จากปสก.ส่วนตัว และจากคนรอบข้าง เราเห็นว่า ปัจจัยที่ทำให้ชีวิตคนๆนึงประสบความสำเร็จได้เป็นอย่างดีนั้น โดยพื้นฐานแล้วมาจากครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นในเรื่อง ฐานะการเงิน เส้นทางอาชีพ เช่น ฐานะ หน้าที่การงาน เป็นต้น

จขกท.เกิดมาในครอบครัวธรรมดา ตั้งแต่เด็กถูกปลูกฝังมากับคติ "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่นั่น" ดังนั้น จึงมีความขยัน มุมานะเรื่องเรียน เพราะหลังยุค 2540 ทางบ้านมีฐานะค่อนข้างลำบาก ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เพื่อแบ่งเบาภาระ และคิดว่า พ่อแม่คงไม่มีสมบัติให้แบบคนอื่น  ถึงแม้หัวจะไม่ค่อยดี  แต่พยายามเรียน อาศัยอ่านเยอะกว่าคนอื่น เพื่อทำเกรดให้ไม่ต่ำกว่า 3 เพราะคิดว่า การศึกษาคงเป็นสมบัติเดียวที่เราสามารถที่ไขว่คว้าได้ และจะทำให้เราสบายได้ในอนาคต

แต่พอโตมาจนถึงตอนนี้ มองไปรอบด้าน รู้สึกตัวเอง ล้มเหลว ด้อยกว่าเพื่อนๆมาก ทั้งๆที่เพื่อนบางคน เมื่อก่อนไม่ใช่เด็กเรียน บางคนโดดเรียน บางคนไม่ต้องทำงาน อยู่แบบสบายๆมาตลอด แต่พอเรียนจบ บางคนกลับสำเร็จในชีวิตง่ายๆเพียงเพราะ ใช้เส้นสายเข้ารับราชการได้ง่ายๆ สบายๆ บางคนบ้านมีฐานะก็ส่งเสียให้เรียนสูงๆ เรียนนอก ให้มีอาชีพการงานที่ดี เหมือนครอบครัวปูทางวางแผนมาให้เรียบร้อยแล้ว

แต่พอมองมาที่ตัวเองก็รู้สึกท้อแท้ น้อยใจในโชคชะตา ที่ตัวเองขยันตั้งใจ ทุกอย่างต้องดิ้นรนทำและหาด้วยตัวเอง ลำบากตั้งแต่เด็กมาตลอด ถึงแม้จะประหยัดอดออมเพียงใด ก็ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน  และ แถมตอนนี้ก็มาตกงานอีก