วันนี้ผมได้ถามกลับตัวเองซ้ำๆว่า ผมผิดอะไร
ทำไมต้องเป็นผมที่เจอเรื่องราวแบบนี้ด้วย
ครั้งหนึ่งได้มีโอกาส เข้าไปช่วยเหลือเพื่อนตัวเอง
ที่ป่วยเป็นซึมเศร้าและอกหัก ซึ่งช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาเกือบ 2 เดือนมานี้ผมอยู่กับเพื่อนคนนี้ทุกวันกินนอนด้วยกัน เขาเจอเรื่องราวๆแย่ๆในระยะเวลา
ไล่เรี่ยกันป่วยเป็นซึมเศร้าต้องหาหมอทานยา
โดนแฟนทิ้ง แล้วยังโดนไล่ออกจากงานผมที่เข้าไป
ช่วยอยู่เป็นเพื่อนนั้นสัมผัสได้ว่า คนๆนึงจะสามารถ
อดทนต่อเรื่องราวร้ายๆแบบนี้ไปได้ยังไงเพื่อนผม
ตกอยู่สภาวะที่แย่มากๆสภาพจิตใจของเขาคงสุดๆ
แต่สิ่งสำคัญคือเขาไม่ได้ตัวคนเดียวเขายังมีผมที่คอยอยู่ข้างๆเขาเสมอให้เวลาเขาคอยซัพพอตอารมณ์ความรู้สึกเขาในเรื่องพวกนี้ แต่เเล้วชีวิตก็มักเล่นตลกกับเรา เมื่อคน 2 คนที่มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกันเเล้วทำกิจกรรมร่วมกันไปไหนมาไหนด้วยกันผ่านเรื่องราวร้ายๆมาด้วยกันตลอดด
ได้ทำให้เกิดความผูกพันขึ้นมาซึ่งมีผมที่เกิดความรู้สึกดีกับเพื่อนตัวเองโดยไม่รู้ตัวจนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนเราเขาเริ่มโอเครกับชีวิตเขาเเล้ว เขาดีขึ้นมาเเล้ว
ตอนนั้นความรู้สึกผมเลยชัดเจนว่าได้รู้สึกดีกับเพื่อนไป
เพราะผมสัมผัสได้ว่าการไม่มีเราเขาก็อยู่ได้นั้น
เหมือนเขาไม่ได้ต้องการเเล้วเราไม่สามารถดูแลหรือเป็นห่วงเพื่อนได้อีกเเล้ว พอมีความรู้สึกแบบนี้ผมถึงชัดเจนในความรู้สึก และทำสิ่งที่พลาดไปคือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเพื่อนตัวเอง เพื่อนเราเขารู้มาสักช่วงว่าผมรู้สึกกับเขาเกินเลยคำว่าเพื่อน เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรหรือไม่ชอบหรือตีตัวห่างเเต่สิ่งที่ผมทำผิดคือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเขา เพื่อนเลยไม่โอเครด้วย
โดยให้ผมได้เลือกว่าผมจะยังอยู่บ้านเขาต่อไหม
ถ้าจะอยู่ต้องแยกห้องนอนถ้าไม่แยกห้องนอน
คือต้องออกจากบ้านเขา เมื่อผมต้องมาเลือกแบบนี้ผมเองที่ผิด ไปรู้สึกเกินเลยกับเพื่อนและเพื่อนยังให้ผมมาเลือกแบบนี้
ความรู้สึกผมในตอนนั้นสัมผัสได้ว่า เขาไม่ได้ต้องการเราเเล้วจริงๆ เขาเข้มเเข็งพอเเล้ว หมดหน้าที่เเละหมดเวลาของเราเเล้ว ถ้าผมจะอยู่ต่อก็ต้องเจ็บป่าวๆแถมไม่รู้ว่าผมจะสามารถจัดการความรู้สึกตัวเองได้ไหมให้เลิกรู้สึกกับเพื่อนผมเลยเลือกที่จะก้าวออกมาจากบ้านเพื่อนเเล้วต้องมารู้สึกผิดหวัง เจ็บปวด วิตกกังวล
นอนไม่หลับ ผลในการเข้าไปช่วยเหลือเพื่อนครั้งนี้คือ
ผลลัพธ์ตอนสุดท้ายเป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดมาก่อนว่าผมต้องมาเจ็บแบบนี้ ก้าวเข้าไปหาเพื่อนแบบช่วยเหลือเเละเดินออกมาในสภาพที่ตัวเองพัง จริงอยู่ที่ว่าเราไปรู้สึกเองเราก็ต้องมารับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง
แต่สิ่งที่ไม่เข้าใจคือแค่อยากเข้าไปช่วยเหลือเพื่อนแต่สุดท้ายกับเป็นเราที่ต้องเดินออกมาแบบเจ็บปวด
โลกไม่ยุติธรรมกับเราเลยแล้วความเป็นเพื่อนผมกับเขาจะต้องจบลงไหม
แค่ก้าวเข้าไปช่วยเหลือทำไมต้องเดินออกมาแบบเจ็บปวด
ทำไมต้องเป็นผมที่เจอเรื่องราวแบบนี้ด้วย
ครั้งหนึ่งได้มีโอกาส เข้าไปช่วยเหลือเพื่อนตัวเอง
ที่ป่วยเป็นซึมเศร้าและอกหัก ซึ่งช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาเกือบ 2 เดือนมานี้ผมอยู่กับเพื่อนคนนี้ทุกวันกินนอนด้วยกัน เขาเจอเรื่องราวๆแย่ๆในระยะเวลา
ไล่เรี่ยกันป่วยเป็นซึมเศร้าต้องหาหมอทานยา
โดนแฟนทิ้ง แล้วยังโดนไล่ออกจากงานผมที่เข้าไป
ช่วยอยู่เป็นเพื่อนนั้นสัมผัสได้ว่า คนๆนึงจะสามารถ
อดทนต่อเรื่องราวร้ายๆแบบนี้ไปได้ยังไงเพื่อนผม
ตกอยู่สภาวะที่แย่มากๆสภาพจิตใจของเขาคงสุดๆ
แต่สิ่งสำคัญคือเขาไม่ได้ตัวคนเดียวเขายังมีผมที่คอยอยู่ข้างๆเขาเสมอให้เวลาเขาคอยซัพพอตอารมณ์ความรู้สึกเขาในเรื่องพวกนี้ แต่เเล้วชีวิตก็มักเล่นตลกกับเรา เมื่อคน 2 คนที่มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกันเเล้วทำกิจกรรมร่วมกันไปไหนมาไหนด้วยกันผ่านเรื่องราวร้ายๆมาด้วยกันตลอดด
ได้ทำให้เกิดความผูกพันขึ้นมาซึ่งมีผมที่เกิดความรู้สึกดีกับเพื่อนตัวเองโดยไม่รู้ตัวจนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนเราเขาเริ่มโอเครกับชีวิตเขาเเล้ว เขาดีขึ้นมาเเล้ว
ตอนนั้นความรู้สึกผมเลยชัดเจนว่าได้รู้สึกดีกับเพื่อนไป
เพราะผมสัมผัสได้ว่าการไม่มีเราเขาก็อยู่ได้นั้น
เหมือนเขาไม่ได้ต้องการเเล้วเราไม่สามารถดูแลหรือเป็นห่วงเพื่อนได้อีกเเล้ว พอมีความรู้สึกแบบนี้ผมถึงชัดเจนในความรู้สึก และทำสิ่งที่พลาดไปคือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเพื่อนตัวเอง เพื่อนเราเขารู้มาสักช่วงว่าผมรู้สึกกับเขาเกินเลยคำว่าเพื่อน เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรหรือไม่ชอบหรือตีตัวห่างเเต่สิ่งที่ผมทำผิดคือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเขา เพื่อนเลยไม่โอเครด้วย
โดยให้ผมได้เลือกว่าผมจะยังอยู่บ้านเขาต่อไหม
ถ้าจะอยู่ต้องแยกห้องนอนถ้าไม่แยกห้องนอน
คือต้องออกจากบ้านเขา เมื่อผมต้องมาเลือกแบบนี้ผมเองที่ผิด ไปรู้สึกเกินเลยกับเพื่อนและเพื่อนยังให้ผมมาเลือกแบบนี้
ความรู้สึกผมในตอนนั้นสัมผัสได้ว่า เขาไม่ได้ต้องการเราเเล้วจริงๆ เขาเข้มเเข็งพอเเล้ว หมดหน้าที่เเละหมดเวลาของเราเเล้ว ถ้าผมจะอยู่ต่อก็ต้องเจ็บป่าวๆแถมไม่รู้ว่าผมจะสามารถจัดการความรู้สึกตัวเองได้ไหมให้เลิกรู้สึกกับเพื่อนผมเลยเลือกที่จะก้าวออกมาจากบ้านเพื่อนเเล้วต้องมารู้สึกผิดหวัง เจ็บปวด วิตกกังวล
นอนไม่หลับ ผลในการเข้าไปช่วยเหลือเพื่อนครั้งนี้คือ
ผลลัพธ์ตอนสุดท้ายเป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดมาก่อนว่าผมต้องมาเจ็บแบบนี้ ก้าวเข้าไปหาเพื่อนแบบช่วยเหลือเเละเดินออกมาในสภาพที่ตัวเองพัง จริงอยู่ที่ว่าเราไปรู้สึกเองเราก็ต้องมารับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง
แต่สิ่งที่ไม่เข้าใจคือแค่อยากเข้าไปช่วยเหลือเพื่อนแต่สุดท้ายกับเป็นเราที่ต้องเดินออกมาแบบเจ็บปวด
โลกไม่ยุติธรรมกับเราเลยแล้วความเป็นเพื่อนผมกับเขาจะต้องจบลงไหม