เครียด!ความกตัญญูมันค้ำคอ...ต้องติดหนี้เพื่อช่วยที่บ้านจริงหรอ?

ความกตัญญู ไม่ใช่การใช้หนี้แทน และไม่ใช่การเลี้ยงกิเลส ของพ่อแม่

ปัจจัย 4 จัดหาให้ท่านตามสมควร ก็เพียงพอต่อคำว่า กตัญญู แล้ว

คุณอย่าคิดลบกับตัวเอง สิ่งที่คุณตั้งใจรับผิดชอบ เพียงพอต่อคำว่ากตัญญูแล้วค่ะ

นอกเหนือจากนี้ เราเรียกว่า “ให้เท่าไหร่ก็ไม่พอ ถมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม” ถ้าคุณให้ มันจะงอกออกมาใหม่เรื่อยๆ แต่ถ้าคุณไม่ให้ มันจะจบตรงนี้

คุณก็มีครอบครัว ลูก สามี ที่ต้องดูแลรับผิดชอบเช่นกัน ขอให้เข้มแข็ง มั่นใจในตัวเอง ว่าทำถูกแล้ว และอย่าโทษตัวเองจนชีวิตคุณพังค่ะ

อย่าเอาวงจร "หนี้" ที่เกิดจากความล้มเหลววินัยการเงินไปรวมกับคำว่า "กตัญญู" คนละเรื่องกันเลย
ณ เวลานี้ครอบครัวแตกแล้วคุณบอกพ่อได้เลย ถ้าคุณยื่นมือเข้าไปช่วย ครอบครัวคุณเองก็ไม่รอด นับถอยหลังได้เลย
ผมเห็นจากชิวิตจริง หลายๆ ครอบครัวกรณีแบบคุณ สุดท้ายแล้วจมลง ดำดิ่ง ตายหมู่ ไปด้วยกัน
คุณจะล้มเหลว หรือพลาดอะไรก็ได้นะแต่ "วินัยการเงิน" คุณต้องคิดให้หนัก และเด็ดขาด

ด้วยความปราถนาดี ครับ

ยังโชคดีนะคะที่คุณมาถามก่อนที่จะกู้เงินให้
บางคนรู้ตัวช้า ไปกู้เงินจนเป็นหนี้เป็นสินจ่ายไม่ไหวแล้วถึงเข้ามาถาม แบบนี้ช่วยอะไรไม่ทันแล้ว
สุดท้ายนอกจากจะช่วยครอบครัวไม่ได้ ตัวเองก็พลอยล่มจมไปด้วย และยังโดนด่าว่าอกตัญญูอีก
ทั้งๆที่ช่วยไปเยอะขนาดนี้ พอไม่ช่วยแค่ครั้งเดียวกลายเป็นอกตัญญูไปเลย ที่ช่วยไปตั้งเยอะที่ผ่านๆมานั้นกลายเป็นไม่มีค่าเลย

ดังนั้นอย่าไปยึดติดกับความกตัญญูค่ะ หนี้ทั้งหมดคุณไม่ได้เป็นคนก่อ และคุณก็ไม่มีปัญญาชดใช้ ดังนั้นคุณไม่ผิดที่จะไม่ช่วย
และถ้าจะพูดถึงความกตัญญู ลองคิดดูสิคะว่าระหว่างคุณกับพี่ชาย ทุกวันนี้ใครกตัญญูกับพ่อแม่มากกว่ากัน
ทำไมพ่อแม่ไม่ไปกดดันลูกชายให้กตัญญูกับตัวเองบ้าง ทำไมต้องมากดดันที่ลูกสาวคนเดียว
คุณต้องเข้มแข็งและมั่นใจในความคิดของตัวเองค่ะ อย่าเอาคำว่ากตัญญูของพ่อแม่มากดดันให้คุณเขวได้
สิ่งที่คุณควรทำคือช่วยเหลือพ่อแม่ตามเดิมแต่ห้ามกู้เงินมาใช้หนี้ให้เด็ดขาด เพราะถ้าเริ่มต้นกู้ให้เมื่อไหร่ มันจะต้องมีครั้งต่อๆไปแน่นอน
คุณคงไม่อยากเป็นแม่ที่สร้างแต่หนี้สินไว้ให้ลูกคอยตามใช้หนี้ใช่มั้ยล่ะคะ ดังนั้นต้องให้มันจบที่รุ่นคุณให้ได้นะคะ
คุณเลี้ยงดูพ่อแม่ตามสมควรแล้ว ส่วนเรื่องหนี้ให้เค้าไปแก้ปัญหากันเอง