หางานไม่ได้ รู้สึกไร้ค่า หมดกำลังใจในตัวเอง

มีใครหางานนานๆแล้วรู้สึกแบบนี้บ้างคะ เหมือนมันมีช่วงนึงที่ไม่ท้อและสู้ตายมากๆ ชั้นเก่ง ชั้นไหว ชั้นจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
แต่ผ่านไปสักพักความรู้สึกแบบนี้หายไปกลายเป็นความท้อ เหนื่อย หมดหวัง เข้ามาแทน สลับกันไปมา
เราพยายามเติมไฟให้ตัวเองเรื่อยๆ ไม่ให้ดิ่งลงไปมากกว่านี้ 
แต่ทำได้ยากมากจริงๆที่จะไม่รู้สึก พอเศร้ามากๆก็จะรู้สึกผิดกับตัวเองที่น่าจะหางานตั้งแต่ตอนเรียนจบใหม่ๆ แต่เราไม่รู้ว่าต่อมาเศรษฐกิจจะเป็นแบบนี้
ตัวเราเองได้บทเรียนจากเรื่องนี้พอสมควรเลยคือ ถ้ามีโอกาสเข้ามาให้รีบคว้าไว้ก่อนจะได้ไม่เสียใจทีหลัง
แต่ปัญหาคือเราจัดการกับความรู้สึกผิดนี้ได้ยากมากๆ เราว่าเราจะไปหาจิตแพทย์แล้วค่ะ เราอาจจะเป็นโรคอะไรสักอย่าง
มีใครเคยเป็นแบบนี้มั้ยคะ แล้วมีวิธีจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงบ้างคะ เราคิดว่าถ้าหางานได้ความรู้สึกนี้น่าจะหมดไป

ปล. แต่บางครั้งพอได้กินอาหารที่ชอบ จะรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยค่ะ555