ขอเกริ่นก่อนเลย เราคือเลส แบบเปิดเผย ไม่ปิดบัง (เพราะอึดอัดและรู้สึกว่าควรให้เกียรติความรู้สึกตัวเอง) เข้าเรื่องเลยดีกว่าเนอะ...
>>> เราซื้อบ้าน ย้ายเข้าบ้านหลังใหม่ได้ 7 ปีแล้ว และการเปลี่ยนที่อยู่ใหม่นี่แหละ ที่ทำให้เราได้เจอ ผู้หญิงคนนึงที่ขายของในช่วงเช้า
เป็นเส้นที่เราขับรถไปทำงาน
........ครั้งแรกเลย ลงไปซื้อของ เจอเธอขายของกับพี่สาว หน้าตาเธอ(ขอใช้ชื่อย่อ (ร) จะไม่ค่อยยิ้มหรอก ต่างกับพี่สาวเธอ พี่สาวเธอชวนเราคุย
แต่..ร...ไม่เคยเงยมองลูกค้าเลย.....
.....แต่สายตาเรานี่สิ เมื่อหันไปรับของจากมือถือ มันรู้สึกแปลกๆในหัวใจ รู้สึกอยากรู้จัก ผญ คนนี้ รู้สึกอยากพุดคุยด้วยกับเธอ...แต่เธอก้อไม่เงยหน้ามองเราอยู่ดี ถึงเงยก้อเงยแบบแปบๆ ไม่สบตา
....และแล้ว เราก้อต้องแวะอุดหนุนร้านเธอ ทุกเช้าวันจันทร์ เพราะเราไม่ได้ไป-กลับ เรามีบ้านพัก พนง.
เราก็รู้สึกชอบเธอมากขึ้นๆทุกวัน เวลาเธอทอนเงินให้เรา เราก็จะแอบสอดรับใต้มือเธอ เพราะอยากสัมผัสเธอ 5555 เธอก็จะเงยมองหน้าทุกครั้ง พร้อมยิ้มแบบฝืนหน่อยๆ 555
.........แต่เราก็ไม่ได้จู่โจมมากนัก เพราะมารู้ว่าเค้ามีสามีแล้ว และไม่นานเราเองก็มีแฟน.....หลังจากมีแฟน ทุกวันที่ขับรถผ่านเราก้อจะคอยแอบมองทุกครั้ง
(แค่เห็นเธอก็สุขใจ)
........ ....................................6 ปี ผ่านไป................................................
เราแวะร้านเค้า เจอแต่พี่สาวเค้า และได้รับรู้ว่า สามีพี่ ...ร... เสียแล้ว
เท่านั้นแหละ ใจนึงเราก้อสงสาร อีกใจนึงเราก็รู้สึกว่า เราอยากดูแลพี่เค้าต่อจังเลย เพราะพี่เค้าคงกำลังต้องการกำลังใจ เราขอเบอพี่...ร... จากพี่สาวเค้า
แต่พี่สาวเค้าบอก ให้ขอเองดีกว่า เราไม่กล้าขอ เป็นอันว่าจบไป
.........จนวันนึง เราไปวิ่งแถวบ้าน (คิดภาพดูนะ เหมือนวิ่งเกือบชนกันในหนังไทย) ใจเราเต้นแรงมาก ทำอะไรไม่ถูก คิดคำทักทายไม่ถูก คือสตั๊นไปหลายวินาทีเลย.......... ด้วยความที่วิ่งสวนกัน ก้อไม่กล้าวิ่งตาม5555
........หลังจากวันนั้น จำเวลาที่เจอได้ ไปดักรอเลยจร้า หลายวันอยู่นะกว่าจะได้เจอ แต่ก็คิดไว้ว่า ถ้าคนมันจะเจอก็ต้องได้เจอ.........
และแล้วก็ได้เจอ จึงขอไลน์ พี่เค้าก็ให้นะ แต่ให้มาแบบงงๆ ปฏิเสธไม่ได้ไรงี้ 555 พอเจอบ่อยๆก้เริ่มขอแอดเฟส เราก้อทักไปทางไลน์ทุกวัน ทุกวัน พอดีมาติดช่วงโควิดเลยไม่ค่อยได้วิ่ง ไม่มีโอกาสนัดเจอ ได้แต่คุยทางไลน์ ก้อคุยกันทุกวันนะ ถึงแม้พี่เค้าจะตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง แต่ก้ออ่านตลอด
....มีครั้งนึงเราขอให้เค้าเปิดใจ เค้าบอกว่าเค้าก็อยากลองดูนะ แต่ให้ไปเคลียตัวเองให้ดีก่อน เราก็ขอเวลาเค้า หลังจากนั้นเค้าก้อคุยกับเราน้อยลง
บวกกับเราเริ่มต้องการเค้ามากขึ้น งอแงบ้าง เค้าบลอกไลน์เราไปเลย ทีนี้ก็เหลือแต่เฟสแล้ว เค้าได้แต่อ่านอินบ๊อกแต่ไม่เคยตอบเราเลย จนไม่นานนี้เค้าตอบเรา เพราะเราทักเค้าไปว่า วันนี้วันศุกแล้ว ขับรถกลับบ้านแล้วรู้สึกเหมือนจะได้กลับไปยุด้วยกัน เหมือนจะได้เจอกัน ทั้งๆที่ไม่ได้เจอหรอกแต่บ้านใกล้กันเฉยๆ พี่เค้าตอบกลับมา ว่า ....พี่ก็คิดแบบนั้น.... เราดีใจมากไม่รู้หรอกว่าใครพิมมา แต่ดีใจสุดๆ เราจึงถามว่า คิดอะไร คิดถึงเราเหรอ เค้าตอบกลับมาว่า 5555 แล้วก้อบอกว่าแค่นี้นะพี่ไปทำธุระก่อน .............แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว ในรอบกี่เดือนไม่รุ้ เราก้อรู้สึกมีความหวังขึ้นมา.......จนวันนึง เราเมา เราโทรเฟสหาเค้าในเวลา เที่ยงคืน เค้าตัดสายทิ้งพร้อมกับบลอคเฟสเรา.......ผ่านมาถึงวันนี้ 2 อาทิตแล้วเค้าไม่ปลดบลอคเราเลย เราก้อได้แต่แอบคอมเม้นในติ๊กต๊อกเค้า ว่าเรา คิดถึงเค้ามาก ......แต่เค้าก้อเงียบ เราทุกข์ใจมาก เล่นพันทิปมาตั้งนานเราไมเคยโพสเลย แต่ตอนนี้ยอมรับว่าเราเครียด เราคิดถึงพี่เค้า เราไม่ขอมาก ไม่ขอต้องมาคบกัน เราขอแค่ได้พูดคุยกับเค้า ได้ไปออกกำลังกายด้วยกัน ไม่ได้หวังมาครอบครอง แต่ทำไมเค้าถึงเย็นชากับเราขนาดนั้น เราทุกข์ใจมาก ฟังเพลงก้อร้องไห้ ทั้งๆที่ยังไม่เคยคบกัน ยังไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน มันคือความรักเหรอ รักแบบนี้มันมีอยู่จริงเหรอ
.......เราควรเดินหน้าต่อมั้ย.........
.......รึเราควรปล่อยเค้าไป..........
.......การเย็นชาของเค้า เพราะเรายังไม่เคลียตัวเองใช่มั้ย................
.................. จริงๆแล้วเค้าชอบเราบ้างมั้ย.....................................เราจะทำยังไงต่อไปดี
ญ แอบชอบ ญ มา 7 ปี ไปต่อ รึ ถอยดี
>>> เราซื้อบ้าน ย้ายเข้าบ้านหลังใหม่ได้ 7 ปีแล้ว และการเปลี่ยนที่อยู่ใหม่นี่แหละ ที่ทำให้เราได้เจอ ผู้หญิงคนนึงที่ขายของในช่วงเช้า
เป็นเส้นที่เราขับรถไปทำงาน
........ครั้งแรกเลย ลงไปซื้อของ เจอเธอขายของกับพี่สาว หน้าตาเธอ(ขอใช้ชื่อย่อ (ร) จะไม่ค่อยยิ้มหรอก ต่างกับพี่สาวเธอ พี่สาวเธอชวนเราคุย
แต่..ร...ไม่เคยเงยมองลูกค้าเลย.....
.....แต่สายตาเรานี่สิ เมื่อหันไปรับของจากมือถือ มันรู้สึกแปลกๆในหัวใจ รู้สึกอยากรู้จัก ผญ คนนี้ รู้สึกอยากพุดคุยด้วยกับเธอ...แต่เธอก้อไม่เงยหน้ามองเราอยู่ดี ถึงเงยก้อเงยแบบแปบๆ ไม่สบตา
....และแล้ว เราก้อต้องแวะอุดหนุนร้านเธอ ทุกเช้าวันจันทร์ เพราะเราไม่ได้ไป-กลับ เรามีบ้านพัก พนง.
เราก็รู้สึกชอบเธอมากขึ้นๆทุกวัน เวลาเธอทอนเงินให้เรา เราก็จะแอบสอดรับใต้มือเธอ เพราะอยากสัมผัสเธอ 5555 เธอก็จะเงยมองหน้าทุกครั้ง พร้อมยิ้มแบบฝืนหน่อยๆ 555
.........แต่เราก็ไม่ได้จู่โจมมากนัก เพราะมารู้ว่าเค้ามีสามีแล้ว และไม่นานเราเองก็มีแฟน.....หลังจากมีแฟน ทุกวันที่ขับรถผ่านเราก้อจะคอยแอบมองทุกครั้ง
(แค่เห็นเธอก็สุขใจ)
........ ....................................6 ปี ผ่านไป................................................
เราแวะร้านเค้า เจอแต่พี่สาวเค้า และได้รับรู้ว่า สามีพี่ ...ร... เสียแล้ว
เท่านั้นแหละ ใจนึงเราก้อสงสาร อีกใจนึงเราก็รู้สึกว่า เราอยากดูแลพี่เค้าต่อจังเลย เพราะพี่เค้าคงกำลังต้องการกำลังใจ เราขอเบอพี่...ร... จากพี่สาวเค้า
แต่พี่สาวเค้าบอก ให้ขอเองดีกว่า เราไม่กล้าขอ เป็นอันว่าจบไป
.........จนวันนึง เราไปวิ่งแถวบ้าน (คิดภาพดูนะ เหมือนวิ่งเกือบชนกันในหนังไทย) ใจเราเต้นแรงมาก ทำอะไรไม่ถูก คิดคำทักทายไม่ถูก คือสตั๊นไปหลายวินาทีเลย.......... ด้วยความที่วิ่งสวนกัน ก้อไม่กล้าวิ่งตาม5555
........หลังจากวันนั้น จำเวลาที่เจอได้ ไปดักรอเลยจร้า หลายวันอยู่นะกว่าจะได้เจอ แต่ก็คิดไว้ว่า ถ้าคนมันจะเจอก็ต้องได้เจอ.........
และแล้วก็ได้เจอ จึงขอไลน์ พี่เค้าก็ให้นะ แต่ให้มาแบบงงๆ ปฏิเสธไม่ได้ไรงี้ 555 พอเจอบ่อยๆก้เริ่มขอแอดเฟส เราก้อทักไปทางไลน์ทุกวัน ทุกวัน พอดีมาติดช่วงโควิดเลยไม่ค่อยได้วิ่ง ไม่มีโอกาสนัดเจอ ได้แต่คุยทางไลน์ ก้อคุยกันทุกวันนะ ถึงแม้พี่เค้าจะตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง แต่ก้ออ่านตลอด
....มีครั้งนึงเราขอให้เค้าเปิดใจ เค้าบอกว่าเค้าก็อยากลองดูนะ แต่ให้ไปเคลียตัวเองให้ดีก่อน เราก็ขอเวลาเค้า หลังจากนั้นเค้าก้อคุยกับเราน้อยลง
บวกกับเราเริ่มต้องการเค้ามากขึ้น งอแงบ้าง เค้าบลอกไลน์เราไปเลย ทีนี้ก็เหลือแต่เฟสแล้ว เค้าได้แต่อ่านอินบ๊อกแต่ไม่เคยตอบเราเลย จนไม่นานนี้เค้าตอบเรา เพราะเราทักเค้าไปว่า วันนี้วันศุกแล้ว ขับรถกลับบ้านแล้วรู้สึกเหมือนจะได้กลับไปยุด้วยกัน เหมือนจะได้เจอกัน ทั้งๆที่ไม่ได้เจอหรอกแต่บ้านใกล้กันเฉยๆ พี่เค้าตอบกลับมา ว่า ....พี่ก็คิดแบบนั้น.... เราดีใจมากไม่รู้หรอกว่าใครพิมมา แต่ดีใจสุดๆ เราจึงถามว่า คิดอะไร คิดถึงเราเหรอ เค้าตอบกลับมาว่า 5555 แล้วก้อบอกว่าแค่นี้นะพี่ไปทำธุระก่อน .............แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว ในรอบกี่เดือนไม่รุ้ เราก้อรู้สึกมีความหวังขึ้นมา.......จนวันนึง เราเมา เราโทรเฟสหาเค้าในเวลา เที่ยงคืน เค้าตัดสายทิ้งพร้อมกับบลอคเฟสเรา.......ผ่านมาถึงวันนี้ 2 อาทิตแล้วเค้าไม่ปลดบลอคเราเลย เราก้อได้แต่แอบคอมเม้นในติ๊กต๊อกเค้า ว่าเรา คิดถึงเค้ามาก ......แต่เค้าก้อเงียบ เราทุกข์ใจมาก เล่นพันทิปมาตั้งนานเราไมเคยโพสเลย แต่ตอนนี้ยอมรับว่าเราเครียด เราคิดถึงพี่เค้า เราไม่ขอมาก ไม่ขอต้องมาคบกัน เราขอแค่ได้พูดคุยกับเค้า ได้ไปออกกำลังกายด้วยกัน ไม่ได้หวังมาครอบครอง แต่ทำไมเค้าถึงเย็นชากับเราขนาดนั้น เราทุกข์ใจมาก ฟังเพลงก้อร้องไห้ ทั้งๆที่ยังไม่เคยคบกัน ยังไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน มันคือความรักเหรอ รักแบบนี้มันมีอยู่จริงเหรอ
.......เราควรเดินหน้าต่อมั้ย.........
.......รึเราควรปล่อยเค้าไป..........
.......การเย็นชาของเค้า เพราะเรายังไม่เคลียตัวเองใช่มั้ย................
.................. จริงๆแล้วเค้าชอบเราบ้างมั้ย.....................................เราจะทำยังไงต่อไปดี