสะท้อนอะไรได้ไม่มาก (บรรยายไม่ถูกจริง) แต่อยากให้ใครก็ตามที่กำลังคิดจะนอกใจแฟน หรือ ทำไปแล้ว ว่าพอความสนุกมันหายไป คุณต้องจมกับความรู้สึกผิด ความรู้สึกแย่ มันยาวนานมาก และมันไม่มีทางหายไป ขนาดเรายังไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน มันก็เหมือนตกนรกทั้งเป็นไปแล้ว การสร้างรอยแผลให้คนที่คุณรัก มันเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดของการเป็นคนรัก และคุณอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนฉันที่แฟนให้โอกาส แต่เชื่อเถอะ ถ้าเลี่ยงไม่ทำได้ อย่าทำเลย
หลังจากนี้เราหวังว่าเราคงจะพบคำตอบที่เรายังไม่มั่นใจ และหวังว่าคำตอบคงไม่ใช่การเลิกรา เราอยากหลุดพ้นจากเรื่องนี้ ความรู้สึกนี้ให้เร็วที่สุด
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
อยากระบาย อุทาหรณ์ของคนนอกใจแฟน
เราคบหากับแฟนมาได้ 3 ปีแล้วค่ะ โดยปกติแล้ว เราอาศัยอยู่กับแฟน แต่ด้วยความที่อยู่ใกล้กันมากเกินไป แฟนเราเลยเริ่มไม่สนใจ เพราะเค้าติดเกม
บางช่วงก็ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเป็นเดือนถึงสองเดือน เป็นแบบนี้มาตลอด จนกระทั่งในช่วงที่เราคบกับแฟนได้ประมาณสองปีเศษๆ เค้าก็กลับบ้านของเค้าไปเช่นเคย แต่ครั้งนี้เรากับเค้าทะเลาะกันหนักมาก จนเราตัดสินใจเข้าแอพสนทนา เพื่อหาเพื่อนคุย ในหัวตอนนั้นคิดแค่ว่า เล่นขำๆ เดี๋ยวก็เลิกเล่น ไม่ได้จริงจังอะไร จนกระทั่งมีผู้ชายคนนึงทักมาคุยกับเรา ซึ่งตัวเค้าเอง เป็นคนไทยที่อยู่ตปท. เราก็คุยกับเค้าจนถูกคอ มีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกัน คิดอะไรเหมือนกัน จนกระทั่งอีก 2 วันแฟนเรากำลังจะกลับมา ประจวบกับที่บ้านตามให้เรากลับบ้านไปทำธุระ มันทำให้ระยะเวลาการคุยระหว่างเรากับเค้า ยืดเยื้อไปอีก ส่วนความรู้สึกในตอนนั้นไม่สามารถกฏิเสธได้เลย ว่าเราเริ่มรู้สึกกับอีกคนที่คุย เรากลายเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี กลายเป็นคนที่นอกใจแฟน คนใหม่ๆอะไรมันก็หอมหวานจริงๆค่ะ กระทั่งผ่านไปสองอาทิตย์ เราก็ต้องกลับมาอยู่กับแฟน เราก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ยังคุยกับคนนั้นอยู่ โดยบางทีก็อ้างกับแฟนว่าไปซื้อของ แต่จริงๆเดินคุยโทรศัพท์อยู่ระแวกบ้าน ยอมตื่นตอนตีสี่ เพื่ออ้างว่ามาออกกำลังกาย เพื่อมาคุยกับอีกคน (เพราะเวลาไทยกับยุโรปในตอนนั้นห่างกัน 6ชม.) ทำทุกอย่างเพื่อประคองความสัมพันธ์ของเรากับอีกคนไว้ จะกระทั่งเวลาล่วงเลยมา เดือนกว่า เริ่มมีการคบหากันระหว่างเรากับอีกคน โดยเราได้เอาเฟชสำรองที่สมัครไว้นานแล้ว (เพื่อเล่นเกม) มาตั้งสถานะคบกับเค้า ทำทุกอย่างให้เนียบเนียนที่สุด และคุยกันว่าเค้าจะกลับมาในวันเกิดของเรา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เจอกัน เพราะโควิดระบาด จนเวลาผ่านไปถึงสองเดือนกว่า ความสัมพันธ์เรากับกิ๊กก็เริ่มแย่ลง เค้าเริ่มจับผิด และเจออะไรที่ผิดสังเกตได้ ก็มันแน่นอนอยู่แล้ว เพราะเราแอบแฟนเราคุย อะไรหลายๆอย่าง ทำให้เค้าไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแอบคุย หรือคุยนานไม่ได้ และตัวเราก็อธิบายกับเค้าไม่เคลียร์จนกลายเป็นเป็นปัญหาเรื้อรัง ทะเลาะกันบ่อยครั้ง จนสุดท้ายเรากับเค้าก็เลิกรากันในครั้งแรก เราร้องไห้ต่อหน้าแฟนเรา โดยการอ้างเหตุผลเรื่องอื่นขึ้นมา แฟนเราก็ไม่ได้ผิดสังเกตอะไรเลย (เลวมั้ยล่ะเรา) และแน่นอนว่า เรากับกิ๊กก็ปรับความเข้าใจ และคืนดีกันในที่สุด แต่ครั้งนี้ แฟนเราจับได้ เกิดการทำร้ายร่างกายกัน เราก็รับปากว่าจะไม่ทำอีก แต่กลายเป็นว่า เราก็พยายามหาช่องว่าง หรือรอยรั่วที่จะทำให้เค้าจับได้ เซฟตัวเองให้มากกว่าเดิม และทำผิดอีกครั้ง ในตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ยอมเจ็บตัว ถ้าแฟนจับได้ ดีกว่าเลิกกับอีกคนไป (ทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้ากัน) เราก็แอบคบไปอย่างนั้น จนกระทั่งแฟนจับได้อีกครั้ง เพราะเราลืมล็อคเอ้าท์เฟชบุคสำรอง และภาพที่ได้เห็นตรงหน้า แฟนเราร้องไห้หนักมาก ได้แต่ถามเราว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ ไอนั่นมันมีดีอะไร ถึงไม่ยอมเลิกสักที
และอีกหลายคำพูดที่ทำให้เราสะท้อนกลับมามองตัวเองว่า เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง ? และสุดท้ายเพื่อไม่ให้กระทบกับความสัมพันธ์ของใคร เราตัดสินยอมเลิกกับกิ๊ก ซึ่งเค้าขอเลิกเองด้วยเหตุผลเดิมๆ คือ เราทำตัวเหมือนมีความลับตลอดเวลา ซึ่งจนถึงทุกวันนี้เค้าก็ไม่รู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว และเราก็กลับมาคบกับแฟนตามเดิม ซึ่งแฟนเราก็ใจกว้างมากพอที่จะให้อภัย เราเองก็คงไม่กลับไปทำผิดซ้ำสองอีก เพราะวันนี้ได้โอกาสแล้ว แต่ยังไง คนนอกใจแฟน เวรกรรมก็ตามทัน ทุกวันนี้เราทรมานมาก เรายอมรับตรงนี้เลยว่าเรายังลืมกิ๊กเราไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้เค้าจะมีคนใหม่ไปแล้ว พยายามหาเหตุผลหลายๆอย่างมาปลอบใจตัวเองว่าเราดีกว่าคนใหม่ของเค้า เราเหนือกว่าทุกอย่าง เราต้องทนทุกข์ทรมานกับความคิดถึง และความสับสนว่าตัวเราเองยังรักแฟนเราอยู่ไหม ทำไมเราถึงยังลืมกิ๊กเราไม่ได้ จมกับความรู้สึกที่ต้องมานั่งโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนความสัมพันธ์เรากับแฟนก็แย่ลงเรื่อยๆ ตัวเค้าไม่ได้มีคนใหม่ แต่เค้าอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้น ทะเลาะกันชอบใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล และ มีการทำร้ายร่างกาย มากน้อยแล้วแต่เรื่องที่ทะเลาะทุกครั้ง แล้วก็ชอบยกเรื่องที่เรานอกใจมาพูด ซึ่งบอกตามตรงว่าก้มหน้ารับกรรม และเจ็บทุกครั้งที่แฟนพูดเรื่องนี้
แน่นอนว่าเรากลายเป็นคนทำทุกอย่างให้มันพังด้วยน้ำมือของเรา จนทุกวันนี้ เราได้พบแพทย์อยู่ตลอด ด้วยปัญหาทางสุขภาพจิต และยังคงไม่แน่ใจในความรู้สึกว่ายังรักแฟนอยู่มั้ย มันเป็นการอยู่ด้วยกัน ทั้งที่ไม่รู้ว่ารักรึป่าว มันทรมานจริงๆ เราไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกทั้งหมดยังไง สุดท้ายเราต้องยอมรับว่า การนอกใจแฟนของเราครั้งนี้ มันไม่ได้เกิดจากการที่แฟนเราไม่มีเวลาให้ หรือ ปล่อยให้เราอยู่คนเดียว เราไม่ควรโทษใคร ควรโทษตัวเองที่ยับยั้งการกระทำเรื่องเลวๆไว้ไม่ได้
ฉะนั้นเราจีงอยากไว้เป็นอุทาหรณ์ อาจจะสะท้อนอะไรได้ไม่มาก (บรรยายไม่ถูกจริง) แต่อยากให้ใครก็ตามที่กำลังคิดจะนอกใจแฟน หรือ ทำไปแล้ว ว่าพอความสนุกมันหายไป คุณต้องจมกับความรู้สึกผิด ความรู้สึกแย่ มันยาวนานมาก และมันไม่มีทางหายไป ขนาดเรายังไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน มันก็เหมือนตกนรกทั้งเป็นไปแล้ว การสร้างรอยแผลให้คนที่คุณรัก มันเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดของการเป็นคนรัก และคุณอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนฉันที่แฟนให้โอกาส แต่เชื่อเถอะ ถ้าเลี่ยงไม่ทำได้ อย่าทำเลย
หลังจากนี้เราหวังว่าเราคงจะพบคำตอบที่เรายังไม่มั่นใจ และหวังว่าคำตอบคงไม่ใช่การเลิกรา เราอยากหลุดพ้นจากเรื่องนี้ ความรู้สึกนี้ให้เร็วที่สุด
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ