เมื่อเราทำใจลำบากในการกลับบ้านสามีค่ะ มีวิธีในการปรับตัวเองยังไงบ้างคะ

ตอนนี้ทางเรากะสามีได้แยกออกมาอยู่ข้างนอกได้ประมาณ 3 เดือนกว่าค่ะ แต่อยู่เฉพาะวันทำงาน อังคาร-พฤหัส ส่วน ศุกร์-จันทร์ต้องกลับไปนอนที่บ้านเพราะตอนนี้แม่สามีแก่มากแล้ว (แต่แข็งแรงนะคะ) สามีเลยแบ่งวันมาดูแลกับพี่สาว ขอเล่าย้อนไปนิดนึง เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันที่บ้าน 3 คน มีเรา สามี และแม่ แล้วจากนั้นแม่เค้ามีพฤติกรรมที่ไม่ปกติเกิดขึ้นและต้องพบจิตแพทย์ แล้วพฤติกรรมนี้เองทำให้เราเริ่มไม่สบายใจที่จะอยู่ สามีเลยพาเราแยกออกมาแต่เราก็ต้องกลับบ้านตามเค้า แต่เวลากลับบ้านเราไม่ค่อยสบายใจที่จะอยู่เท่าไหร่ หลังๆมาจึงขออยู่ข้างนอกในวันหยุดบ้าง (แยกกันกับสามี) แต่อาจจะได้แค่เดือนละครั้ง แล้วสามีเค้าก็ติดเรามาก อยากให้อยู่ด้วย แต่เค้าก็ไม่สามารถที่จะทิ้งแม่เค้าได้ เลยอาจจะทำให้เค้าค่อนข้างปวดหัว แต่สำหรับเราคือเราสามารถที่จะอยู่เองได้ค่ะ คือแม่เค้าดีกับเรามากๆนะคะ แต่มันมีนิสัยบางอย่างที่ทำให้เรากระอักกระอ่วนใจ เช่น การรักษาความสะอาด เช่นการทานข้าวร่วมกันแล้วเค้าไม่ใช้ช้อนกลางหรือใช้ช้อนกลางตักเข้าปากตัวเอง บางทีเอามือหยิบของกิน (หยิบทั่วจานเลยค่ะ) การใช้ห้องน้ำ ไม่ชอบกดชักโครก ปัสสาวะลงพื้น (เราก็ล้าง สามีก็ล้าง) อุจจาระแล้วไม่ทำความสะอาดตัวเอง ใช้มือหยิบสิ่งสกปรกแล้วไม่ชอบล้างมือ เวลาเค้าทำอาหารเราไม่สามารถทานได้จริงๆเพราะเค้าทำสกปรกมาก บางทีแอบปัสสาวะใส่แก้ว คือพาไปหาหมอมาหมดเลยค่ะ คือทางร่างกายไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แต่ทางจิตเภทกำลังรักษามาสักพักใหญ่ก็ไม่ดีขึ้น หมอบอกว่าน่าจะยากมาก เราควรปรับตัวปรับใจยังไงดีคะ

ขอบคุณค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่