เราอยู่มหาลัยรัฐแห่งนึงค่ะ พอเข้าปีสูงๆเข้าวิชาภาคทำให้มีงานกลุ่มเยอะ รายงาน ทำพาวเวอร์พอยท์ ไม่รู้ทำไมนะคะแต่เวลามีกลุ่มทีไรเราไม่เคยเจอคนร่วมกลุ่มที่ช่วยทำงานเลย หรือบางคนที่รู้มาว่าตอนงานกลุ่มที่แล้วเขาทำงานนะ พอมาอยู่กลุ่มเราก็เหมือนจะช่วยทำแรกๆ ไปๆมาๆก็ไม่ช่วยละ ทุกวันนี้งานกลุ่มมี 4 วิชา เหมือนเราต้องทำเองทั้งหมดเลย ทั้งวิชาทำรายงาน+ppt,รายงาน+วิดีโอ,ppt ต่างๆ เราไม่ได้เป็นหัวหน้ากลุ่มด้วยซ้ำในหลายวิชา นั่งทำตั้งแต่สามทุ่มถึงตีสองตลอด พอเราให้คนอื่นทำ วันทวงงานสุดท้ายมันก็จะไม่มีอะไรเลย ทำไม่เสร็จมั่ง ลืมมั่ง หรือติดงานทำอย่างอื่น ดีๆหน่อยก็ทำเสร็จแต่งานแย่มาก คำผิดเยอะ ผิดหัวข้อ เหมือนงานรีบก๊อปจากเว็บที่ชื่อผู้อ้างอิงสะกดไม่เหมือนกันซักบทอะไรงี้ เราก็ต้องมานั่งทำใหม่ งานต่อมาเปลี่ยนกลุ่มก็จะเจอลูปเดิมๆ ถ้าไม่ทำก็ไม่มีงานส่ง
ถ้าทำงานที่ต้องออกนอกสถานที่เพื่อนไม่วิจัย นัดกันก็มาสาย เราต้องนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หรือรอแล้วละสุดท้ายไม่มาตามนัด บอกว่ามีงานไปทำอย่างอื่นทั้งๆที่เรานัดแล้วเป็นอาทิตย์ โทรไม่รับบ้าง ติดต่อไม่ได้บ้าง นั่งซึมหน้าป้ายรถเมล์ไปอีก
เราอยากจะบอกอาจารย์นะคะว่างานนี้เราทำคนเดียว แต่ก็คิดขึ้นมาว่าถ้าบอกแล้วยังไงต่อ อาจารย์จะจัดการและเข้าใจมั้ย หรือถ้าจัดการ สุดท้ายความสัมพันธ์กับเรากับพวกนั้นในอนาคตงาน หรือการเรียนต่อๆไปจะเป็นยังไง เพราะร่วมงานมารวมๆก็คนครึ่งเซคแล้ว ที่เหลือก้จะเป็นกลุ่มที่เขาจะจับกันอยู่ตลอดแลบนั้น ทำให้เราก็ไม่เคยพูดกับอาจารย์ค่ะ บางทีนั่งทำแล้วกดดันตัวเองจนหลายครั้งนั่งน้ำตาซึมหน้าคอม ได้รับงานกลุ่มทีก็รู้สึกเครียด นอนไม่หลับบ้างก็มี
สุดท้ายเราไม่อยากได้คำพูดที่ว่าเดี๋ยวในอนาคตทำงานก็ต้องเจอคนแย่กว่านี้อีก เพราะตอนนี้เรากำลังมีปัญหากับเรื่องปัจจุบัน และต่อให้เราคิดได้ว่าอนาคตอาจจะแย่กว่ามากมันก็ไม่ช่วยให้เราดีขึ้นเลย
เราไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเป็นแบบนี้ มันปกติรึเปล่า คนอื่นเป็นกันมั้ย เราจะจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย สิ่งที่ช่วยได้ก็ออกไปกินอะไรข้างนอก ดูการ์ตูนดูหนัง อ่านนิยาย แต่พอกิจกรรมเหล่านั้นจบ ก็มานั่งเครียดกับงานต่อ ถ้าทำงานไม่เสร็จก็ไปทำกิจกรรมพวกนั้นแบบเต็มที่ไม่ได้อีก เพราะใจมันอยู่ที่งานที่ยังค้างอยู่ ตอนสอบเรายังไม่เครียดแบบนี้เลยค่ะ ไม่เคยเครียดตอนสอบเลย เครียดแต่เรื่องงานแบบนี้
การทำรายงานแล้วร้องไห้ไปมันปกติมั้ย?
ถ้าทำงานที่ต้องออกนอกสถานที่เพื่อนไม่วิจัย นัดกันก็มาสาย เราต้องนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หรือรอแล้วละสุดท้ายไม่มาตามนัด บอกว่ามีงานไปทำอย่างอื่นทั้งๆที่เรานัดแล้วเป็นอาทิตย์ โทรไม่รับบ้าง ติดต่อไม่ได้บ้าง นั่งซึมหน้าป้ายรถเมล์ไปอีก
เราอยากจะบอกอาจารย์นะคะว่างานนี้เราทำคนเดียว แต่ก็คิดขึ้นมาว่าถ้าบอกแล้วยังไงต่อ อาจารย์จะจัดการและเข้าใจมั้ย หรือถ้าจัดการ สุดท้ายความสัมพันธ์กับเรากับพวกนั้นในอนาคตงาน หรือการเรียนต่อๆไปจะเป็นยังไง เพราะร่วมงานมารวมๆก็คนครึ่งเซคแล้ว ที่เหลือก้จะเป็นกลุ่มที่เขาจะจับกันอยู่ตลอดแลบนั้น ทำให้เราก็ไม่เคยพูดกับอาจารย์ค่ะ บางทีนั่งทำแล้วกดดันตัวเองจนหลายครั้งนั่งน้ำตาซึมหน้าคอม ได้รับงานกลุ่มทีก็รู้สึกเครียด นอนไม่หลับบ้างก็มี
สุดท้ายเราไม่อยากได้คำพูดที่ว่าเดี๋ยวในอนาคตทำงานก็ต้องเจอคนแย่กว่านี้อีก เพราะตอนนี้เรากำลังมีปัญหากับเรื่องปัจจุบัน และต่อให้เราคิดได้ว่าอนาคตอาจจะแย่กว่ามากมันก็ไม่ช่วยให้เราดีขึ้นเลย
เราไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเป็นแบบนี้ มันปกติรึเปล่า คนอื่นเป็นกันมั้ย เราจะจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย สิ่งที่ช่วยได้ก็ออกไปกินอะไรข้างนอก ดูการ์ตูนดูหนัง อ่านนิยาย แต่พอกิจกรรมเหล่านั้นจบ ก็มานั่งเครียดกับงานต่อ ถ้าทำงานไม่เสร็จก็ไปทำกิจกรรมพวกนั้นแบบเต็มที่ไม่ได้อีก เพราะใจมันอยู่ที่งานที่ยังค้างอยู่ ตอนสอบเรายังไม่เครียดแบบนี้เลยค่ะ ไม่เคยเครียดตอนสอบเลย เครียดแต่เรื่องงานแบบนี้