พอมาคิดๆดู ชีวิตผมก็เหมือนชีรี่ย์ที่ดูถึงตอนใกล้จบเลยนะ เหมือนว่า เหลือไม่กี่ตอนเอง จะจบแล้วหรอ ไม่มีภาคต่อจริงๆหรอ 555
ผมก็หวังว่าอยากให้มีภาคต่อนะ แต่มันเป็นหนังเกี่ยวกับดราม่าอ่ะ ดูนานๆคงเบื่อแย่ อีกไม่ถึงปีผมสิ้นแล้ว 555 ผมบอกไม่ได้นะว่าเพราะอะไร แต่ตอนนี้ผมกำลังทำสัญญาสุดท้ายให้แม่อยู่ คือแม่อยากเห็นใบปริญญาลูก แต่ผมก็ยังไม่ได้บอกเขาเรื่องนี้นะ กลัวเขาไม่สบายใจ แล้วผมก็ไม่เคยสัญญาอะไรกับเขาอีกเลยนะ เขาบอกว่า บอกว่าถ้าผมเรียนจบก็จะ บลาๆๆ ผมก็ได้แต่บอกว่า "555 ไม่รับปากนะแม่ แต่เอาไว้มีโอกาสละกัน" ผมบอกกับแม่เสมอนะ แต่เป็นคำพูดที่ดูไม่จริงจังว่า "ฉันต้องไปเรียนไกล กลับบ้านก็ดึก สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ถ้าวันหนึ่งฉันเป็นอะไรไป แม่ช่วยบริจากอวัยวะฉันให้คนที่ต้องการเด้อ555" ผมบอกแม่บ่อยมาก เพื่อให้แม่จำได้ แม่ก็เบะปากยิ้มแล้วบอกว่า "จ้า บอกทุกอาทิตย์เลยนะลูก , เออๆ , หุย ใครอยากได้ก็เอาไปเหอะ ยกให้ฟรีๆเลย" ผมก็เตรียมทุกเรื่องไว้หมดแล้ว รอหลังจบปริญญาแล้วค่อย... ก็หมดห่วงเรื่องครอบครัวไปเรื่องหนึ่งละ
ผมจะเริ่มเล่าเรื่องของผมบ้าง ถ้าถามว่าชีวิตที่ผ่านมาของผมมันดีไหม ผมก็จะตอบว่า ส่วนมากจะเป็นร้องไห้แหละ 555 ก็แหม ผมอ่อนแอนี่ ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนผู้ชายทั่วไป บางทีก็มีคนบอกนะ ว่าผมเนี้ยอ่อนแอกว่าผู้หญิงอีก ผมก็ขำนะ ขำตรงที่ ส่วนมากก็ร้องไห้เรื่องผู้หญิงนี่แหละ ก็แหม รักมาก ดูแล ซื่อสัตย์ รักเดียว ไม่เคยโกหก เป็นเทพบุตรในคาบโจรเถื่อน 555 แต่สุดท้ายก็โดนทิ้ง โดนหลอก โดนนอกใจ คือเชื่อไหมว่าผมไม่เคยเจอกับคนดีเลย ก็เจอแต่แสบๆทั้งนั้น นึกแล้วก็ขำเนอะ คนดีๆที่ไหนจะตาบอดมาชอบตือป๋วยก่ายแบบผม 555 ก็นั้นแหละ ปัจจุบันก็ โดนหลอก(อีกแล้ว) เข็ดไหม เข็ด!! เจ็บไหม เจ็บ!! แล้วทำไง หาต่อไป!! แล้วเป็นไง โดนอีก!! 5555555 แต่ไม่มีเวลาให้ไปหาละ คนเราอ่ะบอกรักกันจนเป็นคำที่พูดเฉยๆ แต่ผมอ่ะ พูดแล้วทำได้มากกว่าคำว่ารัก คือสำหรับผม คำว่ารักอ่ะ ไม่ใช่แค่คำพูด ต้องทำให้รู้ด้วยว่ารัก แล้วผมก็ทำมาตลอด แต่อีกไม่นาน ผมก็หวังว่าอย่างน้อย หัวใจผมอาจจะถูกใช้เพื่อรักคนอื่นต่อ ปอดผมอาจจะเป็นลมหายใจให้ใครสักคน หรือแม้แต่ดวงตาอาจจะได้ใช้มองโลกในมุมที่ผมไม่เคยเห็น แต่โลกนี้มันโหดร้ายนะ
เรื่องแม่ ผมก็ไม่ห่วงหรอก เขามีญาติพี่น้องเยอะ เดี๋ยวเขาก็ดูแลกันเอง แล้วก็เรื่องเพื่อน ทุกวันนี้มันก็มีความสุขกับครอบครัวแล้ว ผมก็ไม่ต้องห่วงอะไร พี่น้องก็เช่นกัน
สุดท้ายผมจะเขียนสิ่งที่ผมยังติดค้างนะครับ ผมน่ะไม่เคยเจอคนดีเลย ผมคิดว่าโลกนี้มันโหดร้ายนะ มันสร้างคนใจร้าย คนไม่ดี คนเห็นแก่ตัว มาเพื่อทำร้ายคนอื่น แล้วคนดีก็หมดกำลังใจที่จะดีกับคนอื่น บางคนก็ไม่ได้เข้มแข็งหรอก เมื่อโดนทำร้ายจนล้มลง ก็ต้องทำทุกวิธีเพื่อให้ลุกขึ้นยืนให้ได้อีกครั้ง แม้ต้องทำร้ายคนอื่นบ้างก็ตาม มันเป็นวงจรอุบาทที่สร้างความทุกข์ให้คนอื่นไม่รู้จบ ผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งสุดท้ายที่ผมทำ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่อย่างน้อยสิ่งที่ผมทำมันก็ทำมาจากใจจริงและ"รัก"
อย่าลืมยิ้มให้คนที่ตนรัก แม้กำลังเจ็บปวด แม้กำลังร้องไห้ เพราะถ้าเขารักเรา เขาต้องเห็นมากกว่าลอยยิ้มและเบื่องหลังลอยยิ้ม
ผมเขียนตอนจบของตัวเอง และหวังว่ามันจะสวยงาม แม้จะBad End
ผมก็หวังว่าอยากให้มีภาคต่อนะ แต่มันเป็นหนังเกี่ยวกับดราม่าอ่ะ ดูนานๆคงเบื่อแย่ อีกไม่ถึงปีผมสิ้นแล้ว 555 ผมบอกไม่ได้นะว่าเพราะอะไร แต่ตอนนี้ผมกำลังทำสัญญาสุดท้ายให้แม่อยู่ คือแม่อยากเห็นใบปริญญาลูก แต่ผมก็ยังไม่ได้บอกเขาเรื่องนี้นะ กลัวเขาไม่สบายใจ แล้วผมก็ไม่เคยสัญญาอะไรกับเขาอีกเลยนะ เขาบอกว่า บอกว่าถ้าผมเรียนจบก็จะ บลาๆๆ ผมก็ได้แต่บอกว่า "555 ไม่รับปากนะแม่ แต่เอาไว้มีโอกาสละกัน" ผมบอกกับแม่เสมอนะ แต่เป็นคำพูดที่ดูไม่จริงจังว่า "ฉันต้องไปเรียนไกล กลับบ้านก็ดึก สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ถ้าวันหนึ่งฉันเป็นอะไรไป แม่ช่วยบริจากอวัยวะฉันให้คนที่ต้องการเด้อ555" ผมบอกแม่บ่อยมาก เพื่อให้แม่จำได้ แม่ก็เบะปากยิ้มแล้วบอกว่า "จ้า บอกทุกอาทิตย์เลยนะลูก , เออๆ , หุย ใครอยากได้ก็เอาไปเหอะ ยกให้ฟรีๆเลย" ผมก็เตรียมทุกเรื่องไว้หมดแล้ว รอหลังจบปริญญาแล้วค่อย... ก็หมดห่วงเรื่องครอบครัวไปเรื่องหนึ่งละ
ผมจะเริ่มเล่าเรื่องของผมบ้าง ถ้าถามว่าชีวิตที่ผ่านมาของผมมันดีไหม ผมก็จะตอบว่า ส่วนมากจะเป็นร้องไห้แหละ 555 ก็แหม ผมอ่อนแอนี่ ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนผู้ชายทั่วไป บางทีก็มีคนบอกนะ ว่าผมเนี้ยอ่อนแอกว่าผู้หญิงอีก ผมก็ขำนะ ขำตรงที่ ส่วนมากก็ร้องไห้เรื่องผู้หญิงนี่แหละ ก็แหม รักมาก ดูแล ซื่อสัตย์ รักเดียว ไม่เคยโกหก เป็นเทพบุตรในคาบโจรเถื่อน 555 แต่สุดท้ายก็โดนทิ้ง โดนหลอก โดนนอกใจ คือเชื่อไหมว่าผมไม่เคยเจอกับคนดีเลย ก็เจอแต่แสบๆทั้งนั้น นึกแล้วก็ขำเนอะ คนดีๆที่ไหนจะตาบอดมาชอบตือป๋วยก่ายแบบผม 555 ก็นั้นแหละ ปัจจุบันก็ โดนหลอก(อีกแล้ว) เข็ดไหม เข็ด!! เจ็บไหม เจ็บ!! แล้วทำไง หาต่อไป!! แล้วเป็นไง โดนอีก!! 5555555 แต่ไม่มีเวลาให้ไปหาละ คนเราอ่ะบอกรักกันจนเป็นคำที่พูดเฉยๆ แต่ผมอ่ะ พูดแล้วทำได้มากกว่าคำว่ารัก คือสำหรับผม คำว่ารักอ่ะ ไม่ใช่แค่คำพูด ต้องทำให้รู้ด้วยว่ารัก แล้วผมก็ทำมาตลอด แต่อีกไม่นาน ผมก็หวังว่าอย่างน้อย หัวใจผมอาจจะถูกใช้เพื่อรักคนอื่นต่อ ปอดผมอาจจะเป็นลมหายใจให้ใครสักคน หรือแม้แต่ดวงตาอาจจะได้ใช้มองโลกในมุมที่ผมไม่เคยเห็น แต่โลกนี้มันโหดร้ายนะ
เรื่องแม่ ผมก็ไม่ห่วงหรอก เขามีญาติพี่น้องเยอะ เดี๋ยวเขาก็ดูแลกันเอง แล้วก็เรื่องเพื่อน ทุกวันนี้มันก็มีความสุขกับครอบครัวแล้ว ผมก็ไม่ต้องห่วงอะไร พี่น้องก็เช่นกัน
สุดท้ายผมจะเขียนสิ่งที่ผมยังติดค้างนะครับ ผมน่ะไม่เคยเจอคนดีเลย ผมคิดว่าโลกนี้มันโหดร้ายนะ มันสร้างคนใจร้าย คนไม่ดี คนเห็นแก่ตัว มาเพื่อทำร้ายคนอื่น แล้วคนดีก็หมดกำลังใจที่จะดีกับคนอื่น บางคนก็ไม่ได้เข้มแข็งหรอก เมื่อโดนทำร้ายจนล้มลง ก็ต้องทำทุกวิธีเพื่อให้ลุกขึ้นยืนให้ได้อีกครั้ง แม้ต้องทำร้ายคนอื่นบ้างก็ตาม มันเป็นวงจรอุบาทที่สร้างความทุกข์ให้คนอื่นไม่รู้จบ ผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งสุดท้ายที่ผมทำ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่อย่างน้อยสิ่งที่ผมทำมันก็ทำมาจากใจจริงและ"รัก"
อย่าลืมยิ้มให้คนที่ตนรัก แม้กำลังเจ็บปวด แม้กำลังร้องไห้ เพราะถ้าเขารักเรา เขาต้องเห็นมากกว่าลอยยิ้มและเบื่องหลังลอยยิ้ม