ห่างหายไปพักใหญ่กับการเขียนกระทู้ความเห็นเกี่ยวกับละคร วันนี้กลับมาอีกครั้งกับ 4 ตอนแรก ในขอเกิดใหม่ใกล้ ๆ เธอ ว่าด้วยความรักหวานซึ้ง มั่นคงหนักแน่น ของ ภาคย์ และ อรรพี ชีวิตของเขา และ เธอกำลังไปได้ดี ทั้งบริษัทให้เช่าเหมาลำเครื่องบิน และ โครงการส่งต่ออวัยวะ นอกจากการประกอบสัมมาชีพแล้วบุญกุศลก็ทำไม่ได้ขาด ไม่ใช่เพียงแค่การส่งต่ออวัยวะเท่านั้น แต่ภาคย์ยังมีใจทำเกินเลยไปกว่านั้นเสียอีกด้วยการช่วยเหลือนักวิจัยที่กำลังค้นหาวิธีการยารักษามะเร็งบนเกาะห่างไกลที่น้อยคนจะรู้จัก และ นั่นก็เป็นที่มาของชีวิตที่พลิกผันเกินกว่าที่ตัวเองจะคาดและคิดฝัน

เที่ยวบินเที่ยวสุดท้ายพาภาคย์เดินทางสู่ความตายที่เกาะวงเดือน เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเขาพบว่าตนเองอยู่บนสวรรค์ เทพเทวา 2 องค์พูดคุยกัน ว่าแท้ที่จริงนั้นเขายังไม่ได้ถึงที่ตาย พลาดไปเพียงแค่ 2 วันเท่านั้น เทวดา (เทวดาอินเทิร์น) ได้กล่าวหน้าตาเฉย 1 วันสวรรค์ เท่ากับ 12 ปีมนุษย์ ดังนั้น หายไป 2 วัน ก็คือพรากชีวิตของผู้ชายที่ทำดีมาตลอดให้หายไปถึง 24 ปี เมื่อภาคย์ไถ่ถามถึงเหตุผล หรือ การชดเชย กลับกลายเป็นว่า เทวา (อินเทิร์น) ทำท่าเป็นทองไม่รู้ร้อน ตายก็คือตายไปแล้วป่านนี้คงเผาศพไปเรียบร้อยแล้ว ก็อยู่เดินเล่นซักวันสองวันก็แล้วกัน ได้เหรอ ได้ซิ เทวดาบอกว่าได้ก็คือได้ 

ถ้ามองเชื่อมโยงกัน นี่ก็คือภาพจำลองของชนชั้นวรรณะ elite เทวา และ ภาคย์ สามัญชน ชีวิตที่หายไปถึง 24 ปี คนที่อยู่ข้างหลังเดือดร้อนเพียงใด ไม่ได้อยู่ในความสนใจของเทวา เขากลับทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาวราวกับเรื่องชีวิตคนคือเรื่องเล่น Oops ! I did it again เมื่อระลึกถึงสถานะของเหล่าทวยเทพ ก็คือผู้ที่สถิตย์อยู่ ณ สวรรค์ชั้นฟ้า สูงกว่าโลกมนุษย์ ผู้ที่กระทำแต่ความดี ก็จะได้ขึ้นไปอยู่ที่นั้น ที่อยู่ของผู้ทำกรรมดี คนดีนั้นแหละว่าไป อาจจะเป็นเพราะแนวคิดเช่นนั้นหรือไม่ ที่ทำให้อดรู้สึกไม่ได้ว่า เทวดา elite ที่สูงกว่าสามัญชน กระทำการใด แม้จะดูว่ามันผิดพลาด แต่ก็ไม่สามารถจะให้ผู้อื่นมองเป็นความผิดพลาดได้ ผิดหรือไม่ เป็นเรื่องใหญ่หรือไม่ ในสายตา elite เทวา อาจไม่ได้อยู่ที่เนื้อหาสาระของการกระทำ แต่อยู่ที่ใครเป็นคนทำ และ ซ้ำร้ายคนที่ทำผิดพลาดนั้นก็ยังเป็นเทวดาฝึกหัด ชั้นหนึ่ง ก็มองได้ว่าเมื่อมีคำว่าอินเทิร์นก็นับว่าเพิ่งเริ่มงาน มิได้เกิดความชำนาญ แต่ในอีกทางหนึ่งก็มองได้ว่ายิ่งใหญ่โตเพียงใดก็ยิ่งรับผิดได้ยาก พวกปลาซิวปลาสร้อยจึงรองรับหนังหน้าไฟไปโดยปริยาย

ในกาลต่อมาเมื่อภาคย์หาญกล้าต่อล้อต่อเถียงเรียกร้องสิทธิของตนว่า ต้องมีการแก้ไข ทำดีมาทั้งชีวิต กลับได้รับผลตอบแทนเช่นนี้ ดังนั้นเขาไม่อาจเชื่อในความดีได้อีกต่อไป นอกจากพรากชีวิตแล้ว ยังพรากเขามาจากคนรักและลูกที่ยังไม่ลืมตาดูโลก งานสำคัญ งานที่จะเป็นประโยชน์ของมนุษยชาติก็ยังไม่สำเร็จดี เมื่อมาถึงจุดนี้ยามวิเคราะห์บทสนทนาระหว่างเทวดา และ ภาคย์แล้ว จะยิ่งเห็นความเป็นชนชั้นเด่นชัดยิ่งขึ้นไปอีก เอ้า ! ได้ เทวดาได้กล่าว เราจะคืนเวลาให้เท่าที่ชีวิตของภาคย์จะเหลืออยู่ แต่ ... จะจำอะไรไม่ได้ แต่ ... ต้องกลับไปทำประโยชน์สำคัญที่ว่าแต่เพียงเท่านั้น ไม่ยินยอมให้สร้างบ่วงด้านความรักความปรารถนา และ เวลาก็จำกัดเพียง 24 ปีของชีวิตเท่านั้น เทวดา elite ไมคำนึงถึงประโยชน์ส่วนตัวของปัจเจกเลยซักกระผีก เหลือเพียงประโยชน์สาธารณะเท่านั้นที่เห็นว่าควรค่า อะไรที่เทวดาว่าดีภาคย์ก็ต้องว่าดี อะไรที่เทวดาว่าไม่ดีภาคย์ก็ไม่อาจได้สิทธินั้น ทั้งที่มันน่าจะเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของปัจเจกชนคนหนึ่ง

สวรรค์ได้ขีดกรอบและขอบเขต สวรรค์ได้เลือกและจัดสรร สวรรค์นั้นมีอำนาจสูงสุด ส่วนภาคย์ ... ไม่มีตัวตน และ สถานะ เขาให้ความเมตตาอย่างไร ชี้นำ คัดเลือก อะไรมาให้ก็ต้องรับ และ ถือว่ากรุณาแล้ว แม้ว่าในสายตาของปัจเจกชนอาจจะคิดว่าไม่ยุติธรรมเอาเสียเลยก็ตาม หากก็ไม่อาจขัดขืนแรงกำลังที่มากกว่าได้ แนวคิดเช่นนี้ยังผลิตซ้ำเรื่อยมาเมื่อภาคย์และกลับชาติมาเกิดเป็นทิชงค์  ไม่ว่าเรื่องที่เทวาซึ่งกลายป็นเทวดาประจำตัว ผู้ซึ่งท่านเทวดาหให้รับผิดชอบนัยว่าถือเป็นบทลงโทษ ถ้าพูดถึงว่าทิชงค์จะมีอายุได้เพียง 24 ปี ก็แปลว่า saction นี้ 2 วันถ้วน(ตามเวลาสวรรค์)เท่านั้น ลักลั่นย้อนเสียงเสียจริงเทวดาคนดี หรือ จะเป็นถ้อยคำที่พร่ำบอกกับทิชงค์หลัง ๆ ว่าเรื่องอื่นนอกจากภารกิจสำคัญนั้นล้วนไร้สาระ การที่จะรักหรือผูกสัมพันธ์กับใครซักคนเป็นเรื่องไร้สาระไปเสียฉิบในสายตาเทวดา ... อ่ะนะ ก็แหล่วแต๊

หากถึงกระนั้นสิ่งที่น่าสนใจก็คือความตั้งมั่นในฐานะคนธรรมดาคนหนึ่งของภาคย์ที่ให้ไว้ก่อนจะกลับมาเกิดใหม่ว่าจะขอเป็นคู่กับอรรพีไปทุกชาติ นั้นคือสิ่งที่เทวดาเรียกว่า "สัญญาเดิม" ทำให้บัญชาสวรรค์อาจพ่ายแพ้ เพราะ แม้กระทั่งกีดกันทุกทิศทุกทางได้มานานกว่า 23 ปี ก็มามีเรื่องในปีสุดท้ายนี่เอง อาจจะเป็นเพราะต้องการสะท้อนจุดนี้ก็ได้ จึงเลือกให้เหตุการณ์ระหว่างทิชงค์ (ภาคย์ ภาค reincarnate) และ อรรพี เป็นเรื่องบังเอิญเสียทุกครั้งไป บังเอิญแบบขัดกับธรรมชาติ เช่น ขับรถหลงจนมาถึงหน้าบ้าน  หรือ บังเอิญไปเก่าเดียวกัน หรือ บังเอิญว่าเห็นเชือกรองเท้าหลุดตั้งแต่หน้าโรงแรม เช่นที่เทวดาแทรกแซงเรื่องที่มันควรเป็นไปตามธรรมชาติให้ปั่นป่วน  เช่น เรื่องของการฝัน เรื่องของนิมิตที่ปรากฏให้เห็น 

และเมื่อมีเทวา มีสามัญชน มันก็ต้องมีซาตานตัวร้าย แบ่งกลุ่มกันได้อย่างชัดเจนตั้งแต่เห็นเสื้อผ้าและเมคอัพ ส่วนตัวคิดว่าซาตานตามเรื่องนี่ค่อนข้างจะเป็น flat character  ใช่แล้ว กำลังพูดถึงนีน่า เป็นอีกตัวละครที่มีความงง ใน 10 ปีที่แต่ง 14 ปีที่หย่า แต่ยังฝังหัว และ ราวีตลอดว่าอรรพีได้แย่งสามีของตัวเองไป ทำให้บ้านแตกสาแหรกขาด ร้ายให้รู้ว่าร้ายไม่เป็นไร แต่กำลังพยายามทำความเข้าใจว่าสิ่งไหนทำให้คนเราที่หย่ามาถึง 14 ปียังเชื่อฝังหัว และ ดูท่าทางจะหึงหวงอยู่ดังเดิม ทั้งที่สถานะความเป็นสามีภรรยาได้จบสิ้นไปนาน(มาก)แล้ว คนแบบไหนทำอะไรไม่เกรงใจเพื่อนลูกที่ตัวเองไม่เคยรู้จัก ทั้งนี้อยากได้รางวัลจากสังคม แต่พูดจาอะไรก็ดูไม่แคร์สังคม หน้าตาตัวเอง ก็แปลกดี มองเห็นแต่มิติร้ายกาจซึ่งมันน่าจะผิดธรรมชาติ คนเราจะร้ายกาจอย่างไร แต่นี่เชื่อว่ามันก็มีมิติอื่นให้สัมผัสและค้นหาได้ 4 ตอนผ่านมายังไม่เห็น ความอาวรณ์ ความเจ็บช้ำ ความผูกพัน หรือ ความรัก ยังไม่เห็นอะไรอื่นใดนอกจากความร้ายกาจ แบบสีดำสนิทไม่มีอะไรมาปน ตัวละครอื่น ๆ ในเรื่องนี้เอาเข้าจริงก็พบว่ามันค่อนข้างให้อารมณ์แบบเดียวกัน เมื่อเป็นคนดีก็จะมีประเภทไม่มีอะไรด่างพร้อย หรือ ประเภทที่เมื่อตัดสินใจทำความดีอะไรขึ้นมาซักอย่าง กลับดูไม่เข้าพวกอิหลักอิเหลื่อชอบกล จนบัดนี้ก็ยังงงว่าทำไมต้องแร๊ป และ บีทบ็อกซ์ ร้องเพลง มันเข้ากับสถานการณ์อย่างไร และ สัมพันธ์อะไรกับการกระตุ้นยอดขาย อะไรแบบนี้เป็นต้น

อย่างไรก็ดีสุดท้ายก็คิดว่ายังจะติดตามประเด็นบางอย่างที่ตัวเองรู้สึกสนใจต่อไปก่อนโดยเฉพาะเรื่องความการต่อสู้ระหว่างการแสดงเป็นรัฏฐาธิปัตย์ของสวรรค์ และ การเรียกร้องมุ่งมั่งของคนที่เป็นปัจเจกชนว่าสิ่งใดจะชนะ หรือ มันจะมีทางออก alternative อย่างไรในการต่อสู้ครั้งนี้ ส่วนประเด็นอื่น ๆ เช่นลักษณะคาแรคเตอร์ที่เกริ่น ๆ ไป รวมถึงความบังเอิ๊ญบังเอิญต่าง ๆ นั้น คิดว่าจะหาโอกาสให้ความเห็นในลำดับต่อไป