คือตอนนี้เราเรียนอยู่แล้วเราเพิ่งย้ายที่พักใหม่ซึ่งก่อนหน้านี้เราทำงานพาร์ททามอยู่แถวที่พักเก่า แต่เราต้องได้ย้ายงานเพราะเปลี่ยนที่พัก แต่ตอนนี้เราหางานทำแล้วหลายที่ ทุกที่ก็พูดเหมือนกันหมดว่าจะติดต่อกลับไป แต่เราก็รอ...รอ...ก็ไม่มีที่ก็ไม่มีที่ไหนติต่อกลับมาเลยทั้งที่ยื่นเอกสารสมัครไปแล้ว เรารู้สึกเหนื่อยและท้อมากตอนนี้ ไหนจะต้องไปเรียน ไหนจะค่ารถ ค่ากิน เราเครียด เราหาทางเราหาทางออกไม่ได้เลย พ่อแม่เราก็ไม่มีตัง ทุกครั้งทีทุกครั้งที่ขอก็ไม่มีให้ เราเหนื่อยแล้ว บางทีเราก็น้อยใจนะว่าทำไมชีวิตเราถึงได้แย่ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ทำไมถึงไม่ดีเหมือนคนอื่น อยากได้อะไรก็ไม่เคยได้ เวลาเลิกเรียนเพื่อนชวนไปกินนั่นกินนี่...เราก็ต้องปฏิเสธไปว่าเราไม่ว่างทั้งที่เราไม่มีเงินเลยสักบาท บางวันหิวก็บางวันหิวก็หิวแต่ต้องอดเพราะไม่มีเงินซื้อข้าวกิน บางครั้งต้องขาดเรียนเพราะไม่มีเงินจ่ายค่ารถเมล์😔😔😔😢😢 เราเครียดมาก ถึงตอนที่ถึงตอนที่เราทำงานอยู่เราก็ไม่มีเงินแม้แต่จะจ่ายค่ารถไปทำงาน ทำงานเงินเดือนออกมาแต่ละเดือนก็หมดไปกับหนี้ที่ยืมเขามากินมาใช้ก่อน ถ้าเราไม่ยืมเราก็ไม่มีกิน เราติดลบทุกเดือน ทำงานก็ทำได้แค่วันละ2-3ชม. ค่ารถค่ากินก็ไม่คุ้มกับค่าแรงที่ทำงานไป ทั้งเรียนทั้งทำงานมันเหนื่อยมากนะ หาเวลาส่วนหาเวบาส่วนตัวแทบไม่ได้...ว่างอีว่างอีกทีก็ตอนเลิกงาน แต่เลิกงาแต่เลิกงานก็3-4ทุ่มแล้ว เราก็ต้องกลับมานอนเพื่อเก็บแรงสู้ต่อในวันพรุ่งนี้ เราลำบากมาเราลำบากมาแบบนี้4-5ปีแล้ว ตั้งแต่เราตั้งแต่เราอยู่ม.4จนตอนนี้เราอยู่ปี1แล้ว เรายังไม่เห็นวี่แววเลยว่าเราจะมีขีวิตที่ดีขึ้นเหมือนคนอื่น เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดี? เราไม่มีเงินเลยตอนนี้!!😭😭😢😢😔😔 ท้อจัง...
ไม่มีเงินแม้แต่จะไปเรียนหรือกินข้าว😔ควรทำยังไงดี